Donderdag willen we op tijd naar Vaticaanstad. Je leest de info in de verschillende boekjes, toch kan je je niet echt voorstellen hoe en wat. Een land binnen een land met eigen postservice, pharmacie en de Zwiterse Garde.
Wij willen naar het dichts bijzijnde metrostation volgens het boekje, de metro wijst een ander aan.
Dit keer, echt tot grote vreugde van mijzelf heeft het boekje gelijk! Sufferds om ons in de war te brengen. 23 minuten lopen of weer terug en een halte verder. Wij gaan lopen dan komen we volgens meteen langs het Paleis van Justitie wat volgens de Italianen een afschuwelijk gebouw is.
Beetje Las Vegas gevoel, te veel krullen, te veel toeters en bellen en tig palmbomen die beter in Miami zouden staan. We kunnen hem afturven. We zijn er bijna en strijken eerst neer op voor een kop koffie en Italiaans taartje bij de Christien van hier. Ik sluit aan tussen de mannen in pak, papieren tasjes met hun sjieke aankopen en de wijkagent met zijn sigaar.
Nu we het toch over het roken hebben.....afschuwelijk volgens mij rookt 50 % van de Italianen, een politie met arrestant zit notabene met een bolknak achter het stuur. De kok en bediening die wacht op de eerste klanten allemaal met een sigaret in de hand. Champix is hier een gat in de markt, tenminste, misschien vinden ze het wel heel sjiek staan, geen idee.
We wandelen verder en een dame vraagt of we Engels spreken, ze heeft een plattegrond in de hand, ik denken dat ze de weg kwijt is, nee zonder te vragen waar we heen gaan wijst ze ons de weg naar het Vaticaan. Je raadt het al, de laatste zin, scip the line, we wandelen door. We kunnen er niet om heen, in de brandende zon staat een mega rij. voor twee uur zijn we niet binnen en voordat we het weten staan we weer in een kringetje van guy's die je graag naar binnen brengen. Ik ben horend doof, where do you come from, realy, o i like Amsterdam Grrrr vertel eens iets nieuws
Goed Johan sluit de deal en we moeten mee, 3 straatjes verder op gaan we een klein pandje binnen waar Informatione op het raam en de deur staat. Er wordt druk overleg gepleegd, ik krijg een sticker op mijn borst geplakt en hij brengt ons naar een another guy die op ons wacht. We lopen door straatjes om het Vaticaan heen naar een ander informatiepunt heen, en daar zit een man op ons te wachten die ons overneemt en naar de reisleidster brengt die op het punt staat om naar binnen te gaan, we kunnen nu meteen mee. Normaal is de groep 30 nu 12, beter.
De reisleidster lijkt mij een docent geschiedenis die de klassen niet in het gareel kon houden en nu haar kennis met de lesboeken graag aan de toerist overbrengt in rap slecht Engels en van de hak op de tak, tenminste voor mij. Gelukkig kan Johan voor mij tolken. Met gebarentaal kom je hier ook heel ver. We skippen de line en worden in haar hersencellen opgenomen zodat niemand de groep stiekem kan verlaten. We krijgen allemaal een koptelefoontje en zender zodat we via de microfoon van haar niets gaan missen tijdens de 3 uur durende rondleiding door Vaticaanstad.
De security controle door en het feest kan beginnen. Bij de replica van het beroemdste beeld van Michalangelo krijgen we eerst uit gebreide uitleg zodat dat straks bij de echte niet hoeft daar is het erg druk. Daarna gaan we naar buiten en krijgen we de uitgebreide uitleg van Sixtijnse kapel. Hmmm en het museum dan, maar nee, ik oordeelde te snel, we gaan later terug en zien één vleugel, wandkleden, beelden, muur beschilderingen, plafondbeschilderingen en allerlei geschiedenis weetjes zeer de moeite waard. We eindigen bij de Sixtijnse kapel, je schuifelt er naar binnen en ik dacht een koepel en heel sereen en stil. Twee agenten jagen de mensen als vee op door in de handen te klappen en te roepen door schuiven naar het midden. Geen idee, ik vond het er weinig stil en eerbiedig, terwijl je er niet mag praten. Wij krijgen 10 minuten om door te schuiven en te kijken, we zijn bijna aan het eind als Johan ineens Wiert onze predikant uit Meppel ziet staan. Ik loop naar hem toe en zeg hé Wiert wat leuk, omdat we er niet mogen praten gebaren we als afscheid en wensen elkaar veel plezier. We gaan eruit en krijgen nog uitgebreide uitleg van de Sint Pieter voordat we daar naar binnen gaan. Een prachtige kerk, heel bijzonder om daar te mogen lopen en te mogen kijken.
Buiten staan een hele groep witte gewaden klaar en 3 nonnetjes op leeftijd zitten te dommelen op de trap. Nou de monniken en nonnen kunnen er ook wat van, er wordt geschreeuwd en geroepen dat ze in de benen moeten komen om aan te schuiven.
Wanneer we binnen zijn komen ze zingend binnen. Nu weet ik niet of ik het goed heb, het leek mij een groep mannen en vrouwen van de Molukken die vast met een boodschap daar kwamen. Indrukwekkend om te zien. Zo wie zo is het bijzonder om nonnen, priesters, monniken in alle leeftijden daar te zien, allemaal even druk met selvi's en ipads. Diverse mensen willen met ze op de foto en als een jonge vent met hun op de foto wil, willen ze er op hun eigen ipad ook wel één. Wie bekijkt nou wie. Wij gaan de 500 treden omhoog en bellen op het tussen stukje met Kirsten die is vandaag jarig. Het klimmen gaat prima, tis niet te warm en niet te druk, het eerste gedeelte liepen we alleen en het tweede gedeelte met zijn zessen. Bovenop is het best wel druk, ik had eigenlijk ook niet door dat je er zo omheen bent, het wandel gedeelte is om een klein koepeltje. Prachtig plaadje. Wanneer we helemaal bovenop staan krijgen we een telefoontje van Wiert. Of we al plannen voor het eten hebben en of we iets af willen spreken. We spreken om 7 uur af bij de Spaanse trappen, hoe leuk om je eigen dominee op het heiligste plekje van de aarde tegen te komen.
De Spaanse trappen blijken helemaal afgezet te zijn, die wordt 's avonds na een grondige onderhoudsbeurt weer open te gaan met veel toeters en bellen. We spreken af op een plein ij de derde fontein of was het nu de middelste fontein, we lopen op navigatie want we zien geen metro in de beurt. We moeten stevig doorlopen en gaan kris kras door kleine straatjes, pleintjes, brug en weer door. Ik met de plattegrond en Johan met zijn navigatie ondertussen op zijn horloge kijken of we wel op tijd aankomen. Ik voel me even Paulien in Wie is de Mol. Wiert heeft ons naar een prachtig plein gelokt. Veel bewaking, maar er zijn ook veel mensen, heel relaxed overigens. De lampjes branden her en der , het voelt als een sprookje. Vanaf het plein lopen we met zijn vieren verder naar een restaurant wat een tip was van iemand. De Italiaanse Herman Blijker staat bij de deur en bulkt nadat wij aangeven dat er is gereserveerd NAME, ok. We hebben ons niet kunnen verkleden en vragen ons af of we er niet te toeristische uitziet. Gauw de benen onder de tafel, het bovenste gedeelte valt mee.
Echt Italiaans, met het merendeel Italiaanse Families, in no time is het restaurant en buiten om helemaal vol. Twee plastic stoelen worden er tussen gedrukt en de rest staat buiten in de rij.
We eten heerlijk antipasta, pasta en tiramisu. De derde, de Familie Pompi staat nog steeds op 1
Wanneer wij om tien uur het restaurant verlaten staat er nog steeds een rij wachtenden buiten tot om het restaurant. Zeg niet dat Italianen onrustig en ongeduldig zijn, in Nederland moet je gasten in zo'n geval koest houden aan de bar met gratis drankjes.
We lopen terug over het zelfde plein, het is nu helemaal een sprookje, nog veel avond stadswandelingen, rozen verkopers, lichtballetjes die omhoog gegooid worden om te verkopen, van alles en nog wat. Wiert en Nelleke leggen ons het bijbelverhaal van de fontein uit.
We wandelen verder naar ons metrostation en komen langs het straatje van de Spaanse trappen. Daar vind een spectaculaire opening plaats met een filharmonische orkest waar de pauken door de straten galmen, een lichtshow zoals op de kerk in Eindhoven tijdens glow en eindigt met een geweldige vuurwerk show. Op een afstand pikken we er een graantje van mee.
We nemen afscheid van Wiert en Nelleke en pakken het boemeltreintje van 22.20 terug naar de camping.
We zijn 12 uur aan het sjouwen geweest, donderdag maar ff rustig aan. Waarschijnlijk tegen eind van de middag naar de stad om de trevi fontein en de Spaanse trappen van dichtbij te zien.
Tot later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten