Zaterdag 8 augustus

Het was een goede keus om nog een keer naar het zelfde plekje te gaan. Vanaf Vilnius is het 1700 km naar huis, dat is een heel eind. We wilden dat verdelen over 3 dagen. Wat is wijsheid 2 reisdagen, rustdag en het laatste stukje….In Polen zijn erg weinig campings en van deze camping wisten wij dat wij een prachtige plek zouden krijgen. Dus eerst een rustdag, dan een hele lange dag en dan nog een redelijke reisdag. Ondertussen zijn wij aan de laatste reisdag begonnen, en we karren lekker door. Net even getankt zowel innerlijk voor de mens, koffie en innerlijk voor de bus. Zo de prijzen hier in Duitsland, dat is ff schrikken, 3,60 voor een xl cappuccino, ik ben meteen afgekickt en zo’n 200 euro voor de bus.

Nog even terug naar donderdagavond, rond tien uur worden wij lek gestoken door de muggen, we gaan douchen, alles opruimen en vast betalen zodat wij vrijdagmorgen rond 8 uur in alle stilte kunnen vertrekken.

De vorige keer betaalden wij 30 euro voor 2 nachten, kinderen gratis ivm de leuke lucht foto’s.
Maar ook nu, doe maar 30 euro. 15 euro per nacht, jongens voor een plek groter dan onze tuin, gratis WIFI, gratis douchen, gebruik van kano en bootjes, dat is toch wel even wat anders dan in Jurmula 30 euro per nacht. Weliswaar zaten wij daar wel aan zee maar het prachtige zwembad was meer een decor voor een fotoshoot.

Rond 23.00 uur stopt er een grote auto met reclame teksten direct naast de camper, het is al aardig donker en wij vragen ons af of dat een taxi is? Misschien jongeren die lopend op vakantie zijn en nog hun tentje moeten opzetten. Als dat dan maar niet voor achter of naast de bus gebeurt want dan kunnen wij niet vertrekken. De taxi blijft staan en er wordt wat gerommeld. Johan gaat even kijken en ziet dat ze nog een prutje aan het koken zijn en er een tentje wordt opgezet. Het is geen taxi, gewoon hun auto. In de kattenbak liggen 3 fietsen, ze hebben niet veel bij hun en kunnen volgens mij nauwelijks zitten.

Het zijn geen jongeren maar dertigers. 2 stelletjes.

Wanneer wij ’s morgens de wekker om 7 uur horen, zien we dat de late buurtjes de tent alweer aan het opruimen zijn. Een kort nachtje voor hun. 3 lopen er naar voren en de auto rijdt er achteraan. Daar worden de fietsen uit de auto gepakt en de fietsen worden geladen met spullen en de 3 gaan op de fiets voor dag en dauw de camping af. Fietsen voor een goed doel met een volgauto? Wij vertrekken en het duurt niet lang dat de zon flink aan de hemel schijnt. Wij gaan een lange dag rijden. Onderweg lezen, sudoku, hapjes maken, wegpiraten bekijken, heel lang doen om door een stadje te komen doordat een vrachtwagen op een auto geknald is, de sexy sisters uit de bossen zien komen (zusterpakje doet het vast goed bij de vrachtwagen chauffeurs)

We stoppen onderweg voor de koffiepauze, benen strek pauze en een hapje eten pauze. Rond 8 uur gaan wij in de buurt van Berlijn op zoek naar de camperplaats achter een Hotel aan het water. Niet dat we daar nog wat aan hebben maar het ligt op de route en kost maar 10 euro.

Wij gaan de snelweg af en volgen de bordjes, het weggetje wordt steeds smaller, tegen liggers gaan meteen de inhammen in, maar toch…erg smal. We komen aan bij het Hotel en zien een volle parkeerplaats en 1 camper, daar passen we never nooit. Ik zie een bordje over 30 meter met een foto met camper alleen met duck tape half afgeplakt zodat het een auto lijkt. De mannen gaan toch ff kijken en zien daar de daadwerkelijke parking aan het water met een aantal campers. We rijden door en zoeken een plekje, we worden door iedereen van top tot teen bekeken, na alle vriendlelijkheid de afgelopen weken vind ik het hier een kille en stugge bedoening. Het duurt niet lang of er staan een stuk of 3 kerels op het pad druk te redeneren dat wij alles kapot rijden. Geen één heeft het lef om naar ons toe te komen maar wel zo hard redeneren dat wij het horen. Het lijkt wel of ze een buurt app hebben, de één na de ander komt even langs wandelen en loeren. Ze voelen zich betrapt als blijkt dat wij schuin achter de camper zitten te eten en ze ineens ons in het vizier krijgen.

We moeten ons bij het Hotel melden en de tien euro betalen, daar zijn ze allervriendelijkst. Aanliggende buren zullen het wel niet zo op de travellers hebben en hebben misschien het bordje ook wel afgeplakt. Wij gaan rond half twaalf op 1 oor en horen niks meer.

Vanmorgen om 7 uur wandel ik nog ff naar het Hotel om broodjes te kopen, op het bord zag ik staan dat je daar broodjes kon kopen. Het gaat niet gemakkelijk, we verstaan elkaar totaal niet, er lag 1 zakje klaar of ik die had besteld en dat had ik natuurlijk niet gedaan.

Geen probleem, ze haalt het bij het buffet vandaan, wanneer ik wegloop zie ik de twee behulpzame dames op het balkon dekbedden uitkloppen. Gutte fahrt roepen ze en ze waaien alle twee, dat maakt weer veel goed.

Gisteren hadden wij het op het heetst van de dag rond 32,3 graden in de bus en buiten 37,5

Dat rondje buiten rennen was alsof we in de Yoshua Treas stonden.

Vandaag vertrekken wij met een warm zonnetje, het duurt niet lang of wij zien donkere wolken en de regen klettert tegen de ramen.

Wij tuffen lekker verder.

De eerste minuutje van gemaakt en ga nu met Marjolijn de film Marie Antoinette kijken.

Tot Later!

Vrijdag 7 augustus

tekst nog invoegen

Donderdag 6 augustus

Donderdag 6 augustus

Rond 9 uur ga ik mijn bed uit, de rest heeft nog geen haast, jammer want de nevel die optrekt over het meertje is bijzonder mooi. Ik ga eerst douchen en daarna met de camera naar het meer om een paar mooie foto’s te maken. Niet dat ik er goed in ben, het is het proberen waard, de nevel is vertrokken wanneer de rest zijn bed uit is.

Zou het uur tijdsverschil de reden zijn dat ze het bed niet uit te krijgen zijn? We zijn de tijdzone weer voorbij en hebben dezelfde tijd als jullie in Nederland.

We maken er een echt luier dagje van, rond de middag gaan we met zijn vieren in een vissersbootje naar de overkant peddelen. Heerlijk, het uitzicht is prachtig en de sirene stilte is heerlijk, we zijn de enige die aan het peddelen zijn.

Wanneer wij terug komen, gaat Marjolijn met de kano weer terug het meer op. We zien haar nog niet terug komen maar zien wel de plaatselijke Time Star Media opnamen maken bij het water. Een stelletje zit mooi te zijn op het vlot, de vlot wordt los gemaakt en het meer op geduwd, een drône gaat de lucht in en vanaf de kant wordt er met de camera gefilmd. Haha durft Marjolijn niet terug te komen? Wel grappig dat wij juist op deze camping ook met de drône beelden hebben gemaakt waar de eigenaar erg mee in zijn sas was. Lol.

Marjolijn komt terug en we moeten mee naar haar kano. Ze heeft onderweg een vis gevangen, door de stil op het water te dobberen zie je de visjes uit het water springen en plons toen landde hij bij Marjolijn in de boot. In een hoekje heeft ze hem flink nat gehouden zodat ze hem ons nog kon laten zien, ik vang hem nu maar en geef hem de vrijheid weer terug.

Aan het eind van de middag ga ik met Marjolijn nog een keer kano varen, het hele meer rond. Nog ff flink verkleuren, verbrandden??? We wachten het af.

Na het eten ruimen we alles op, de vakantie is nu echt voorbij, twee flinke reisdagen voor de boeg, misschien wordt het toch wel zondag?

Praktische gezien zou de vakantie ook moeten stoppen, de koffiepads zijn bijna op…nog voor iedereen 1 kopje en nergens zijn hier koffiepads te koop.

Ik ren elke benzinestation de komende dagen binnen, want zonder koffie ben ik nergens!

Tot Later…..

Woensdag 5 augustus

Het is alweer Donderdag Meppel Dag en nog wel Mokum in Meppel. Balen voor Gustav, het is de leukste dag om te werken, tja het is niet anders.

Maar we moeten nog ff terug naar woensdag, eigenlijk dinsdag, het brood was op en toen ik bij de bus aankwam in Vilnius was ik onderweg geen supermarkt meer tegen gekomen. Wij hadden zo uitgebreid en lekker gegeten dat we de komende 24 uur ook geen brood meer zouden willen eten. Toch wil ik brood, want ik weet zeker dat er woensdagmorgen anders over gedacht wordt. Er zijn genoeg stationswinkeltjes met pain chocolat, croissants en andere lekkere broodjes. Normaal verkopen ze 1 broodje per persoon ondanks de aanbiedingen 3 voor 2,10. Ik wijs 3 soorten aan en neem de aanbieding aan, 3 zakken met in totaal 9 broodjes voor 4,60. Voor de zekerheid als er vanavond toch nog iemand wat wil hebben en anders morgenvroeg voor het ontbijt.

Woensdag wordt een reis dag. Wij beginnen met de lekkere broodjes in het zonnetje, nou ja eigenlijk schaduw want de zon is behoorlijk fel.

Rond 10 uur rijden wij de camping af nadat wij de tanken geleegd en weer gevuld hebben.

Onze busss drinkt veel water, de Duitse Mevr achter ons vond dat het nu wel genoeg was. Het is natuurlijk ook een beetje aso natuurlijk om 20 minuten water te tanken )-:

Het plan is om via de andere kant van Polen terug te reizen. Richting Warschau en vervolgens Berlijn aan te houden en dan in 1 streep door naar Meppel. Hier hebben wij 3 dagen voor.

Het eerste stuk is ongeveer hetzelfde als de heenreis. Dat het helemaal dezelfde weg is zie ik ineens door een enorme halve gitaar, een kunstwerk midden op de rotonde bij de Poolse supermarkt waar wij de eerste dag boodschappen hebben gedaan. Komt dat even goed uit, ik sla even flink in; brood, melk producten en veel fruit. Gustav en Marjolijn gaan de Vodka bestuderen, maar bleek toch niet zo goedkoop te zijn als ze dachten. Er wordt niks gekocht (-;

Wanneer wij terug komen bij de bus heeft Johan een nieuw plan, Warschau en Berlijn voegt voor ons niets meer toe, wij hebben geen dagen meer om het te bekijken, wel komen we aan op het spitsuur en er zijn nauwelijks campings. Wij gaan dezelfde route terug en gaan naar de derde camping van onze vakantie. Je weet wel, de camping aan het prachtige meer, waar je mag kanovaren, waar wij in de kamer van de eigenaar hebben gegeten. Het is nog een flinke ruk, we moeten nog een stuk om doordat de hoogte van de bus die niet door een tunnel past maar rond 18.00 uur komen wij aan.

De campingman komt naar buiten; Hé zijn jullie weer terug, zoek maar een plekje, ruimte genoeg haha

Vanwege het mooie weer en de prachtige plek gaan we donderdag niet reizen maar lekker genieten van het weer en het meertje.

Tot Later!

Dinsdag 4 augustus

Wanneer wij dinsdagmorgen rond half 9 wakker worden van lopende motors kijk even uit het raam. De Italianen zijn de campers aan het verzetten. Tegen 9 uur als ik naar de douche wil gaan zie ik dat de halve camping al is verlaten. De 7 Italiaanse campers staan bij de slagboom en nemen luidruchtig met alle armen en benen afscheid van elkaar.

Wij gaan ontbijten op een heel stil veld. Gek, wat een verschil met de avond ervoor. De Italiaanse gezelligheid missen we een beetje. Wij pakken tegen de middag de rugtas en wandelen richting de bushalte. Moeten wij nou onder de tunnel door of moeten wij aan deze kant van de weg blijven. Op beide bussen staat station. Tja het is vast net zoals lijn 33 Amsterdam Buikslotermeerplein of de stadsdienst in Meppel via de Bergierslanden of via de binnenstad naar het station. Een long of eh short way. Het komt vast goed. We stappen in. 3 euro voor een dagkaart, in de binnenstad kun je alles lopend doen, waarom dan een dagkaart. Een enkele rit is 70 cent, we rijden er ongeveer een half uur over. Bizar zo’n laag bedrag. Ik zie er toch ouder uit dan ik dacht, wanneer een meisje op staat voor een bejaarde dame die geen gebruik wil maken van de stoel vind ze dat ik moet gaan zitten. Geen praten tegen, de stoel is voor mij.

Bij aankomst in Vilnius staat als eerste de Black Madonna op het programma. Het Madonnabeeld boven de Ausrrospoort is een bedevaart bestemming. Wanneer je onder de poort door loopt zitten daar op een heel slimme plek jonge bedelaars. Misschien niet veel ouder dan Gustav.

Het Madonnabeeld, in verguld zilver en omringd door talrijke votiefgeschenken, is een bedevaartsbestemming voor veel gelovige katholieken uit Oost-Europa.

Wij kijken naar boven en zien een prachtig plaatje met op de verdieping zelf ook mensen voor het beeld staan. Ik weet dat je daar heen kan en wil dus op zoek naar de trap. Moet dat nou, je kan het zo ook zien, klopt maar nu ik er ben…

Aan de linker kant zie ik een deur en daar lopen meer mensen naar binnen, inderdaad de marmeren trap gaat omhoog en eindigt in het voorportaal vandaar je door kunt lopen naar Madonna. Een handje vol mensen staan of zitten geknield te bidden, slaan kruisjes en kussen de vloer. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Toch wel een erg kleine ruimte en deze mensen gaan op in hun gebed en zijn misschien wel van ver gekomen, we durven niet goed een foto te maken. Net op het moment dat Johan zegt als je iets naar voren loopt maak ik gauw een foto komt de misdienaar eraan, de kaarsen worden ontstoken en hij trekt aan een koordje dat een gong weer geeft. 2 priesters in vol ornaat komen eraan en de dienst is begonnen. De liturgie duurt een kleine drie kwartier en een dame uit de gemeente zingt de liederen voor. Ondertussen komen er steeds meer mensen naar boven die allemaal in het voorportaal de dienst mee maken. De dame van de gemeente haalt mensen naar binnen maar iedereen is erg terug houdend. We zingen het Het onze vader in het Litouws, we volgen de overige mensen goed zodat wij weten wanneer we moeten knielen, staan, bidden of zingen. Bijna aan het eind van de dienst net zoals bij ons wens elkaar de vrede toe. De priester kwam ons een stevige handdruk geven tijdens het uitwisselen van de vrede groet. In alle talen werd elkaar de vrede toe gewenst. Zeer bijzonder om zomaar onverwachts een dienst te mogen mee maken. Elke vakantie zeg ik dat ik graag eens een dienst wil mee maken. En nu zomaar in het heel klein op een zeer bijzondere plaats. Daarna gaan we naar de kerk die bij deze Madonna hoort. Vilnius telt maar liefst 40 kerken. Alle deuren staan open, betaalden wij in Riga 3 euro per persoon om de dom te mogen bezichtigen terwijl het kerk in de stijgers stond, hier betaal je nergens en de priesters lopen druk doende door de kerk of je ziet ze in een hoek druk aan het werk.

De kerk van de Madonna is de mooiste kerk ooit, geweldig wat een pracht en praal, tja dan moet ik maar Katholiek worden zegt de fam. We lopen door en gaan binnen naar de Russische Orthodoxe kerk. De Russische dames gaan super chique met een hoofddoek, vanaf het paadje naar de kerk ruik je de wierook, de kerk is zo anders dan alle andere kerken, ook veel pracht en praal, 3 belangrijke mensen liggen gezalfd? Gezwachteld? In de kerk, in Milaan hadden deze lijken een masker op hier een zwaar kleed en zie je alleen de voeten wel in een mooie sok en deftig muiltje.

Zo dat is een goede start van de dag, twee prachtige kerken, tijd voor een broodje.

Mijn kleffige met liefde gesmeerde broodje wil niemand zodat we op een terras belanden. Een Joods restaurant ziet Gustav aan de menukaart. Niet zo verwonderlijk, vroeger sprak men over het Joods Vilnius, helaas de geschiedenis heeft daar een flinke ommekeer in gemaakt. Sinds kort is er ter nagedachtenis een Joods Museum.

Het is allemaal weer overheerlijk. Dit keer geen koude maar een warme bietensoep. Marjolijn en ik hebben nog nooit zo’n zoete crème brullee gehad, het leek wel een pakje roomboter.

We bekijken talloze straatjes, gebouwen en de sjiekste winkelstraat, de PC Hoofdstraat is er niks bij.

Gehalte zwervers is jong en best hoog, door het mooie weer komt natuurlijk ook alles uit hun holletjes. De dames zijn hier ook weer deftig, veel mooie jurkjes en prachtige sieraden. Wij wandelen langs het barnsteenmuseum, sorry fam, heb ik ze eindelijk mee, is het eigenlijk niet meer dan 4 wandplaten en veel stenen en voor de rest een winkel. Dat verdient niet echt Tip 3 in het Globus reisgids boekje.

De laatste mega kathedraal bekijken we ook nog even. Het plein ervoor is mega, het gebouw is mega, helaas niet mega mooi van binnen. Hoekig en veel schilderijen die beter in het Rijks passen. Niet erg sfeervol. De dames van de kerk verkopen waxinelichtjes voor 15 cent. Ik koop er twee 1 voor de Fam Ebbers met al hun gedoetjes en 1 voor de Fam van mijn kant voor alle pittige momenten waar we op dit moment in verkeren.

Tegen zessen zijn we weer op de camping, voorlopig heeft niemand nog zin aan eten, we pakken een boek en gaan lekker na genieten van deze dag!

Maandag 3 augustus

Wat een geluk, we hebben zomer, hier in de Baltische staten en volgens mij jullie in Nederland krijgen zelfs een hitte golf. Ben ik blij dat ik hier nu ben, echt mijn temp, weer om wat te doen en weer om in het zonnetje te zitten.

Gisteravond konden wij lekker lang buiten zitten, samen met Johan nog even een eindje langs de rivier gewandeld. Een prachtige omgeving met een riviertje, veel groen en her en der een boerderij. Tijd voor de drone, prachtige opnames gemaakt door de mannen.

Vanmorgen beginnen we met het ontbijt in het zonnetje, gekookt eitje erbij, wat willen wij nog meer.

De overvriendelijke camping mevrouw roept al uit de verte Good Morning. De mensen die wij eerder troffen in Riga gaan vertrekken. Ze komt nog even om geld te ruilen. Ook een hobby, overal waar ze geweest zijn proberen ze elke munteenheid van dat land te sparen. Ik heb nog een 10, 20 en 50 cent muntstuk met Latvia erop. 

Wij gaan de boel ook opruimen, ik vraag aan de  camping mevr of ze de beelden wil, ze gaat op zoek naar een sticky . Ze komt de camper in om een mega rups laten zien. Echt mega, minstens 10 cm en 2 cm dik brrr Ze vind onze camper net zo mega als wij haar rups. Het foto toestel heeft ze om de nek vanwege de rups of het goed is of ze ons met bus en al op de foto zet. Gewoon voor haar zelf. Nu ze er toch is bekijkt ze de beelden van de drone en is helemaal hyper.

Voordat ze ons uitzwaait haalt ze een pot honing uit haar winkeltje voor de leuke foto’s en hoopt ons zeker nog een keer terug te zien met onze schoonkinderen en kleinkinderen.

We rijden naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Het is ongeveer 3 uur rijden. Zo’n 50 km voor Vilnius zien we een P om te gaan picknicken. Het restaurantje ziet er erg leuk uit zodat wij besluiten om te gaan picknicken op het terras. De kaart wordt gebracht maar het duurt even voordat ze de bestelling opneemt. Een knappe Litouwse dame met een vriendelijke lach, spreekt helaas geen woord Engels.

We komen eruit 2 cappuccino, 2 cola, cold soup with potatos, pancapes with curd, en 1 traditionele schotel en 2 gevulde kip schotels. Meestal staat er veel te veel op de kaart, dat kan je niet allemaal in korte tijd goed bereiden. We zullen het zien. Het ziet er allemaal vrij nieuw en spik en span uit.

Ze komt met 1 cappuccino en 2 cola. Niet op een dienblad maar ze brengt het in twee wandelingen. Marjolijn haar cappuccino ontbreekt, geen probleem, komt eraan. Ze dacht dat ze niks wilde.

De koude soep, blijkt de echte koude rode bietensoep te zijn met gefrituurde aardappel. Zal ik beginnen of ff wachten. Tja de soep hoort koud maar de aardappel…..ik begin. De soep is heerlijk. Nu had ik het thuis zelf eens geprobeerd te maken, maar dat was het net niet. De mannen vonden het toen helemaal niet lekker waardoor ik ze nu niet kan overhalen om een hapje te proeven. Wanneer ik mijn soep op heb komt de traditionele schotel van Gustav er aan. Lekkere schnitzel, gefrituurde aardappel en groenten. Ik zou maar beginnen voordat het koud is. Beetje jammer zo na elkaar, maar ach, het ene gerecht is koud de ander uit de frituur en het belangrijkste het smaakt heerlijk.

Nu had ik van Katja de tip gekregen om absoluut gevulde pannenkoeken te kiezen in Letland. Ondertussen zijn we alweer in Litouwen. Ze zijn vast net zo lekker  als in Letland, ik kies gevuld met curd, Gustav googelt  curd het betekend wrongel, dat blijft toch achter als je kaas aan het maken bent, die witte korrels.

We zullen het zien. Wanneer Gustav zijn eten bijna op heeft worden mijn pancakes gebracht. Marjolijn en Johan zijn nu wel een beetje hongerig aan het worden en dan al die lekkere geurtjes die voorbij komen…..

Wat zal ik doen, wachten, ik begin maar, Marjolijn eet een hapje mee en werkelijk het is heerlijk.

Johan begint nu toch wel ongeduldig te worden, we zijn een uur verder, Marjolijn loopt naar binnen pols hoogte nemen als ze net met 1 bord naar buiten komt. Ze zet het bij Marjolijn neer en loopt weer naar binnen……voor het tweede bord???? Marjolijn begint te eten, maar ze komt niet meer terug. Zal ik even gaan vragen? Volgens mij komt ze er net aan gelopen ……….. niet met een bord maar met een schoteltje met de …….BILL. Snif snif geen eten vandaag voor Johan. Ze snapt er niks van. Marjolijn zei met de cappuccino Me also en Johan zei met het gerecht nadat Marjolijn haar gerecht had gekozen Me also!!! Dat heeft ze nooit verstaan of begrepen, vond ze het dan helemaal niet raar dat 3 mensen wat wilden drinken en 3 mensen wat wilden eten????

Johan eet de helft van Marjolijn op en we trekken verder. Miscommunicatie.

Zo jammer, het was voor mij het lekkerste traditionele gerecht tot nu toe……

We baalden voor Johan maar hadden het te doen met haar, toen we naar binnen gingen om te betalen zagen wij dat ze de toko in haar eentje runde. Dat is toch ook niet mogelijk.

We gaan naar de stadscamping in Vilnius. Wanneer wij de stad binnen rijden zijn we verbaasd hoe groot de stad is, veel hoogbouw, veel nieuwbouw en een druk wegen net.

Achter de Expo, soort van IJsselhal is tegen de bosrand een rij containers neer geknald, Marjolijn beschreef het als een rij gele legosteentjes in het groot.

De eerste container zit het kantoortje in, de volgende een rij wasmachines en daarna de wc’s en douches. Groot veld met mini boompjes. De bushalte 700 meter van de camping. Prima. We gaan naar een plekje toe, maar moeten ff doorschuiven dat was gereserveerd voor een groep van 4 campers. Toch niet weer de kamper club hé haha

Wanneer wij aan het borrelen zijn komt de club van 4 jonge Italiaanse gezinnen op die plaats staan. Tenminste wij dachten 4 campers, er gaan vele jonge schapen in een hok. Camper 5, 6 en 7 volgen, ze manoeuvreren net zolang totdat ze in een u vorm staan. Een Italiaan die al naast ons staat maar niet bij deze familie hoort is het drukke gekwetter binnen het half uur poep zat. Zijn vriendin gaat even verderop op het veld kijken of er nog ergens anders een plekje is. De stekker wordt uit het stopcontact getrokken en de spullen in de auto gegooid om 10 meter verderop weer rustig verder te gaan met hun vakantie. Aha de Italiaanse Camperclub is net zo rumoerig als de Nederlandse haha. Maar gezien de leeftijd van de jongste gezinnen tot aan de oudste generatie is dit waarschijnlijk een big family.

Alle armen en benen worden gebruikt om de laatste nieuwtjes uit te wisselen, een aantal gaan joggen langs de camping rand, de badjassen komen tevoorschijn, om de beurt gaan ze douchen en oppoetsen. Geen Italiaan loopt er immers onverzorgd bij. Ze staan boven op de campers om lijntjes te spannen waar de looplampen aan kunnen en van alle Italiaanse Campers worden de tafeltjes verzameld zodat er 1 of 2 lange rijen tafels kunnen worden gevormd als straks om een uur of 9 het diner begint.

Het brengt mij terug in de tijd dat Johan en ik naar Pisa di Marina op vakantie gingen. We hadden de hele nacht door gereden en kwamen op zaterdag rond het middag uur aan. We zetten de tent op een heuveltje met uitzicht over de camping en zijn een dutje gaan doen. Rond de avond werden wij wakker van talloze kwetterende Italianen om ons heen. Wat gebeurt hier?  Heel voorzichtig deden wij de tent open en wat bleek, ons tentje stond tussen alle vaste gasten die op zaterdagavond vanuit Pisa het weekend komen vieren op de camping. Lange tafels, druk pratende Italianen en pannen vol met pasta.

Het weekend erna kwam een ventje van een jaar of twaalf naar ons toe; i ask you for dinner wit us and our family. Prachtig was dat. Wie weet…….

Camper 1 tot en met 7 is ondertussen gesetteld, 8, 9 en 10 stonden al ergens op het veld. We hebben stiekem een foto gemaakt, een man of 40 zitten er nu nog aan lange tafels, af en toe vangen we bekende woorden op. Het laatste woord wat wij hoorden roepen onder luid gejuich “Vodka”. Het is een gezellige boel en ik denk dat ze nog wel even door gaan met feestvieren. Na de geluiden van industrie, snelweg, treinspoor, vliegtuigen, voetballertjes ’s nachts om half twee, de zee slapen wij vanavond in met waarschijnlijk met op de achtergrond feestvierende Italianen.

We hebben nog steeds een uur tijdsverschil met Nederland, kwart over 10 was het hier al behoorlijk donker, zal het bij jullie kwart over 9 dan al flink schemerig zijn? Gisteren zaten wij zo’n 300 km noordelijker en het was toen toch zeker een uur langer licht. Jammer dat we nu alweer zulke korte avonden gaan krijgen.

Wij gaan nu half 12 op één oor. De Italianen zijn ook al een stuk rustiger.

Tot Later!

ps Nog even leuk om te melden, wij hebben het nog nooit eerder gezien, zijn er nu vakantiegangers die hun wasmachine mee nemen of kan je hier een wasmachine huren? Naast een stuk of 5 campers/caravans staat in de open lucht een wasmachine een wasje te draaien. De was ligt er in in bergjes voor zoals ik dat thuis in mijn washok heb. Waarschijnlijk worden ze gehuurd, volgens mij zijn het allemaal dezelfde wasmachines.

Zondag 2 augustus

Vandaag trekken Marjolijn en ik onze zondagse, feestelijke jurk aan, we willen prinsesselijk door de paleis gangen lopen.

Eerst nog even over de camping van gisteren. Toen wij ’s morgens vertrokken naar de bus, zagen wij een bus op de parkeerplaats staan met een horde jonkies van een jaar of 4 tot 18? En natuurlijk leiding en een hoop tassen.

Toen wij terug kwamen stond er inderdaad een tentenkamp naast ons. Ondanks de weinig luxe en de verwaarloosde huisjes zijn er heel wat gasten voor een weekendje aan zee gekomen.

Heel wat huisjes zijn bewoond door mensen uit Letland, Litouwen en Estland. Rondom op het campingveld staan heel veel koepeltentjes. Net zoals in Nida, veel mensen kamperen ze in een klein tentje en nemen weinig luxe mee, geen koelboxen, geen kooktoestellen. Ze maken gebruik van het barak met kook toestel en verder staat de bbq ’s morgens al aan. Wij staan als een flatgebouw met onze camper tussen alle laagbouw, de tentjes.

Vanmorgen werden de meeste tentjes alweer opgebroken, wat een heisa voor 1 nachtje.

Wij vertrekken vanmorgen op tijd zodat we tegen 12 uur aankomen bij  Bauska waar wij één van de mooiste paleizen van de Baltische staat gaan bezoeken. Rundalepaleis.

Wanneer wij de parking oprijden, zwaait een bus chauffeur en doet beide duimen omhoog, hij vind onze bus top. Grappig, tussen de chauffeurs zien we de buschauffeur met roze bloes die wij in Nida ook tegen kwamen. De fietsende jongens zijn we niet meer tegen gekomen, wie weet bij thuiskomst een pakje koffiebonen.

We eten een broodje en drinken nog een bakkie koffie voordat wij met de stroom mee lopen. De eerste attractie waar het op de parkeerplaats druk is. Marjolijn merkt op, ja de parking is net zo groot als die van AH, dan is het gauw druk. Inderdaad bij Paleis het ’t Loo is de parkeerplaats enorm vergeleken met hier.

We nemen de lange route in het paleis zodat we ook langs de historische kleding komen.

Het is een prachtig protserig paleis met diverse inslag. Russische, Duits en Rococo. Gustav is toch wel een heel koninklijke naam, zeker 3 keer komt zijn naam in de stamboom voor.

We wandelen door de paleistuinen, die werkelijk waar prachtig is en er keurig bij ligt. Vanuit het raam is het nog mooier dan wanneer je buiten loopt. Heel slim er staat een kleding kraam met historische kleding waar je kleren kunt huren en even heel koninklijk door de paleis tuinen kunt schrijden. Staat best feestelijk. Wij hadden onze maxi jurk speciaal aan gedaan, daar waren wij best blij mee. De Letten die vandaag het Paleis bezoeken zijn allemaal sjiek gekleed, wij dachten dat er een bruiloftsfeest gevierd werd. Geen feest, men kleed zich graag feesteleijk. Zo wie zo valt het ons op dat er heel wat meer winkels met jurken zijn dan in Nederland en dat er heel veel jurkjes gedragen worden. Schoenen daar en tegen, Crocs ballerina’s is de trend!

Rond 4 uur zoeken wij nog even een winkel voor food voor de komende 2 dagen. We rijden alvast door richting Vilnius. Wij stoppen onderweg bij een soort van camperplaats met net iets meer…..we zijn benieuwd.

Een smalle oprit, Johan stapt uit om te kijken hoe de camping eruit ziet. De dame van de camping komt er aan gerent en is blij ons Hollanders te zien. Of wij de Nederlandse vlag wel gezien hadden, haar man is Nederlands. Welkom. Een prachtig grasveld met een caravan en camper, ruim plaats voor ons. Wanneer wij staan komt de man des Huizes de hand schudden. 8 jaar woont hij nu in Letland, lang genoeg om gewend te zijn maar de inburgeringscursus had geen zin haha dat gaat je nooit lukken. Je blijft een Hollander tussen de Letten. Nou dat zal in Nederland andersom net zo zijn.

We krijgen een warm welkom en een rondleiding langs het toiletgebouw, de voormalige geitenschuur, doucheknop aan de muur, wc pot erop, op de ruwe stenen muur plak je her en der een schelp en je hebt een toiletgebouw, de reception zit er naast. Talloze gehaakte kleden uit de jaren ’70 sieren de stoelen en de bank. OP de tafel staan van de buurman potjes honing in allerlei maten en prijzen en van haar zelf bloemen thee. Ze is biologe en kweekt kruiden. Ze hebben 500 meter verderop een eco boerderij en daar groeien en bloeien allerlei kruiden. Ik bekijk haar enorme kast met glazen potten waar alle bloemen en kruiden worden bewaard. Ze vult zakjes met bloemen en kruiden voor thee en verkoopt ze voor 3,50.

Wanneer wij gesetteld zijn komt ze met een dienblad fleurige bloementhee, 4 lepels vaste honing erbij geserveerd. My present for welcome, i like it!

Verder zijn ze aan gesloten bij een één of andere stichting waar over the world jongeren die een wereldreis maken komen werken en het land bekijken. Voor 5 uur werken op de eco boerderij krijgen ze gratis onderdak en eten. Morgen arriveert er voor 5 maand een Spaans meisje van 18 jaar, ook is er een gepensioneerde Fransman die de elektriciteit vervangt, “de oude Russische troep” en verder ook het land verkent en vakantie viert op deze manier. Er is werk zat en op deze manier ontmoet je vele mensen met vele kwaliteiten.

Ineens zie ik een bekende polo shirt en camper. Lachen, het echtpaar van de camperplaats in de haven van Riga zijn hier ook beland. Even een gezellig weerzien praatje.

Morgen gaan we verder richting Vilnius, de hoofdstad van Litouwen die we nog graag willen bekijken. We hebben nog een behoorlijke reis in etappes voor de boeg. Tot later!

Zaterdag 1 augustus

We worden wakker en het zonnetje schijnt heerlijk. Wanneer de rest bezig is uit bed te komen,  loop ik even naar voren om de bus tijden naar Jurmala te bekijken. De meisjes van de receptie zijn heel behulpzaam. Ze pakken er een kaartje bij en vertellen wat ik zeker moet gaan bekijken, moet proeven en moet zien. Hoe lang we blijven, want ….ze hebben nog wel meer tips.

Elk kwartier stopt de bus voor de camping richting Riga en stopt midden in het centrum Majorie. It is simpel. We lopen na de middag naar de bushalte en inderdaad binnen 10 minuten stopt een bus. Maar de bus is vol, heeel vol. We stappen in en kopen een kaartje, wel 70 cent. De chauffeur zegt geen woord te veel, eigenlijk zegt hij niets. Hij gaat niet rijden want de deur kan nog niet dicht. Gustav staat nog tussen de deur. Alsof een juf wacht tot haar klas vanzelf stil wordt wacht hij net zolang tot de mensen inschuiven.

Ik tel op het bord bij de 18^de stop moeten wij eruit.

Het is in de bus een kakofonie van stemmen en geurtjes.

Waarschijnlijk komt het overgrote deel van de markt een eindje verderop. Talloze tassen en boodschappenkarretjes vullen de bus zoals een bus die van de huishoudbeurs komt. Stink chrysanten, muffige droogbloemen, groenten, vis, alcohol, goedkope geurtjes en niet te vergeten klotsende oksels inclusief die van ons. Bij elke stop is het een geduw en getrek om de bus in en uit te komen. De geluiden laaien op inclusief die van mijn eigen familie. Tja je raakt elkaar nu eenmaal aan in zo’n overvolle bus. We stappen in het centrum uit en gaan wandelen langs de boulevard. Tijd voor een terrasje met het zoveelste lekkere Letse gebakje. Er komt niemand helpen, ze lopen toch echt wel met dienbladen. Marjolijn en ik gaan maar eens even binnen kijken. Aha je zoekt je taartje uit en die neem je mee, je krijgt een houten cijfertje om op je tafel te zetten en komen de cappuccino nabrengen.

Oh nee zegt Marjolijn niet naar rechts kijken zegt ze tegen de Fam. Een amber winkeltje, tja ik ben nog steeds op zoek, na de koffie zoek ik nog even verder……ik ben geslaagd een leuke ketting voor later, ter herinnering en om te dragen, van mijn verjaardagsgeld. Dusss bij deze gulle gevers bedankt voor de mooie ketting!

Ook hier de meest prachtigste villa’s zijn verlaten, ook veel pracht en praal, genoeg mensen om geld aan te verdienen en toch…

Rond 4 uur hebben we alles gezien en besluiten we om niet de bus maar over het strand terug te wandelen. 10 km in stevige pas om eens even alle taartjes er af te wandelen.

Bij 8 km mogen we een break met een biertje en een cappuccino.

Het bier tappen duurt een eeuwigheid.

Ze vraagt aan mij of ik bij mijn cappuccino ook ijs wil. Een bijzondere koffie daar heb ik wel zin aan. Welke smaak? Mango sorbet klinkt goed. Ik zie al zo’n Starbucks achtige speciale  koffie. Ineens staat in een ordinaire papieren beker daar mijn cappuccino die al lauw is omdat het bier tappen een eeuwigheid duurt. En in mijn andere hand krijg ik een ijshoorntje met mango ijs gedrukt. Wat moet ik nou met een koud ijsje en lauwe koffie en in welke hand moet ik het geld aannemen. Wat een ongein. Ze liggen alle drie in een deuk. Ze vroeg ook nog If you need WIFI. Nou fam Ebbers kan niet zonder WIFI. Er staat vast een code op de kassabon, heb je die vragen ze.

Ondertussen is Marjolijn mijn ijsje aan het opeten, ligt Gustav bijna onder de tafel van het lachen en ik zit te hanussen om die kassabon uit mijn broekzak te prutsen.

En ja hoor daar valt mijn wisselgeld, maar liefst 2 euro uit mijn zak, precies tussen de vlonders.

De koffie is nu nog minder lekkerder en de Familie heeft nog meer lol inclusief Adi die dit nu ook dubbel van het lachen zit te lezen! )-:

Wij wandelen de laatste 2 km naar de camping, ondertussen is het half 8, tijd voor koken, eten, badmintonnen, lezen en bloggen!

Morgen gaan wij verder op zoek naar het Rondale Paleis en al een beetje weer terug naar Litouwen.

Tot later!

Ps misschien weet iemand van jullie het, maar onze conclusie is na googelen en Wikipedia, in 1994 verdwenen de Russen hier en ging Letland bij EEG horen. Waarschijnlijk zijn daardoor vele huizen leeg komen te staan en het onderhoud gestaakt.

Echt erg jammer, als het dichterbij huis was……….hier zijn talloze dromen van Letland, bed and

breakfast Huize Marina…..

Vrijdag 31 juli

Ff denken, waar waren wij geblijven, op vakantie ben je de tijd gauw kwijt.

We zetten eigenlijk nooit de wekker, meestal wordt ik zelf wel rond een uur of 8 wakker, duffer dan nog een beetje in, rond 9 uur is het voor mij echt klaar.

Vandaag worden we rond een uur of elf wakker, dan zullen we het wel nodig zijn geweest. We zetten de tafel en stoeltjes uit en beginnen in het zonnetje met een ontbijt. Vandaag is het plan om 25 km verderop te gaan kamperen omdat wij de mondaine badplaats Jurmala gaan bezoeken.

Vanaf Riga is dit de badplaats waar je in je vrije tijd gaan zonnen en flaneren.

Een beetje het Scheveningen van hier met huizen en hotels zoals het Kurhaus. Wij vertrekken tegen 12 uur en stoppen eerst bij een supermarkt voor de dagelijkse benodigdheden. Marjolijn en ik zouden even snel shoppen, in ieder geval sneller dan 40 minuten. Het winkelcentrum bleek zo enorm dat wij de mannen maar ff een sms sturen, dat snel niet gaat lukken, een soort Wal-Mart, misschien willen ze zelf nog ff shoppen. De mannen komen helpen het karretje vol laden. Aan drank en lekkere broodjes geen gebrek, groente en fruit is schaars en van slechte kwaliteit. Boontjes uit de diepvries, ijsbergsla, savooiekool voor een salade. Wij redden ons voorlopig.

Ook niet onbelangrijk, ik vind een fles Black Riga Likeur…….

Onderweg hebben wij fikse regenbuien. Het laatste stukje naar de camping moeten wij 2 euro betalen om over die weg te mogen rijden. Het tolhuisje ontbreekt nog net. We betalen bij de betaalpaal en rijden verder. Huh we moeten direct linksaf slaan en komen helemaal niet op die weg.

We rijden de parking op, de receptie heeft net een break en dat komt goed uit want het hoost. Wij gaan eerst lekker koffie drinken en een broodje doen.

Ik heb hoge verwachtingen van de camping, bij de ingang staat op 2 plaatsen een enorme boog, de camping staat als een boom. Op de app hebben ze het over een camping met zwembad hoog aan geschreven in de jaren 90. Inderdaad de camping is zo 1990.

Het zwembad is een ruïne, echter de kleuren en het zonnetje is het wel een prachtig plaatje voor een foto shoot. Er staan rijen houten huisjes in leuke kleurtjes, prachtig, tenminste als ze onderhouden waren. Het is vervallen, vieze, vale gordijnen hangen aan een paar knijpers ervoor.

Op het veld staan misschien een stuk of 10 campers en tentjes. Op loopafstand van de zee, best een leuk speeltuintje, een barretje en een barak waar je kan afwassen en koken en niet te vergeten de toiletgebouwen. Prima schoon, maar verroest en vervallen.

Hoe kan dit zo verlaten zijn, waarom komen hier geen vakantiegangers genieten van bos, zee en strand. Wij gaan heerlijk in het zonnetje zitten, na de koffie gaan Marjolijn en ik naar zee om de boel te verkennen. Wij wandelen over een prachtig strand 1,5 km heen en weer terug. Een handje vol mensen op een prachtig strand, fris blauwe bankjes, omkleed hokjes en om de zoveel km een strand tent. 35 km zandstrand met een schone zee en bijna geen toeristen.

Wij wandelen terug en gaan na het eten met de mannen het tochtje nog een keer wandelen. Nu gaan we langs het strand en via het bos en de landhuizen terug. Prachtige houten huizen in Letse/Russische stijl zoals het Kurhaus en pipi langkous huizen. De huizen zijn of prachtig onderhouden met de meest dure auto’s en security of de huizen zijn verlaten met dichtgetimmerde ramen, geen likje verf er meer op en verwilderde tuinen. Raar.

Rond tien uur zijn we weer terug en gaan lekker slapen.

Dit keer geen snelweg/trein/vrachtwagen geluiden maar de zee, een heerlijk geluid!

Tot later!

Donderdag 30 juli

Donderdag Meppel Dag, voor ons Donderdag Riga Dag

We slapen eerst uit. Sommigen wel heel erg lang, daar wordt ik altijd een beetje ongedurig van en ga dan maar op sjouw. In mijn leuke nachtjaponnetje op weg naar de douches spreekt de overbuurman mij aan. Jullie camperen wel in een echt grote camper, nou ja bus. Precies een bus, maar het is wel een camper. We wisselen de ach en wees van het camperleven uit en krijg een goede sjop tip van hem. Hij is met twee dochters een steden reis aan het doen met vooral in elke stad een shopcentrum. Zijn tweede reis dag begon slecht, hij had een Poolse vrachtwagen op de kont gehad. Niet leuk, weten wij alles van na onze Roemeense kus vorig jaar in Denemarken. Afgelopen juni hebben wij pas de zaak kunnen afsluiten. Even onder ons gezegd, raar volk dat camper volk. Een beetje kluizenaars. Ze zitten in hun camper recht vooruit te staren, met de deuren goed gesloten en zeggen vooral geen gedag bij het passeren van mede camperaars. Ze lopen tig keer langs de bus om te gluren, maken stiekem foto’s en zeg je dan gedag of knik je vriendelijk kijken ze de andere kant op. Doe mij maar camping life en gezellig afwassen met mede kampeerders. De buurman die de goede sjop tip gaf was een vrolijke uitzondering.

Wij beginnen de dag nadat iedereen rond 11 uur eindelijk zijn bed uit is met restjes brood en van die rare korrels in de melk. FF vergeten dat de bakker niet om de hoek woont. Mis management zou Gustav wel zeggen. De mannen gaan de wc ff legen en het water vullen. Wanneer we net klaar zijn komt een buurman van twee campers verder die een jaar de wereld rond trekt en gelijk het water aan het vullen is. We moeten het niet gaan drinken, het is vervuild water. Waarschijnlijk zo rechtstreeks op gepompt vanuit de rivier bij ons de tank in. Gelukkig hebben wij nog flessen water. We nemen een bakkie koffie en gaan richting het centrum. We bellen de taxi en binnen 10 minuten staat hij voor. In het centrum stappen we uit en we hebben zon. We beginnen te wandelen richting het shopping centrum. Goede tip van de buurman, 7 verdiepingen kleding, schoenen, sieraden, eettentjes etc. Marjolijn en ik gaan van winkel naar winkel, de mannen gaan van terras naar terras. Na twee uur een break met cappuccino wanneer de dames verder rennen, wij zijn net halverwege het centrum en de mannen gaan naar het dakterras en gaan over van de koffie op bier. Tegen vijven kunnen we ze niet langer lijmen. Wij nemen nog een drankje en wat sushi om dan een wandeling te gaan maken naar de Foodmarket. Ik had in de winkel gevraagd tot hoe laat de Foodmarket open is. Volgens het winkelmeisje bleef in het winkelcentrum iedereen tot 21.00 uur open en de eettentjes tot 22.00 uur. De foodmarket bleef zeker lang open. Ik ben er niet helemaal gerust op. We moeten even schuilen voor een dikke bui. Ik schiet gauw een supermarkt in voor brood, weet ik in iedere geval zeker dat we dat morgen wel hebben. We wandelen door de binnen stad langs prachtige panden richting het station. 4 hangars die vroeger voor Zeppelins waren zijn omgebouwd tot een Foodmarket. Op you tube heb ik daar leuke filmpjes van bekeken en het lijkt mij leuk om traditionele gerechten daar te proeven.

We moeten via een tunnel onder het spoor door naar de overkant. Ik vind het er niet sjieker op worden en in de tunnel maken we voor het eerst tijdens deze vakantie kennis met verslaafden, bedelaars en daklozen. Het ziet er niet vrolijk uit. Gisteren kwam er een man naar ons toe of we Engels spraken, hij had een probleem of hij ons geld mocht vragen voor tabak. Toen wij nee zeiden liep hij ook meteen weg zonder vervelend te doen.

De Foodmarket sloot helaas om 18.00 uur en rond de hangaar hingen veel verslaafden en slecht uit ziende mensen. Ze vielen ons absoluut niet lastig maar het is gewoon niet zo mijn ding. Vlakbij zien wij nog een soort van winkelcentrum, wat we nog even willen bekijken. Het lijkt wel een andere wereld, allemaal kleine hokjes met op een kruk gezeten dame wachtend op iemand die iets wil kopen. Smalle gangetjes vol met koopwaar, veel jurkjes in felle keuren, grote bloemen. Het is er te warm, te klein en te vol zo anders dan in het winkelcentrum.

Wij lopen terug naar het oude centrum, op zoek naar een restaurant en onderweg bekijken we her en der nog prachtige panden. Ik zou weleens willen weten hoeveel kerken Riga bezit, ongelofelijk zoveel kerken.

We gaan naar een leuk restaurant op het plein bij de Domkerk. Het doet ons Italiaans aan, een beetje het plein in Venetië. Grappig we zoeken het op in het boekje en inderdaad het plein moest ons een Venetiaans gevoel geven. Goed gelukt dus.

Na twee keer cappuccino nu bijna aan het bier..

Een beetje een kasteelsfeer restaurant, traditionele  kleding en life muziek in kasteel sfeer. We kiezen een gerecht oa The Key van Riga, meerdere soorten vlees aan een spies in de vorm van een sleutel. Hmmm bloedworst, dat ga ik echt niet eten, verder een beetje grof en niet te warm op gediend. Ach na allerlei lekkere dingen, kan ook een keertje wat minder zijn. We wandelen tegen achten na de Sky line bar. Daar moet je geweest zijn. Adi zei het al. Op de 26 ste verdieping een duizeling wekkende cocktail drinken en kijken over Riga. Ik neem de Cocktail gemaakt met de Riga Black Balsem en Marjolijn neemt Chanel 5 en de mannen Mai Tai. Gustav vond het zoete braggel, wij vonden het heerlijk. En het uitzicht was amazing. Van alle kerken vind ik de gouden koepels toch wel een sprookjes kerk. ’s Middags wou ik even naar binnen gaan, maar het was niet de juiste timing er stond net een lijkwagen voor met de klep open. Toeristen trokken zich er weinig van aan, leek mij niet zo gepast.

vanaf de 26 ste verdieping Skyline bar

Tegen half tien wandelen wij naar de taxi plek om terug te gaan. Het is mooi geweest voor vandaag. Wij zien een taxi staan van de company waar wij steeds mee gingen. We lopen heen en vragen of ze vrij is. Wij mogen instappen maar zij staat stil op de plaats van een andere company. In de tijd dat wij instappen rijden twee taxi’s haar klem. Ze willen ons niet laten gaan het is een koude oorlog. Een macho stapt uit en ze draait het raam naar beneden. Er wordt in het Lets ff wat uit gevochten. Wij zeggen maar even helemaal niks. Langzaam rijd de voorste aan de kant zodat ze weg kan rijden. Wat ze dan ook maar snel doet. Lekkere mannen, kom je liever niet tegen in het donker. Ik had het wel met haar te doen een jong klein wijffie. We nemen morgen afscheid van Riga en kijken of we  strand van Jurmala kunnen bezoeken.

Tot Later!  

Woensdag 29 juli

Het is alweer woensdag. Ik kom nog even terug op gisteren.  Wij gingen ’s morgens naar de kruisenberg in een prachtig zonnetje. De kruisen werden verlicht door de zon waardoor je oud en nieuw heel mooi samen zag staan. Vele rozenkransjes schitterden in het licht. We stonden heerlijk in het zonnetje terwijl we respectvol alle kruisen en teksten bekeken. Bij terug komst bij de camper deden we gauw wat luchtiger kleding aan.

Toen we voor de tweede keer bij de kruisenberg aan kwamen had ik mijn broek voor een zwarte lange rok verwisseld. De zomervreugd was van korte duur het regende en het bliksemde boven de kruisenberg toen de jongen om hulp kwam vragen.

Samen met hem ben ik in de stromende regen de berg op gegaan om tussen de vele kruisen het Duits echtpaar te zoeken. De houten trapjes waren een glijbaan en door de vele kruisen en paadjes raakten we elkaar ook nog kwijt. Nadat ik het echtpaar gevonden had rende ik naar de uitgang. Met een wapperende zwarte rok met een paraplu half op, de hele betovering van de berg was verbroken…. Beetje oneerbiedig eigenlijk, sorry!  Ben bang dat het nogal een potsierlijk gezicht was die fladderende rok in de regen.

Duif op het dakraampje

Voordat wij rond half twaalf naar bed willen gaan wandelen we nog een rondje over de parking tot aan de berg die nu verlicht is. Ik wil toch wel even dat gevoel terug halen.  We zien dat we vannacht worden vergezeld door twee campers uit Italië en een auto uit Zwitserland. Aan de picknicktafel bij de souvenir winkel zitten de twee jongens uit Zwitserland nog te picknicken. Aan de hoeveelheid food zal je denken dat er nog minstens tien bijkomen. De fles shotjes erbij om warm te blijven. Geen idee of ze de nacht wel of niet zijn gebleven. Volgens mij was auto rijden niet meer toe gestaan, de auto was vanmorgen weg???

3 verstekelingen zitten op de bus…ze zijn niet van plan weg te gaan…3 witte duiven vinden het boven op de berg op het dak reling erg lekker zitten.

Wanneer wij ’s morgens om een uur of negen wakker worden zijn de eerste bussen met toeristen al gearriveerd. De kraampjes zijn weer opgebouwd en de parkeerplaats vult zich langzaam. Wij vertrekken tegen tienen naar Letland om in Riga te eindigen als verste punt tijdens deze vakantie. De jongen van de fiets ging vandaag ook met de groep naar Riga, wie weet zien we ze nog. De reis gaat voorspoedig, de wegen zijn prima, en te hard rijden hier maar niet doen. Erg veel politie langs de weg voor lasercontrole.

We gaan naar de stadscamping, beetje zoals in Oslo, we kijken uit op de stad, zien de Dom, hoge gebouwen, prachtige brug en zeilbootjes varen langzaam voorbij. Bij aankomst regent het enorm, alles staat blank, wij gaan eerst eten en wachten ff dat de bui voorbij is. De bus is 2,50 pp, een taxi 6,95 voor 4 personen. Konden we beter doen zei de beheerder. Wanneer wij bellen staat er binnen 10 minuten een ijscogroen autootje met een in keurig uniform gestoken Letlandse chauffeur. Hij brengt ons naar het centrum. Vandaar gaan we sjouwen, ondertussen is de regen gestopt en hebben wij het zelfs te warm met onze jasjes. Het is een prachtige stad, wat een mooie gebouwen, jugendstil, rijke versieringen, heel erg mooi. Topmuzikanten staan her en der in de stad te spelen en te zingen. Vast van het conservatorium, kei goed! We gaan ff borrelen en nemen een beerplateau, tja bitterballen doen we wel in Nederland.

Het is van alles wat, kippenvleugeltjes, uienringen, inktvisringen, kaas etc. Ze adviseert ons een halve portie voor 15 euro te nemen anders is het te veel. Dat was een goed idee, anders hadden we de rest van het terras ook wel kunnen trakteren.

We zouden uiteten,  helaas begon het weer mega te regenen en hadden wij nog geen trek. Taxi maar gebeld en op de stadscamping tegen half 9 maar eens een hapje gemaakt. Het vlees behorende bij het pakket van een gratis cola erbij is helaas een miskoop. Johan staat een eeuwigheid buiten met heel veel liefde het vlees te bakken terwijl ik binnen de salade maak. Wanneer Johan binnen komt met de schaal staat het ons enorm tegen, te veel vet en te grote brokken. Heel erg maar we hebben het meeste weg gegooid. Jammer dan.

Ik kijk nu uit over een prachtig verlicht Riga en ga zo ff lekker lezen in het boek Vertrokken. De rest kijkt Starwars deel 1. Morgen gaan we naar de mega foodmarket, en naar de skybox op de 26^ste verdieping voor een speciale cocktail en het uitzicht over Riga. Hopelijk is het droog en een klein beetje zonnig…maakt Riga vast nog mooier.

Tot Later!

Dinsdag 28 juli

Vandaag weer jarigen, Mariken en Henk Zantingh, Van harte gefeliciteerd!

Vanmorgen heb ik heerlijk in het zonnetje buiten aan tafel het blog van de afgelopen twee dagen geplaatst. Deze camping staat in een heel armoedig gebied. Huizen staan onafgebouwd, geen bouwmateriaal meer te zien. Het geld was op en de bouw is gestopt. Huizen zijn vervallen, gordijnen hangen schots en scheef, golfplaten daken die nodig aan vernieuwing toe zijn.

De WIFI viel weg waardoor ik even bij het huis van de campingbaas aan het zoeken was naar ontvangst. Ze heeft het waarschijnlijk gezien, wanneer ik weer bij de camper ben komt ze vragen of ik vragen heb. Nu je er toch bent, we hebben de beelden voor haar van de drone, of het goed is of we nog een dagje blijven staan en waar is de eerstvolgende supermarkt. De dame van de camping verteld dat de komst van de euro op 1 januari 2015 niet veel geluk heeft gebracht. De prijzen zijn erg hoog, de banken stopten met geld lenen, kortom er is veel armoede.

De supermarkt is op 4 km, please blijf nog een nacht en kom je dan ook weer bessen plukken……Ik vertel haar dat we naar de kruisenberg gaan, of het voor haar ook betekenis heeft. Dat heeft het zeker, je brengt een kruis voor geboorte, blijdschap, herdenking als je erin gelooft. Een berg van geloof, hoop en liefde. Mijn bedoeling was om de Palmpasen stok van huis mee te nemen, om het op te sieren en dan het kruis te plaatsen tussen alle kruisen. Ik kon de stok niet meer vinden op zolder en eerlijk gezegd was de lol er een beetje vanaf na onze onstuimig vertrek vol van ziekte en gedoe.

Wij kunnen niet zo goed een voorstelling van de berg maken.

We slaan het weggetje in richting de berg en zien al her en der een kruis staan. We parkeren de auto en lopen naar de ingang van het wandelpad naar de berg toe. Zoals je overal bij de begraafplaatsen enorme bloemenwinkels, Maria beelden en kaarsen ziet staan, zie je hier 5 winkeltjes met dezelfde spulletjes op een rij. Kruisen in allerlei soorten en maten, vanaf 1 euro tot 50 euro, met Jezus aan het kruis, bidprentjes, rozenkrans kettingen, met amber (plastic) etc etc  Ik koop een kruis van 2 euro, met amber en Jezus aan het kruis. Het geeft zo’n raar gevoel. Marjolijn vind het not done. Wat zijn we nou helemaal aan het doen een eervolle plaats maken wij als toerist oneervol. Bovendien geven de 50.000 kruisen in de verte een unheimische gevoel. We lopen het paadje op, samen met andere mensen wel of niet met kruis, ieder met zijn eigen gedachte. Het begint als iets heiligs, door het kopen van de kruis heeft iets oneerbiedigs maar loop je daar op dat paadje…..komen er toch emoties……

Hoe dichterbij je komt, hoe groter de heuvel en dan zie je pas wat 50.000 kruisen betekent.

Na de onderdrukking van de opstand van 1831 tegen Tsaristisch Rusland verschenen de eerste kruisen op deze heuvel. De atheistische Sovjets haalden in 1961 de heuvel leeg, kort daarna verschenen de eerste kruisen opnieuw. In 1973 ging de bulldozer er overheen. In 1975 ging er nogmaals de bulldozer overheen, toch verschenen er opnieuw kruisen op de berg. Tenslotte werd de heuvel met rust gelaten en tijdens het bezoek van paus Johannes Paulus 2 in 1993  stonden er kruisen en religieuze sculpturen van heel de wereld.

Het is niet te beschrijven, de hoeveelheid georganiseerde chaos van kruisen van misschien maar 5 cm tot meters hoog. Begin 2015 is een mega kruis geplaatst met een raket erop en alle namen er op van het pilotenteam van Polen, om ze wijsheid en geluk toe te wensen tijdens hun vluchten. Wij steken onze kruis boven op de berg. In het midden loopt een houten trap over de heuvel en aan weerszijden zie je metershoog kruisen in allerlei vormen en maten. Prachtig verweerd of net geplaatst. De zon schijnt fel, wat iets glooiends geeft over al deze kruisen neer gezet met een boodschap. Elk huis heeft toch zijn kruisje…..

We wandelen na een uur kijken, voelen, opnemen terug naar de bus en gaan terug richting de camping om eerst nog even boodschappen te doen.

De winkel is weer een uitje op zich. Bij het vlees hoort een fles cola, tenminste als wij het goed lezen, om nou twee flessen Zero te laten staan, vraag ik het na. Oh oh de taal, geen Engels en geen Duits. Ik moet op de plek blijven staan en de verkoopster haalt de cola, tenminste dat denk ik. Nee er is iemand van achteren gehaald die Engels kan en de overige verkoopsters staan achter het schap stiekem mee te luisteren. We komen er weer uit. We kopen drank omdat het zo goedkoop is en omdat de kersenlikeur GUSTAV heet. Marjolijn koopt schattige bloemen pantoffeltjes met een mooie strik. Echt Fashion voor 3,50.

We gaan de winkel uit en het zonnetje is verdwenen, het onweert en het bliksemt, we rennen door de regen met de kar en flikkeren alles gauw in de camper.  Ondertussen is het 5 uur en we zouden terug gaan naar de camping, vanwege het leuke veldje waar we kunne badmintonnen en lekker buiten zitten maar om nou 30 euro te betalen om via het raampje naar het veldje te kijken heeft geen zin. Ik vind het wel vervelend voor de camping mevrouw maar ja die snapt vast dat de regen er voor gezorgd heeft dat we door zijn gegaan naar een volgende plaats.

We besluiten om terug te gaan naar de Kruisberg. De parking is officieel een camperplaats, om 18.00 uur gaan de slagbomen omhoog en tot 9 uur ’s morgens mag je gratis wegrijden en daarna is het een parkeerkaartje van 2,90. Waar hebben we het over.

We zitten net lekker aan de koffie wanneer er een jongen met zijn racefiets aan de hand langsloopt. Halverwege keert hij om en komt naar de bus. Hij zag ons nummerbord en dacht Hollanders kunnen vast Engels. Hij heeft zijn band leeg en is op zoek naar een fietsenpomp. Of wij iets hebben. Johan en Gustav denken dat wij iets hebben van de bus wat ook op de fietsband kan. Helaas missie mislukt, hij gaat naar het info centrum om het te proberen. Hij vertelde dat hij zo’n 250!!! km per dag fietste en dat hij de groep kwijt geraakt was. Band al wel verwisseld of geplakt maar nu nog lucht erin.

Ik loop de camper uit om even te kijken wat er nu precies op het bord staat over de overnachting met campers. Ik zie de jongen weer terug komen en vraag of het ok is. Ee het is niet ok, en eigenlijk is hij wel een beetje radeloos. Of wij een Iphone oplader hebben. Vast wel, zijn Iphone is leeg en kan zijn vrienden niet bellen, ze zijn met een groep van 13 en op weg naar Riga, ze fietsen per dag 250 km, hij had nu 15 km gelopen en zou nog 20 km moeten voor het volgende punt en ziet dat niet meer zitten, koud en nat en eigenlijk geen idee waar de rest is.

We gaan naar de camper en leggen de Iphone aan de lader, ik zie dat er een Duitse camper arriveert met een fiets achterop met onder het hangslot een fietspomp. Samen met de jongen ga ik naar de kruisenheuvel op zoek naar het echtpaar. We vinden ze en ze beloven wanneer ze uit gekeken zijn naar onze camper komen dan zet ik eerst een kopje koffie voor de klappertandende rijwieler. Ondertussen is de Iphone weer aan het opladen en bleek de telefoon ook al een paar keer gegaan zijn in de bus toen ik op de kruisberg aan het zoeken was.

Na de koffie, zijn de Duitsers terug en komen naar de camper en doen hun uiterste best om te helpen. Helaas de band is toch kapot en er komt geen lucht in. Gelukkig hebben de jongens elkaar bereikt en zijn onderweg naar deze plaats. We hebben leuke gesprekken over hun fietstocht, sponsoren, hij fietst met een speciale fiets of eigenlijk niet zo simpel mogelijk, geen versnellingen, urbancycling, vak apart. Na een uur komt de auto aan gescheurd en stappen er twee jongens uit die hem een dikke knuffel geven. De ene jongen draagt een camera en filmt alles, tja het promotiefilmpje wat hoort bij de sponsering van hun fiets tocht. De jongens rijden in zijn auto van de koffie compagnie waar hij voor werkt. Hij moet en zou ons adres hebben en stuurt ons een koffiebonen voor de hulp die we hem hebben gegeven.

Hoeft echt niet, het was een leuke ontmoeting en onze dag was totaal anders dan we vanmorgen hadden gedacht.

Wij zwaaien ze uit en gaan eten koken.

Beertje Paddington film gaan we kijken, een beetje een kerstfilm voor kinderen maar wij vinden hem best leuk.

Trusten voor straks, wij rijden morgen door naar Riga waar we de komende 3 dagen verblijven.

Tot later!

Maandag 27 juli

We worden wakker met nog dezelfde buurman en naast ons zijn er heel wat auto’s geparkeerd voor carpoolen. Niets van gemerkt. We gaan ontbijten en de spullen inpakken om richting het museum te gaan.

Eerst nog ff lekkere cappuccino bij het tankstation gehaald. 4 enorme bekers voor 5,80, met nog een smaaksiroop ook. Mmmm lekkere calorie bom.

We rijden van het parkeerterrein richting het Nationaal Park. De route er naar toe is niet ver maar de zandweg moet nog komen. We rijden het weggetje in maar twijfelen, is dit éénrichting het is wel erg smal, liever geen tegenliggers. Meteen komt er een auto aan maar gaat meteen de berm in. Er is hier geen stress op de weg. Relaxed wachten mensen op elkaar. We gokken het er op. Maar goed dat ik een sport bh draag. Het is soms beter links te rijden dan rechts, waardoor we ook rechts ingehaald worden door kleine autootjes. Het lijkt wel Parijs-Dakar. Dit hebben we een km of tien. Het museum zit midden in het bos, omdat het een geheime locatie was eind jaren 60. Een basis voor 4 raketten, 30 meter hoog, 1 megaton zwaar. Eind WO 2 is er op Hierochima een bon van 15 kiloton gegooid, kan je nagaan. De Russen hadden deze raketten klaar staan om ons Nederland plat te walsen. De raketten zijn helemaal met de hand in gegraven omdat niemand machines mocht horen zodat hun geheime locatie bekend zou worden.

De raketten zijn vernietigd, het station is nu een museum. Wij zijn bijna de eerste bezoekers die dag, om de twee uur een rondleiding staat op de site. Rondleiding is niet aan de orde maar overal staan witte lijnen die je kunt volgen en waar je mag komen, alles staat in het Engels beschreven. Misschien nog wel net zo fijn hebben we de tijd aan ons zelf. We dalen naar beneden en lopen door het gangenstelsel met vele kamers onder de grond. Als die witte lijnen er niet waren zat ik waarschijnlijk nog ergens. Slaapkamer, talloze machinekamers, zuurstoftanks en de raket ruimte. Ik moest springen om over de rand te kijken naar de diepte van de raket. Het lijkt nu een wensput, we  zien de muntjes liggen. Daar heb ik hier niet echt de behoefte aan. Zo trots hoeven we niet te zijn dat we elkaars prachtige dingen en de natuur maar vernielen met oorlogen.

De geschiedenis tot aan het vredes verdrag van Gorbatsjov en Reagan in het witte huis word beschreven. Grappig het witte huis hebben we gezien en jaren geleden hebben wij het huis waar alles beklonken is in IJsland hebben gezien.

Met veel kabaal komt er een groep jongeren, groot leeftijdsverschil en sommigen in leger uniform. Ik vraag aan een meisje of ze op kamp zijn. Het was een soort van scouting maar dan de fanclub van het leger, leeftijd van 11 tot 18 jaar, na je 18^de ga je weer een level hoger.

Ze krijgen uitleg in snel Litouws, geen touw aan vast te knopen. Wanneer wij op de parkeerplaats lopen komt de groep er aan gerend. Heel bizar vlakbij de bus stopt het rennen zonder maar 1 seintje marcheren ze in een blok zoals het leger het laatste stukje naar de bus. Nadat er iets van een groet gedaan hebben stappen ze in de bus. Extreem, een heel gek gezicht, het rennen stopt, ineens keurige rijtjes en een groet. Niet normaal toch.

Wanneer we alles gezien hebben gaan we opnieuw proberen te picknicken maken en een route lopen vanaf de P. Er zijn hier zoveel vennetjes dat moet lukken. Voor de zoveelste keer vergeet ik het muggenspul en de route komt niet uit bij het watertje maar bij de weg waar we net gereden hebben. Onderweg zien wij bordjes waar ons de mooiste dieren worden beloofd, mega herten, vleermuizen en boskatten. Niemand laat zich zien. De muggen daarentegen lusten wel soep van ons. We lopen een bospaadje in en gaan heerlijk picknicken en laten ons niet verjagen.

Rond 3 uur vertrekken we richting een camping in de buurt van The Hils of the croses. De kruizenheuvel.

We rijden een camping op, ik dacht dat het een voorstukje van de camping was maar dat was de camping. 1 klein tentje staat er. En er is een zwembad. Haha een zwembad zonder water met blad en algen.

We zoeken een plekje en gaan lekker in het zonnetje zitten. Overal staan bessenstruikjes, wit, zwart, blauw en rood. Aardappelvelden, kruidenvelden. Na het eten gaat de hele familie nog even het land op om bessen te plukken, lavendel te snijden en onkruid te schoffelen. Daar heb ik ook wel  zin in. Ik ga naar de camping mevrouw. Ik krijg een bakje die ik voor 1 euro vol mag plukken. Ik krijg de smaak te pakken en de dames vinden het wel lollig. Ik ga geld halen en pluk ruim een kilo rode en witte bessen. Nostalgie naar mijn eigen bessenboompjes die er niet meer zijn. Ik ga ritsen en wassen en verdeel ze over de bakjes en doe ze in de vriezer. Wanneer ik thuis kom ga ik lekker jam maken.

De mannen gaan nog even dronen. De vrouwen op het veld beginnen te zwaaien en te roepen. Lachen. Voor het eerst zien we Nederlanders, een stel uit Eindhoven. We wisselen even gezellig ervaringen uit. Er komt nog een Duits campertje en een mega Duitse Camper bij.

We kijken nog even alle foto’s en filmpjes van de selfie stick. De Picknick ziet er echt leuk uit haha MWahhh mug, mwahhhh mug, arghhhh rups………………..miepen!

Het geld wat wij hier brengen met de camper is zeer welkom, we blijven nog een nachtje. Lekker uitslapen, uitgebreid naar de supermarkt en naar de berg met de kruisen. Woensdag komen we aan op ons verste punt Riga.

Nog even terug komend op de meloen, helaas hij knalde niet uit elkaar, wel een enorme bons en daarachter een aanval van drie familieleden dat ik de koelkast niet goed gesloten zou hebben.

Echt wel!

En die dagen en datums, geen idee, de dagen van plaatsing en de dagen van schrijven lopen door elkaar of zou het toch te veel van de zoete wijn zijn………………………..

Zondag 26 juli

Zondag worden wij op ons gemakkie wakker, het heeft de hele nacht geregend. Toch maar goed dat we niet op het strand zijn gebleven. De picknick kon ook prima aan de tafel in de camper.

We gaan inpakken en richting de boot. We komen weer horden mensen tegen die richting het strand lopen. Je moet er wat voor over hebben de meesten lopen toch minstens 2 km vanaf hun logeeradres. Het zonnetje schijnt weer maar warmer dan 17 graden is het niet. Tenminste dat zegt de thermometer. Wij drinken onderweg nog even koffie op een bankje met het zicht weer naar de vaste land. De voeltemperatuur is vast hoger. Tussen Litouwen en het schiereiland zit niet veel ruimte. Maar ja zwemmen met de camper lukt nog net niet. We rijden via de openstaande slagboom het natuurpark uit en rijden verder naar de boot. We kunnen onze prijs bijstellen. We hoeven geen kaartje te kopen bij de boot. Het was dus toch een retourtje. Beter.

We gaan maandag naar het Cold War Museum. We rijden vast richting het museum wat gevestigd is in Nationaal Park Zemaitija. Er zijn twee wegen naar het museum, alle twee worden ze beschreven als een slechte zandweg. Nergens kunnen we vinden hoe je er beste naar toe kunt rijden. Pendelbus? Laatste stuk lopen? Maar hoever is het dan? Waar is een camping? We vinden 1 camping. Vlak voordat wij het natuurpark in gaan. We gaan op zoek. We volgen het bordje camping wat op een achteraf doodlopend wegje eindigt. Volgens de app nog 500 meter. Johan en Gustav gaan het lopend bekijken, voordat we straks vast zitten en een km achteruit moeten. Geen camping te vinden. We rijden terug naar de kruising en besluiten om bij het Hotel en benzinepomp naast de vrachtwagenchauffeurs te gaan staan. We settelen ons, gaan lezen, sudoku’s maken en koffie drinken. Johan en ik gaan nog een flink eind wandelen. Trotseren een herdershond met de haren recht overeind. Gelukkig komt er een meisje aan die hem vasthoudt tot we weg zijn. Schijtens benauwd ben ik van die beesten. Na het eten maar eens met zijn allen rummikubben. Stand tussen de mannen en de vrouwen is 1 – 1

We hebben genoeg te zien. Wij staan op een punt waar iedereen ff rookpauze houd. Zou dit nu zijn omdat je niet mag roken in de auto, van jezelf of omdat de sigaret je afleid?

Wanneer wij net op 1 oor liggen komt er een nieuwe buurman vrachtwagenchauffeur met een koeling aan boord die mega veel herrie maakt. Afsluiten en slapen. “s nachts is Johan nog een keer wakker geworden van een malloot met disco aan boord. Wij hebben niks meer gehoord.

Zaterdag 25 juli

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijt buiten in het zonnetje. Wanneer wij vanmorgen onze bus uitstapten voor het ontbijt zijn de meeste buren al de hort op of liggen ze nog op één oor. We trekken onze wandelschoenen aan en lopen naar het centrum van Nida.

Het is een mooie wandeling en we komen horden mensen tegen. Op weg naar het strand, supermarkt of what ever.

Geen idee waar iedereen is, het is hier heel rustig en relaxed.

Wij gaan als eerste naar The Light House, gisteren zagen wij de vuurtoren al druk aan het werk, de 200 treden naar boven willen wij voor het mooie uitzicht wel doen. Helaas de vuurtorenwachter is zeker ook op vakantie, de deur is op slot. We rusten uit van de wandeling er naar toe en gaan Lars bellen om hem te feliciteren met zijn 16^de verjaardag. Een mijlpaal weer. Fijn om alle stemmen weer ff te horen. Jammer dat we er niet zijn om het mee te vieren.

We wandelen door naar het dorpje. Overal zijn barnsteen sieraden kraampjes, veel te goedkoop, duss nep. Liever geen dan nep. We strijken neer op één van de terrasjes en op de kaart zien we mega veel gerechten, bij de buurtafels zien we allemaal een geleiachtig ding op het bord liggen. Gustav vind het op de kaart als traditioneel Litouws gerecht. We gaan er voor. Het is zeker lekker. Je weet alleen niet helemaal wat je nou eet. Nog maar eens googlen. Het ziet eruit als een gelei achtige deegbol, gevuld met gehakt, de mannen overgoten met een spekjes saus de dames met een champignonsaus.

We wandelen langs de zee en bekijken de schattige huisjes.

We drinken een bakkie koffie bij een koffiekraampje die op meerdere plaatsen op het eiland staan. Het is een soortfiets kar met een espressobar. De koffie wordt van vers gemalen bonen gemaakt, de melk opgeklopt en je kan een heerlijke smaaksiroop kiezen. Gisteren zagen wij de kraampjes ook al staan, maar de twee vakantiewerkers hadden hun target waarschijnlijk al gehaald. We hebben een leuke foto gemaakt van twee leuke gasten in slaap op de grond naast hun koffie fiets. Gat in de markt voor Meppel. Maar ja de prijs van 2,30 zal dan wel meteen 4,60 zijn, en het is ongetwijfeld een calorie bom. We wandelen door naar de kerk waar Marjolijn en ik een kaarsje branden. In de kerk is niemand aanwezig, op de deur zie ik dat er zondag om half 1 een Duitse dienst is en om twaalf uur een Litouwse dienst.

We gaan nog even naar de supermarkt voor stokbrood en rode bieten salade voor de avond picknick. We wandelen terug naar de camping.

De afwas van twee dagen doen. Lezen en bloggen.

Tot later!

Helaas de picknick valt een beetje in het water, tegen dat wij tegen achten gesetteld zijn met onze lekkere hapjes en drankjes dendert code oranje/rood/geel nou nee gewoon een flinke onweersbui over de camping. We eten wat, kijken naar de prachtige luchten en gaan toch maar terug naar de camping. Net op tijd terug. We gaan film kijken Jurasic World, behoorlijk spannend, zo spannend dat ik vanacht dacht dat een vogel die ontsnapt was op het dakraampje boven mijn bed zat, pfff licht en schaduw, gelukkig niks aan de hand. Het was maar een film. 

Vrijdag 24 juli

Waar waren we gebleven, volgens mij bij de camping 500 meter vanaf de snelweg met zwembad. Maar eerst er is weer een Antonidesje jarig, Lars 16 jaar Proficiat. Dat wordt over twee week mee met Marjolijn en Gustav naar Lord. Terug bij de camping met zwembad. Het ziet er allemaal perfect uit. Achter ons op de strook gras bivakkeren een stelletje in een piepklein tentje. Bij het opbreken vraag ik me af of ze zittend geslapen hebben zoveel er uit zo’n tentje kan komen. De stadscamping heeft 3 keukens waar alles ligt om te koken en om te eten, koelkast om je spullen in te bewaren, tafeltje en stoelen om even lekker te zitten. Daar zijn de backpackers blij mee.

Wij zitten lekker in het zonnetje rond de klok van tienen aan het ontbijt. De Litouwse buurmannen zijn al naar hun werk. De vriendelijke leuk uitziende schoonmaakdame van het park geeft het huis van de buurmannen een grondige schoonmaakbeurt.

Wij gaan nog ff de tank legen en vertrekken dan richting Klapeida. Daar vandaan gaan we met de boot naar het schiereiland Koerse Schoorwal. Een eiland met een lengte van ongeveer 100 km.

De boot is een soort pont zoals bij Marjolijn naar de achterkant van centraal naar Noord. Hij hoeft maar 600 meter te varen, ze gaan af en aan en de prijs, kost maar liefst 47 euro. Theoretische is er een veel kortere route maar dan moet je door Rusland en dat gaat niet zomaar. Je bent een visum nodig wat  110 euro per persoon kost. En dan is het ook nog zo dat een Rus ons zou moeten uitnodigen….in de praktijk zijn daar wel foefjes voor maar de boot is eenvoudiger.

De reis gaat voorspoedig, we picknicken nog een keer en rond het middaguur varen wij naar de overkant.

We hobbelen het eiland op, er zijn 6% hoogteverschillen en de weg is in de mannentermen een witte weg. Die moet je op de vaste wal zoveel mogelijk vermijden. Geen probleem, iedereen heeft hier de tijd en er is ook maar 1 weg, voor heen en terug. Wanneer we net op weg zijn op het eiland gaan we de slagboom door, Natuurpark en daar moet je voor betalen. 20 euro zou dit een retour zijn? We merken het vanzelf.

Dit eiland wordt bewoond door 4000 Litouwers in de zomer komen daar 50.000 toeristen bij. In de boekjes en folders staat dat er niet meer dan 2000 mensen per dag worden toe gelaten. Maar goed ook, anders is het meer mens dan natuur.

Wij gaan het eerste dorpje Juodkranté meteen bekijken. Schattige Pipi Langkous huisjes. We maken een wandeling langs 75 houten sculpturen gemaakt in 1980 door Litouwse kunstenaars. Ze beelden legenden en sprookjes uit. Het heksenbos. Wij vinden Rapunzel het mooist.

De kleine houten vissershuisjes hebben het grote raam openstaan en daar zit de vissersvrouwen geduldig te wachten achter een koelvitrine om verse vis te verkopen. In de vitrine staren ons grote vissenogen en openstaande bekken ons aan.

Talloze restaurantjes en overal zitten mensen. Ze eten twee maal per dag warm. Bij een restaurantje zien we een bord staan het is CoffeTime, beter misschien met iets bijzonders erbij. We zien op de kaart geen taartjes of gebakjes dan nemen we toch een dessert dat is toch bijna gelijk aan een taartje. Het is heerlijk. We wandelen terug naar de bus en gaan op zoek naar de camping in Nida.

Het is er vol en onoverzichtelijk, als je een plekje gevonden hebt kom je het maar zeggen is de boodschap bij de receptie.

Op het eerste veld liggen her en der gele balken als richtlijn, hier staan hoofdzakelijk campers en een enkele caravan. Verder in het bos staan overal trekkerstenten, klein, simpel en geen luxe.

We staan tussen Duitsers, Fransen en tegenover ons voornamelijk hele families uit Litouwen.

Best een grote camping, best veel gasten, toch heel erg stil.

De families zijn nu aan het bbq en aan het keuvelen, tennis geluiden en een djembé familie, die af en toe even hun energie kwijt moeten.

Na het eten rond de klok van achten wandelen wij nog even naar boven naar het hoogste punt van Nida. The Parnidzio, een zonnewijzer van steen met een heel getallenstelsel er om heen zodat je kunt berekenen wanneer je geboren, jarig bent etc. Het uitzichtpunt is magnifiek. 

Diepe duinen, en de landtong van het schiereiland wat hier overgaat van Litouwen naar Rusland. Ongelofelijk wij staan hier gewoon te kijken naar Rusland. Halverwege zie je de uitkijktorens van Rusland en een bootje dobbert voor de kust. Er staat een informatiebord waar precies op staat waar je wel en waar je niet mag lopen. Om te voorkomen dat je op Russische grond gebied komt en om te voorkomen dat je de duinen molt. Omdat wij in Nederland nergens in de duinen mogen lopen, lijkt Marjolijn het super om hier door het zand te springen. Wij doen de schoenen uit en rennen de duinen af naar het hoogste punt. De kleuren, het uitzicht en de stilte is prachtig. Ik dacht dat ik een hondje ver bij zijn baas vandaan zag rennen, Marjolijn zag hem op hetzelfde moment net iets beter het was een vosje. Bijzonder hij rent langs een groep mensen die nog op de plek stonden waar wij net naar beneden wandelden. Nou de animal spot van vandaag is top. Een eekhoorn in het heksenbos, dan wel weer heel zielig een wasbeertje met de pootjes omhoog op de autoweg en nu nog een vosje.

Rond de klok van elven zijn we weer terug bij de bus. We gaan nog ff wat drinken en duiken er lekker in. Heb ik al gezegd dat we hier een uur tijdsverschil hebben met jullie? Vandaar langer licht. En dat Gustav in de supermarkt een heerlijke watermeloen van ruim 7 kilo had gekocht die onderweg met een keiharde plof uit de koelkast de camper door vloog.

Dat we enorm genieten van de nieuwste aanschaf producten. Reis föhn doet het super, de wok is zoveel handiger als een braadpan, eindelijk jus zonder klontjes met behulp van de garde. De reisdroogmolen is nog niet gebruikt, wie weet aankomende dagen.

Dat wij in Nederland wel eens wat dankbaarder mogen zijn met onze kilometers goede fietspaden.

Hier fietsen en wandelen de mensen, lang niet altijd met een oranje hesje, gewoon langs de autoweg. Je houdt je hart soms vast.

Donderdag 23 juli

Rond middernacht begint het te plenzen, nu heb ik de vorige nacht nogal gezocht in het donker naar het knopje om het raam open te krijgen, nu van te voren flink open gezet. Heerlijk die frisse lucht. Rond 8 uur wordt ik wakker en voel drup drup op mijn gezicht, een lekkere natte plek op de slaapzak. Gauw het raam dicht. Het onweert en het regent flink. We draaien ons om en tukken nog wel even verder. Om 10 uur gaan we eruit ons paradijsje is nu een grauw meertje en buienradar laat ons zien dat dit de hele dag blijft. Tja dat is een beetje zonde, we besluiten om door te gaan.

We moeten voor de eerste keer deze vakantie water tanken, de scooter er weer op heisteren en ….de gierput legen in de regen.

Gustav gaat nog even naar de camping man om zijn foto’s vanuit de lucht te brengen en niet Gustav maar ik ga assisteren. In de stromende regen, de slangen uitrollen, klep open trekken en laat maar lopen de bagger. Ik ben geslaagd,  geen gekke praktijken. We rekenen af, flinke korting in ruil van de foto’s, zo kunnen wij de wereld wel rond, we zeggen gedag en gaan verder richting Riga.

Rond de klok van twee stoppen we bij een tankstation met daar aan vast een bar. Een bar is een snackbar, waar je van alles en nog wat kunt krijgen alleen een beetje lastig als je elkaar niet kunt verstaan. Ze haalt haar man op en ik probeer het opnieuw. Gelukkig Gustav kan Duits en redt het menu. We gaan maar voor veilig broodje hamburger en frites. De kok zegt dat we even pauze moge nemen tijdens onze rit want hij heeft wel even tijd nodig om het vers te maken. Ik reken alvast af, omgerekend 4 broodjes hamburger met 4 frites  voor 10 euro. Niet veel. Met liefde gemaakt en het smaakte heerlijk.

We tuffen weer door. Het duurt niet lang meer voordat wij in Litouwen zijn. Marjolijn en ik gaan nog even naar een grote supermarkt zodat we voor de komende 3 dagen alles in huis hebben. We beginnen met het fruit en de groente wat we zelf moeten afwegen. Wat een klus, de namen zijn niet te onthouden, elke keer als ik bij de weegschaal ben, ben ik de naam kwijt. Ik sla een Poolse jongeman met zijn vriendin aan de haak en die gaan het weegproces voor me doen. Helemaal blij mee. Bij het brood moet ik het gesneden zien te krijgen. De dame in haar kraampje midden in de winkel snijd alleen speciaal brood, ik begrijp dat ik op het ruitje moet tikken en dan komt de vrouw uit de bakkerij. Hoe leg ik het uit, ik tik op een ruitje, wat luikjes zijn waar tig soorten bolletjes achter liggen. Hoe moet zij mij zien en hoe kom ik in beeld. Een Poolse jongedame snapt het probleem en neemt mij mee naar de deur van de bakkerij en roep keihard dat ze komen moet omdat ik haar nodig ben om het brood te snijden. Oh oh de bakkerij mogen wij natuurlijk niet komen. Het brood wordt aan genomen en ik moet weer terug naar mijn plaats, ze komt het brengen.

De kar is vol we gaan naar de kassa. Bij de kassa hoop ik maar dat alles ok geplakt is. Mm de appels niet, verkeerde prijs, ik moet terug naar de weging. Aan het eind van de kassa staat een strenge man daar moet ik heen en hij weegt het voor mij opnieuw. Ik ren weer terug en ga gauw betalen. De taal is toch wel een probleem. Gelukkig zijn er meer mensen die steenkolen Engels spreken, het meisje bij de bakkerij zegt in plaats van you’re welcome, No welcome en ze vraagt meteen of ze het goed zegt, samen liggen wij in een deuk. Nice to meet you en we gaan weer ieders ons weegs. Marjolijn zegt ik kon aan je lachen horen waar je in de winkel ongeveer was haha

Zwembad op de achtergrond (-;

Komen wij bij de busss zeggen de mannen jeeeeetje 40 minuten hebben jullie erover gedaan, hallo zeg, boodschappen doen is geen eenvoudige klus. Rond 6 uur komen wij aan op onze volgende kamper plaats. Een uur tijdsverschil, dus het is ineens 7 uur, we gaan aardappeltjes koken, sla maken en de mannen bakken een biefstuk buiten. Wij staan op een camperplaats direct onderaan de afslag van de snelweg naar Kaunus. Erg nieuw en een prachtige plaats. Een speciale ruimte met 3 keukens met alles er op en eraan voor de backpackers, je mag alles gebruiken, kunt er afwassen, koken, magnetron. Super schoon. In het midden staat een zwembad, beetje lachwekkend, net geen trekpleisterzwembad, strandstoelen er om heen, prachtige houten overkappingen waar je kunt zitten chillen, eten, bbq. Schommelstoel en 3 Zweeds achtige vakantiehuizen. Rara wie zijn onze buren haha bouwvakkers uit Litouwen. Ze kwamen net na ons thuis, na een biertje en een hapje eten op de veranda zijn ze lopend vertrokken met hun vishengels. De kamper plaats zit naast een tankstation waar tot 22.00 uur lange rijen auto’s voor stonden. De diesel is 1 euro en de benzine 1,20.  Een koopje.

Het internet is hier super goed, de rest kijkt film, ik werk het blog maar even bij.

Morgen gaan we richting de natuur………. Nida

Tot Later!