Woensdag 14 september 2016, toeren op de motor

Net zoals afgelopen week in Meppel gooien we ook hier het roer weer om.
Gisteren was zo genieten van het weer, de bergen, de palmplanten, de lizards die voor je weg schieten zodat we besloten om een dag langer te blijven.
Gisteravond gegeten bij het Italiaanse restaurant op de camping. Uitzicht op de bergen, van schemer naar aardedonker van her en der een lichtje naar overal lichtjes.
Dit stukje Zwitserland spreekt men Italiaans, geen Zwitsers-Duits en al helemaal geen Engels.
Het restaurant is een alleraardigst familie bedrijf. Johan gaat voor de biefstuk en ik ga voor de Linguini frutti di mare. De jongste telg, niet onaardig om te zien, heeft gebarentaal biefstuk bakken ontwikkeld. We snapten elkaar prima en het eten was heerlijk. We wandelen nog even langs het meer om de betovering van de berg nog even te zien voordat wij naar binnen gaan en de gordijnen sluiten.

Woensdag worden we weer met een heerlijk zonnetje wakker, wat een geluk. De voorspelling is dat het donderdag regenachtig is. Beetje jammer om met warmte in de bus te rijden en met regen een stadje te bekijken vandaar dat we hier nog een nachtje blijven.
Het plan is om de motor van het rek te halen en met de motor naar het station te gaan en vandaar naar Monte Bré.
De motor van het rekje is een vader/zoon karwei, maar ja zoonlief is niet mee het is nu een man/vrouw klus. Het gaat goed, het gaat heel goed, zonder gekkigheid glijd hij soepeltjes naar beneden. Ik heister mij in de geleende of is het nou gehuurde jas van oudste en wurm mij in mijn helm. Dat vergt enige oefening, vroeger ging mijn zwarte Nolan heel soepel, tegenwoordig is het wat ingewikkelder. De helm die in eerste instantie voor mij gekocht was kreeg ik na enig duw werk el op, om hem af te krijgen was ik minstens 4 handen voor nodig. We konden ruilen en het gaat nu prima.
Het is bloedheet, Johan rijdt normaliter niet op deze motor waardoor hij ff moet wennen aan de hoeveelheid gas geven, iets te weinig en hij slaat af mopper de mopper hahaha
Het gaat steeds beter en ik zit koninklijk achterop. Ik moet trouwens nog wel mijn best doen om achterop te blijven zitten en niet naar voren te schuiven en Johan er af te drukken. Bij het station aan gekomen blijkt dat hier niet de cable car maar de bus naar de cable car vertrekt. Het gaat maar om een paar km verderop maar toch, helmen weer uit het slot, warme jas weer aan etc etc
We vervolgen onze route en zien bij het naderen van de hoge berg de rails liggen en de cable car omhoog gaan. We stallen de motor en de hele verkleed ceremonie vind weer plaats.
Onderweg heb ik genoten van het mondaine Lugano, Zoete kleuren huisjes, fresco's op de buitenmuren, vijgenboom, ik rook de zoete geur van Oleander en zag de mooiste kleuren Oleander's. Bergje op, bergje af, ineens naar links, snel naar rechts door het drukke verkeer van Lugano. Alsof ik figureerde in James Bond en wij onze handlangers van ons af wilden schudden.
Bij de cable car aan gekomen is er geen kassa , wel een bord dat er geen betaalkaard geaccepteerd wordt. We hebben alleen euro's en 4 Zwitserse Franken, de bank zit 2 km verderop. ik spreek een man aan waarvan ik dacht dat het misschien wel de conducteur of de machinist was. Nee hij is een taxi chauffeur en hoopt op klanten. Hij zegt dat wanneer er geen kaarten geaccepteerd worden altijd europees geld wordt geaccepteerd. Anders gooien ze me er maar uit zeg ik lachend. Oh nee, het komt altijd goed komt ik word er zeer zeker niet uit gegooid.
Het is grappig,er is geen machinist en geen conducteur. Elke 15 minuten sluiten de deuren en poorten automatische en hij tuft oh nee hij wordt aan de kabel omhoog getrokken. Bij het overstappen kom je langs een betaal hokje. Inderdaad de euro's zijn geen probleem. Wanneer onze rit door iedereen is betaald, stapt de beste man uit het hokje en pakt zijn tas en is nu de machinist.
Hij brengt ons naar boven. Een prachtig uitzicht over het meer van Lugano, de stad Lugano met de vele huizen. We wandelen en gaan in het panorama café genieten van koffie en taart. Ik kan niet kiezen en vraag aan de serveerster welke zij zou nemen, ze houdt niet van taart maarrrr de lemon pie met nootjes is een aanbeveling. Hij was zeker lekker.
Bij terug komst op de camping duiken we gauw het zwembad in, wie had dat gedacht, zo warm in september. In Meppel, Amsterdam en Eindhoven is het afschuwelijk warm. Niet mijn temp.
Morgen rijden we verder....
Nu zitten we nog lekker buiten met een heerlijk tempje.
Ps wat mij op valt nu in September er zijn ontzettend veel single reizigers. Ik vind het altijd moedig wanneer alleenstaande moeders met klein grut helemaal naar het zonnige zuiden reizen of gaan vliegen naar onbekende landen.
Om alleen met je camper op stap te gaan is wel moed voor nodig. Beide camping buurmannen zijn alleen met de camper de één in de 50 de ander in de 70, onze overbuurvrouw zeker in de 70 reist met haar hazewindhond in een busje. Vanmiddag in de cable car een alleenstaande dertiger. Gisteren arriveerde een eenzame fietser met tentje achterop, een motor rijder die zijn tentje opzet en in het restaurant een tafeltje verderop ging zitten eten. Stoer. Wat zou jij dan doen vraagt Johan aan mij.
Ik geloof dat ik met een boek en een mega kop koffie van station naar station ging reizen en mensen kijken. Of een huisje aan zee kijken naar de golven en de zonsondergang. Soms zou ik wat stoerder willen zijn en dat ook durven doen...