Laatste nachtje en terug reis naar Meppel

Nadat wij de verzekering hebben gebeld, onze lekkere broodjes hebben op gegeten horen wij een enorme knal. Er zijn meer mensen met pech. Vanaf de parkeerplaats zien we een auto stranden met de ene kant in elkaar. Een klapband en vervolgens tegen de vangrail geklapt. Kan altijd erger. Onze schade valt op zich wel mee het was meer dat je ineens heel erg klein bent naast zo’n enorm gevaarte en dat de chauffeur nergens op reageerde.

Adi dacht aan Telepathie van Bastian, de opmerking die bocht kan hij nooit maken, was onze zorg over een auto die stond te tanken, in de auto zat de moeder met haar baby van een maand of 6 los op schoot te wachten tot dat haar man klaar was. De vrachtwagen was een dubbele combinatie de ene kant stond bij haar en achteraf de andere kant bij ons.

Wij tuffen weer verder, elk wit gevaarte die ons voorbij sjeest geeft toch een onrustig gevoel,  een vrachtwagen en het gevoel hij komt in onze comfortzone.

We willen nog overnachten aan het eind in Denemarken of begin Duitsland, we hebben geen zin aan een camping met allerlei toeters en bellen maar aan kleinschalig kamperen bij de boer met of zonder dieren. Het is dan wel noodzakelijk dat we voordat we aankomen water getankt hebben en de gierput geleegd. Het is er nodig aan toe en dat kan niet bij kleinschalige overnachtingsmogelijkheden. Dat kan in Denemarken op erg veel grotere parkeerplaatsen. De eerste parkeerplaats lukt niet omdat een achterlijke chauffeur zijn oplegger precies op die plaats heeft los gekoppeld en geparkeerd. Zou het een Roemeen zijn (-:

De tweede gaat lukken. Tjonge jonge wat lucht dat op zeg een dikke 250 liter lozen en heel langzaam vullen we tegelijkertijd ons watervat. Dank je wel Denemarken.

Tegen zessen kijkt Gustav op de App welke boeren het leuk vinden dat er een camper komt overnachten.

Hij vind één camping met een heel verhaal erbij, kost maar 6 euro + 1 euro voor de stroom, heeft een kransen makerij, deze man geeft iedereen een mok cadeau. Wij maken er een leuk verhaal van. 6 euro dat is zo weinig, een alleen staande zonderling och 6 euro is goed maar een biertje ook. Maar ja in Noorwegen hadden we een Deen waar in ruil voor een biertje tv gekeken mocht worden. Dit zal wel een soort kringloopachtige toestand zijn met een hoekje waar een camper kan staan. Hij krijgt een 8 het zal er best gezellig zijn. Zonder bluf is het leven duf.

 We gaan de snelweg af en zien een rommelig oud huis met een keurig gazonnetje en talloze campers. We komen aan rijden tegelijk met nog een camper, we zien een klein heel dik mannetje met korte beentjes in een te grote sportbroek met de tekst Brazil. Voor zijn buik is hij XXXL nodig maar voor zijn korte beentjes M, zijn vrouw heeft waarschijnlijk de pijpen her en der met een steekje naar binnen vast gezet zodat het een schattige pofbroek is geworden. Hij waggelt op zijn crocs meteen naar ons toe. Johan doet de deur open, een deels gouden mond heet ons van harte welkom hij geeft Gustav een hand, Wolfgang, Duitser kan niet. Ahhhh vrouw en kinderen achter in, welkom.

Hij wijst ons de plaats waar we moeten staan en komt terug gewaggeld met in zijn ene hand een gastenboek en in zijn andere hand een paars servetje in een punt naar boven gevouwen met een klein geel strikje vast gemaakt.

Een welkomstmok, niet met windmolens maar met een lichttoren (vuurtoren) licht hij toe wanneer ik hem er voor bedank. Of ik iets leuks in zijn boek wil schrijven. Na deze spannende dag en eigenlijk intensieve vakantie schiet ik spontaan vol.

Hoeveel bröodjes ben je morgen nodig, 32 cent per stuk zeg maar hoeveel meer dan 10 euro wordt het vast niet en lachend hobbelt hij weg om zijn prikpen te halen die naast de bus in de grond wordt gestoken. Hier hang ik morgenvroeg om 7 uur de broodjes aan en de nota van het verblijf. Tegen de kinderen roept hij of ze ook ïnternet zuchtig”zijn, ik heb nog nooit 3 zo onnozel zien kijken, sorry hoor, ik heb nog nooit Duits gehad, 3 mensen die de hele vakantie zorgen voor een internet momentje begrijpen nu niet dat hij WIFI bedoelt. Alle Nederlanders vragen meteen om WIFI zegt hij, dat is geen woord, Internet zuchtig, lachen, ze krijgen een briefje met een enorm lang nummer,bovenaan staat 1 euro.

We staan tegen over zijn verblijf een mini caravan, hij woont en slaapt hier de hele zomer om over ons te waken, als er wat is kunnen we aan de bel trekken, als we op de deur kloppen draait hij zich nog een keer om. Om kwart over 5 gaat zijn wekker, eerst een uur zwemmen, daarna naar de bakker de broodjes halen en de rekeningen uitschrijven.

Zijn vrouw woont en slaapt in het huis, als ze wat wil moet ze maar langs komen buldert hij van het lachen. We zien haar af en toe langs schieten en rond half 11 komt ze hem door het raam welterusten zeggen. Al 40 jaar mijn vrouw, lachend zegt hij, de andere vrouwen zijn niet gezien…

Wanneer ik om 8 uur uit bed kom, hangt de zak met broodjes aan de prikpen, 6 euro overnachting, 1 euro voor elektriciteit en de broodjes 4,32. Internet is hij vergeten. Wanneer ik hem het geld breng en de euro voor internet betaal zegt hij, dat is goed zo, echt niet, wij hebben het gebruikt en we betalen het ,vanzelfsprekend.

Voor aan de weg staat een stalletje van Wolfgang, spullen die zijn blijven liggen, worden er gratis in aangeboden, tijdschriften, teenslippers, waterkoker en stapels tijdschriften en boeken.

Verder de regionale folders en kranten. Wat een schatje toch ook.

We hebben alles ff kunnen bij bloggen, ik kon even lezen hoe het mijn moeder gaat, ze is met een intensief programma begonnen voor de oedeem arm en is nu aan het zwoegen en zweten in Drachten, zet hem op mam.

Ik weet hoe laat ik vrijdag moet beginnen, half 9, mooie tijd om er in te komen.

We slapen lekker, we hebben het voor het eerst weer donker in de nacht en een wat koelere nacht.

Na het ontbijt worden we uit gezwaaid door Wolfgang en hij hoopt ons nog eens weer te zien.

Voor de zekerheid heeft hij op de nota het adres en snelwegnummer gezet zodat we hem weer kunnen vinden.

We rijden voorspoedig, zetten nog een keer koffie onderweg en stoppen iets voorbij Hamburg. De drank is in Duitsland zo goedkoop zodat er geshopt moet worden. Ik ga naar de Lidl en wordt helemaal blij van hoe goedkoop vergeleken met Noorwegen. Ik heb een hele kar vol met groente en fruit en nog wat lekkere broodjes. Het is rond twaalf uur we gaan na de boodschappen eten om dan te beginnen aan de laatste 3 uur. Ik sluit mijn blog af. Gustav, Bastian en Marjolijn kijken voor het eerst onderweg naar een film, ondertussen een enorme zak drop opetend. Ik ga nu naast Johan zitten, nog niet echt gedaan.

Ik ga er van uit dat de laatste 3 uur voorspoedig gaan en we nog heel lang na genieten van deze vakantie, in ieder geval door de rompslomp van deuk 1 en 2 hahaha

Tot Later M@rina!

Wie weet weer op www.minuutvanmarina.nl

Of gewoon thuis met een bakkie koffie erbij, in ieder geval bedankt voor het lezen, reageren en mee leven.

Een hartelijke groet van The Ebbers Family

Vertrek naar de boot.............

Woensdagmorgen om 6 uur gaat de wekker, jaja voor de één is het wat gemakkelijker dan de ander om wakker te worden. Jammer dat Johan door zijn snothoofd niet helemaal fit is. We zetten thee, smeren een broodje en rond half 7 zitten we op de snelweg richting boot. Je moet minimaal een uur van te voren aanwezig zijn, dat gaat prima lukken.

Wanneer we aansluiten in de rij, staat half Noorwegen al voor ons, waar komen die allemaal al vandaan en moet dat er allemaal in. Het gaat keurig in goede orde, we moeten de gaskranen dicht draaien en vanwege de hoogte schuiven we aan in rij 19 bij de grote jongens.

Wanneer we aan boord zijn pakken we onze spullen en taxfree artikelen en gaan gauw naar het restaurant. Ik heb geen zin om 3 uur te zwalken en ook geen zin om 15 euro pp te betalen voor het reserveren van een stoel. Goede timing, we hebben alle 5 een stoel en een tafeltje en houden het hier wel bijna 4 uur vol. We halen eens koffie, kijken in de winkeltjes, lezen, sudoku, doen een tukkie en aan het eind van de vaart verbazen wij ons over de hoeveelheid drank die is in geslagen is door de Noren. Een tafeltje verderop zitten twee dames met trolley, rugtas en handtas hun geld te tellen. Voor hun is de boot een retourtje van zoiets als de huishoudbeurs. Flink veel drank, snoep, red bull, blikjes cola etc  in slaan, met een goed gevulde trolley nemen ze denk ik de volgende boot terug. Zielig zeg, zegt Marjolijn wanneer ze de ongezonde, niet goed uitziende mensen met hun stapels drank naar de auto ziet lopen.

Rond half 12 gaan we de boot af en genieten weer van de Denemarkse windmolen, weilanden, de bus tuft lekker en wij doen een tukkie.

We zien een tankstation waar de diesel een euro de liter is zodat we ff de tank vol gooien.

Het is er mega druk en langzaam rijdt Johan langs een mega vrachtwagen naar de buitenkant van het tankstation om in alle rust te gaan tanken.

De dieseldop van de pomp is lek zodat Gustav onder de diesel de camper in komt en zijn handen goed wil wassen. Ik help hem met de kraan en de dubro wanneer Marjolijn en Bstian gaan staan en hardop zeggen die vrachtwagen gaat de bocht nooit halen zo ramt hij een auto. Ze hebben het nog niet gezegd of de caravan beweegt flink heen en weer en we horen een enorm gekraak. We kijken uit het raam en zien een enorm gevaarte. We rennen er alle vier uit en zien dat de vrachtwagen vooruit rijdt en de bus schampt. Johan is nog aan het betalen, wij rennen naar de chauffeur toe en schreeuwen dat hij moet stoppen. Hij kijkt dwars door ons heen en geeft opnieuw gas. We schreeuwen en gaan voor de wagen staan zodat hij hem niet kan peren. Hij geeft opnieuw gas in de achteruit en kijkt dwars door hem heen. Zijn bijrijder springt eruit en kijkt naar de ravage en loopt naar de chauffeur toe en gebaart dat ze in de problemen zitten. Die hebben we zeker, want hij reageert niet, hij blijft zitten en praat niet, komt er niet uit, kijkt me alleen heel diep aan, ik zeg opnieuw, please stop en come out of your truck. Geen reactie. Johan is er ondertussen en iedereen staat verbaasd te kijken. Er zijn genoeg die willen getuigen en meerdere die het verhaal aan de politie willen vertellen en de politie willen bellen. De dame van 7eleven komt meerdere keer vragen als we voedsel drinken of wat dan nodig hebben voor de shock, kom mee naar binnen. Ze schrijft voor de verzekering de gegevens op zodat we weten waar we op dit moment zijn. Een vakantieganger uit Denemarken zelf belt de politie en legt het uit, wacht tot de politie er is en legt heel duidelijk uit dat hij niet stopte toen wij riepen maar tot 3 of misschien wel 4 keer opnieuw ging rijden. Omdat het een Roemeense chauffeur was waren meerdere Denen bereid om te getuigen en toonden bezorgdheid. De politie is er redelijk snel, 1 gaat met hem de auto in de ander blijft bij ons. Tja warrig in shock vertellen wij de verhalen en de Denen geven uitleg, laten het adres achter voor eventuele meerdere vragen. Het meisje van 7eleven brengt een stuk of 7 flesjes drinken. Talloze foto’s worden er gemaakt en tekeningen etc. De Roemeen wordt gecontroleerd op alchohol , er is geen alcohol in het spel, gelukkig maar. Hij zag er niet topfit en gezond uit. We doen meerdere malen ons verhaal, maar ja er moet 1 kloppend verhaal zijn. Ineens komt Bastian terug van de wc met de mededeling dat hij het gefilmd had maar door de schrik niet meer aan had gedacht. De polities kijken naar het filmpje en nu snappen ze wat er precies gebeurde en hoe hard Marjolijn en ik hebben geschreeuwd dat hij moest stoppen met rijden.

Hij staat alleen rondjes te draaien, terwijl de halve parkeerplaats zich om ons bekommerd. Zijn bijrijder laat zich niet zien. Balen balen balen dat we na ons eigen schuld deukje zo’n vervelend ongeluk hebben.

De schade zijn vooral de lampen en de bumper, samen met de politie wordt er gekeken of we door mogen rijden. Met state tape plakken we de boel aan elkaar en zo mogen we naar huis rijden.

De chauffeur heeft nog niet met ons gepraat maar komt nu in beweging of we niet gaan zeggen dat hij het lampje ook gedaan heeft daar zat al state tape op dat kwam niet door hem. Even ziet het er naar uit dat er toch leven in de man zit maar nee Johan tettert terug en hij druipt af. Johan geeft hem een hand .Nadat we afscheid nemen van de agenten geef ik hem een hand. Met dezelfde rare ogen kijkt hij mij aan en hij zegt: Stop Stop Stop en haalt hulpeloos zijn schouders op.

Bij 7eleven bedank ik voor alle hulp, breng het over gebleven drinken terug en koop lekkere koeken. Dat zijn we wel nodig. Hyper de pieper zitten we in de auto te tetteren als Bastian zijn moeder belt. Ik heb al twee keer gebeld…… ohhh een Roemeen tikt ons net een lampje van de auto, ik kon hem niet opnemen. Oh jullie verder alles heel, oh ja hoor. En we gaan weer over tot de orde van de dag. Het is nog maar twee uur maar mega wat al weer een enerverende dag.

We hebben net heerlijk onze broodjes op gegeten en de verzekering gebeld dat we toch terug mogen rijden. Ze waren al bezig met een hotelletje voor ons, da’s nou jammer, ik geloof toch dat dit handiger en fijner is. Gewoon nog 1 nachtje Denemarken en morgen nog een klein stukkie rijden.

Dinsdag laatste stukkie Noorwegen

We slapen uit, nou ja Marina en Gustav hebben het wel gehad met de warmte in de camper en gaan om half 9 eruit. We drinken een kopje thee en eten een broodje in de schaduw.

Ons gevoel zegt dat de rest voorlopig nog lekker blijft bakken in de warme camper.

Wij pakken de fiets en gaan 4 km verderop nog even naar de supermarkt voor wat reis en verblijf food. Johan heeft last van de keel wie weet hebben ze lekkere keelpastilles voor hem.

Bijzonder dat tussen de snoepjes de strepsils liggen, zie je nou wel dat ons advies bij Mediq apotheken dat je op een steentje kunt zuigen niet uit de duim is gezogen. De Noren zien het ook als een duur snoepje.  Alle snoepjes zijn duur, voor een klein zakje snoep zit je al gauw aan de 3 euro.

We nemen maar het vertrouwde fishermenfriends mee.

Bij terug komst zijn ze uit bed en de koffie staat te pruttelen. Rond half 1 tuffen wij naar Kristiansand, laatste punt in Noorwegen.

We willen naar de camping van Cees Verkerk, daar hebben we in 1993 ook gestaan.

Via google vinden wij een onduidelijke website en een slechte beoordeling op Zoover. Ondanks dat gaan we er toch heen. Het bord en de kiosk staan er nog net zo. Toen was het regenachtig en stonden we met ons kleine tentje op het veld. Ik kan me het watertje nog herinneren.

Het is druk, rij het terrein maar op zegt de jongen in de Kiosk. Als je een plekje ziet dan pak je die maar, kom dan maar terug om te betalen, zie je niks, jammer dan.

We vinden een plekje, wat een verschil met gisteren. De camping ernaast staan de caravans mannetje aan mannetje , nog geen 50 cm er tussen en in de brandende zon. Geen stukje grond onbenut. Hier is het een zooitje en staat alles kris kras door elkaar. Door de jaren heen zijn er heel wat zomerhuisjes neer gezet en een paar hotels en appartementen. We vinden het prima het is een kwartier van de boot en Bastian, Marjolijn en Gustav gaan toch meteen naar het strandje.

Na het eten zien we een camper de camping oprijden zoals we ze zagen in de USA met aan beide kanten een Sleef. Hij heeft moeite met parkeren en gaat heel wat keren heen en weer. We zijn nieuwsgierig en willen er even langs wandelen. Terwijl ik de borden opstapel loopt er een mannetje langs onze bus en steekt zijn duim omhoog, Nice bus, hey dat is het mannetje van de reuze camper. We wandelen er toch nog even langs en bewonderen zijn RV, inderdaad uit de USA over laten komen. Hij is een Noor en vind het af en toe ook best havvy. De technische weetjes worden uitgewisseld en we wandelen nog even langs twee enorme scania bussen om gebouwd tot camper. In 1993 heb ik op deze camping een foto gemaakt van zo’n bus op deze camping, zo’n bus willen wij later…..

We lopen nog even naar het leuke strandje, speeltuin en mooie grote bomen. Met midden in het water de lampen van het vliegveld, weer eens wat anders.

We duiken er vroeg in, rond 6 uur gaat de wekker, 7 uur moeten wij aanwezig zijn bij de Ferri van Color Line vanaf Kristiansand naar Denemarken.

Het is echt een camping van en naar de boot, tegen 23.00 uur vertrekken er nog steeds mensen voor de nachtboot.

We zetten alles klaar zodat we binnen het half uur kunnen rijden.

Vertrek Odda richting Kristiansand

We zijn al een paar dagen internet loos, ik ga het al vast bloggen. Wie weet hebben we vanavond wel een camping met WIFI en kan alles in één keer geplaatst worden. We rijden op dit moment door Denemarken, goudgele akkers, windmolens, Bastia krijgt een telefoontje van zijn moeder, ze verteld ons dat wij het in Noorwegen warmer hebben dan de Fam van de Belt in Italïë. Dat komt er nou van Gerralt!

Het is nu twee uur, het lijkt alsof we al een marathon hebben gelopen, daarover later meer.

We beginnen maar eens bij de camping in Odda. We wilden vroeg vertrekken want we hadden een bud dag gehad met K wegen. Wij begonnen ons bijna zorgen maken of we de boot in Kristiansand op woensdagmorgen om 08.00 uur wel gaan halen. In het ergste geval had Johan bedacht vliegt Marina maar vooruit, het is nu eenmaal zo dat ik vrijdagmorgen om 08.00 uur in de Oosterboer wordt verwacht. Zo wordt het wel een close finish

In Odda wordt op google maps uitvoerig de route bekeken door de mannen. Wij vragen ons af hoe het nu kon gebeuren dat wij op dat kleine te smalle weggetje terecht waren gekomen. De chauffeur en navigator besluiten dat we over Stavanger gaan en nog een stukje veerboot pakken om maar niet weer op K wegen te belanden.

Net als we de gordijnen dicht willen trekken zien we een Roemeens bus dwars voor onze bus geparkeerd. De mannen gaan richting toilet gebouwen. Of misschien wel naar een huisje? Met deze bus voor onze neus komen wij niet van de camping af. Johan gaat er achter aan. Ze komen alleen maar om zich te wassen en te douchen en vertrekken dan weer.

Wij doen de oogjes toe. Niemand slaapt goed, allemaal een beetje stram in de botten waarschijnlijk van het mee rijden. Ik heb brood op de camping besteld en ga het direct om kwart over 8 halen.

Oeps geen Roemeense bus maar een personen auto met een piepklein tentje erachter. Die zijn na half 1 gekomen en hebben op het eerste de beste plaatsje hun tent neer gezet. Er is geen enkele ruimte om vooruit of achteruit te gaan en de camping te verlaten. Eerst maar eens eten, mini afwasje doen, stoelen weer opbergen in de camper en de auto rijklaar maken. Van het gerammel van de potjes en pannetjes komt er een slaperig hoofd naar buiten. Of we op hun wachten…………

We gaan rijden en beginnen aan een geweldige E route, ongeveer 15 km smal zoals gister maar daarna kunnen we gassen en genieten van het mooie Noorwegen. De weg is rustig, geen vrachtverkeer en niet of nauwelijks een camper. Dat is beter, we gaan het maar gauw vergeten.

Maar wat nu, Tom Tom vind dit geen uitdaging genoeg en heeft eigen gereid de route weer wat spectaculairder gemaakt. We trappen er niet in, keren weer om, en geven digitaal commando’s dat Tom Tom niks mag veranderen zonder dat hij het gevraagd heeft aan de navigator, Gustav in dit geval.

Wij hebben een super reisdag. We zien prachtige watervallen, Pipi Langkous woeste waterstromingen, prachtige paarse velden “kattenstaarten”, geen idee, mooi is het in ieder geval.

Rond de klok van 5 gaan we op zoek naar een camping. De whap brengt ons naar een beetje ongeregeld zooitje. Ik stap uit om 1 nacht te reserveren. Ik stap de ruimte binnen maar ik zie geen receptie maar een slaapzaal. Gezien de peukjes op het stoepje lijkt het me geen jeugdherberg. Een man wijst me naar de receptie waar een telefoonnummer hangt die ik bij afwezigheid moet bellen. Ik kijk de camping over en zie half vergane caravan’s, verveeld lopende hangmannen en heb er geen goed gevoel bij.

De mensen die tegelijkertijd arriveren delen het gevoel en we verlaten de parkeerplaats om het verderop te proberen.

We rijden het weggetje in en zien nog net in de achteruitkijkspiegel, camping hier melden, te laat, de camping zelf is iets verderop aan de overkant. We zoeken een plekje.

Er staan wat vaste gasten, 10 passanten en er staat een schattig zomerhuisje, schaapjes langs de rand met een trappetje zodat je door het weiland naar het riviertje kan wandelen. Zachtjes horen wij het water kabbelen. Prima plekje. Ik fiets terug naar de boerderij en betaal voor de nacht.

Het is er heerlijk rustig, schoon en het watertje erbij met de enorme rotsen, heerlijk. We zien op de camping bij een aantal onderkomens enorme vishengels en vispakken. Het is een zalmrivier. Tot hun middel staan de mannen in het water om de zalm te vangen. Wil je kano varen, moet je de kano eerst door de bevolking laten desinfecteren. Het water kan je drinken zo helder.

Ik moet nog steeds een kaartje op de post doen naar de oude eigenaar van de bus. Als de rest gesetteld is bij het water en/of aan het dronen zijn, fiets ik even naar de brievenbus 4 km verderop. Een mooie skeelerroute, skeeleren is in Noorwegen echt heel hip, ze doen het alleen een klein beetje anders. Ze hebben geen skeelerschoen maar een skilat met gymschoen waaronder wieltjes. Met twee stokken duwen zich zelf vooruit. Ik denk dat je er flinke spierballen van krijgt.

We zijn nu een mooi stukje op weg naar Kristiansand. Dinsdagmorgen slapen wij eerst lekker uit. Na een portie lichaamsbeweging via badminton duiken we er maar eens in.

Odda

Vanmorgen worden we vroeg wakker van het zonnetje en de campers die vroeg vertrekken.
Bergen is behoorlijk traditioneel en onze tweede dag Bergen heeft geen zin. Alles is gesloten op wat kleine kiosken na.
We moeten woensdagmorgen 7 uur bij de boot bij Kristiansand zijn, behoorlijk stukje misschien handig om vandaag een flink stuk te pakken en morgen of overmorgen wat minder te rijden.
We vergissen ons toch steeds met de afstanden en de lage snelheden dat je kan rijden. Beter op tijd vertrekken.
We zijn al een stukje op weg als we toch voor een andere route gaan, na dagen door al die kronkel bochten willen we even meters maken. Het is best vermoeiend rijden.
We starten opnieuw, we schieten lekker op en het is een prachtige route om Bergen heen, we zien nog even het mooie stadje en de huisjes tegen de Bergen geplakt.
We zijn een flink stuk op weg wanneer de wegen om de fjorden heen toch enorm smal zijn. Het passeren valt niet mee en er wordt veel van Johan gevraagd. Soms hebben we even geluk dat er een flinke tunnel is zelfs 2 keer met een rotonde ondergronds, dat hadden we nog nooit mee gemaakt. Maar wanneer we de tunnel uit zijn is het meteen weer smal en vermoeiend rijden. 2 vrachtwagens moeten achteruit de helling op om ons te kunnen laten passeren. Het is zweten en de laatste 40 km hebben we twee uur over gereden. Wij stoppen in Odda en hebben een plekje op een camping waar volgens mij geldt zoveel mogelijk to the basic. Ik zit hier voor de bus, de rest zit een film te kijken maar ik heb het gevoel dat ik nu de gipsy van gisteravond ben. Het stinkt hier van al die benzine brandertjes en de vuurtjes voor eten en er staan rijen voor de keuken om daar te mogen koken. Ik heb respect voor de manier van reizen van hun.
Overigens wij zijn moe van het trekken, de Chinezen die wij in de Flam trein ontmoeten bekeken 5 landen in 15 dagen rara Wat zijn wij toch gekke mensen haha
We hebben de kaarten bekeken, volgens de mannen morgen nog 15 km een K weg en daarna kunnen we redelijk door jassen naar Stavanger en nemen onderweg een veerboot.
Dan lijkt het vanaf Stavanger naar Kristiansand dinsdag een eitje te zijn.
We hopen het maar....jullie horen het nog wel....

Adi vroeg zich af of Bastian al aardig ingeburgerd is.............peerd hem net zoals de rest voor het afdrogen

Nog even voor Erna en Evert gefeliciteerd met de eerste verjaardag van Mees. Verder zijn we na deze vakantie geoefende sudoku spelers, het boekje wat Johan van jullie kreeg in het ziekenhuis is een ware wedstrijd in ontstaan, pittige sudoku's houdt ons brain fit.

Bergen

Wat een geluk, voor 30 kronen de hele fam aan de WIFI zodat ik zomaar direct onze reisblog kan plaatsen.
Gisteren kwamen wij iets na de middag aan in Bergen. Natuurlijk hadden wij onderweg weer mooie vergezichten met fjorden, sneeuw, watervallen en smalle bergweggetjes. Wij stoppen even voor Bergen nog even voor de noodzakelijke boodschappen en gaan ervan uit dat we de rest nog wel kunnen doen in de buurt van de camperplaats.
In mijn gedachten ging ik terug naar 1993, Bergen in de regen, een marktje met grote elandgeweien, souvenirs en bakken vol met grote vissen een soort visafslag op straat in de haven. Het mooie straatje Bryggen waar we toen langs liepen en dat was het wel. Ik zei dus ook tegen de rest een mooi klein dorpje met een klein marktje, gewoon gezellig.
Wij willen de camper 5 km buiten het centrum parkeren, de sneltram vertrekt vandaar 24 uur elke 10 minuten naar het centrum. Makkelijker kan het niet. Wanneer wij aankomen zien we een grote evenementenhal voor kunstrijden en ijshockey. Deze is vanwege de zomerstop gesloten en in overleg met de gemeente Bergen is het een tijdelijke camperparkeerplaats. Het hele terrein is al vol en wij zijn eigenlijk wel erg groot hier. Er staan 3 Roma (gipsy) meisjes een grote caravan getrokken door een mercedes met Ferrari stickers erop te wassen. Kijken ze nou om hun heen of ze misschien een camper kunnen poetsen of kijken ze om hun heen om gezien te worden. Je kijkt er niet om heen hoor, haren tot op hun kont in allerlei kleuren, panter jurkjes, strakke fel gekleurde leggings. Nee ze horen bij de caravan en lopen naar achter op het terrein. Daar scharrelen een stuk of 10 kindertjes, 3 grote caravan's, party tent en de snelle jongens rijden af in aan in hun auto's voorzien van Ferrari sticker.
Iemand ziet een beter plekje en schuift door waardoor wij gauw de plek pakken, we kunnen altijd nog weer weg. In de tijd dat we ons installeren zijn er zeker 5 campers teleur gesteld vertrokken omdat ze er niet meer bij kunnen. Wij eten een broodje, pakken de rugtas en lopen naar de tramhalte.
Zelf had ik mijn zo'n soort camperplaats bedacht bij Oslo, daar stonden wij in 1993 met de auto op een parkeerplaats waar net alle ruitjes van campers waren in getikt. Hier in Bergen zo'n schattig dorpje had ik mij een romantische plaatsje in de haven bedacht. Precies andersom.
Waarschijnlijk heb ik Bergen toendertijd door de regen helemaal niet goed bekeken want Bergen is niet een schattig dorpje maar een mega grote stad.
Wij komen bij de tramhalte en trachten een kaartje te kopen. Doordat het apparaat het niet doet schiet ik dacht ik een Bergernaar aan. Fout, toerist, zijn vrouw staat aan de overkant te kijken het apparaat is stuk. We stappen met zijn allen in de tram en de toerist komt nog even naar ons terug. Jaja Bastian heeft en voetbalshirt aan en niet zomaar één. Het shirt waar de legendarische kopstoot van Zidane een Franse voetballer tijdens de finale van het WK 2006 opstaat. Waar koop je nou zoiets. Het Franse gezin is met hun camper met wooden glases (ruitje ingetikt in Italië) 6 maanden aan het rondtrekken. Ze zijn bijna aan het eind van hun reis, na Noorwegen, Denemarken, Nederland, Duitsland moeten ze in augustus weer thuis zijn. 4 kinderen, de oudste 10 en de jongste nog in de buggy, moeders geeft onderweg les en in augustus krijgen ze controle. Ze moeten de schriftjes dan laten zien.........
We nemen weer afscheid en gaan ieders een kant op in Bergen. Bergen is prachtig, groot, schoon, gekleurd, relaxed. We gaan naar Bryggen. Prachtig straatje, we bekijken de huizen, de bouw, de kleurtjes en kopen een kerstkaarsje.   We lopen over de markt, de bakken met vis zijn nu visrestaurantjes, talloze houten tafels zitten vol met mensen die mosselen, gamba's en vis eten. De neus gaat bij de fam omhoog. Als je in Bergen bent dan ga je vis eten en niet naar de Chinees wat de rest wil. Dat doen we wel in Meppel.
Eerst het stadje en de haven bekijken. Luxe jachten waar enorme schalen met gamba's op staan waar de Noorse kak zich aan tegoed doet. We gaan naar de Starbuck's en drinken een overheerlijke latte macchiatto caramel. Zo heerlijk, we kunnen er weer even tegen.
We gaan winkeltjes bekijken en de mooie straten. Het is een prachtige stad. We zien het oud en nieuw prachtig verweven en alles is schoon en straalt. Daar en tegen zien we hier wel meer mensen die er erg ongezond uit zien, of lopen te bedelen naar lege blikjes en flessen bij de rijke tata's in de haven. Vreselijk om zo te moeten overleven. Geeft altijd een dubbel gevoel.
Tegen 18.00 uur gaan we naar Dickens (gek we zijn niet in Engeland) op de gevel staat beste restaurant van Bergen, we wachten af, we komen voor de vis.
We nemen vissoep, walvis (sorry, sorry,sorry, hij was al dood) en mosselen en een mengsel met van alles en nog wat. Marjolijn heeft een trauma van een ontplofte kip in Londen die gaat op safe, een gevulde kipfilet omhuld met gegrilde parma ham.
Het was heeeerlijk, de vissoep was echt ontzettend lekker, afgemaakt met korianderolie, als ik het in de winkel tegen kom neem ik een liter mee. mmmmmm
We zijn tegen half 9 weer terug op de camperplaats en hebben daar nog een avondvullend theater programma met de gipsy girls die maar heen en weer paraderen, de gipsy mannen met hun Ferari stickers, PAPA die af en toe de boel tot de orde roept en de bbq die maar blijft roken. We hopen op een gipsy bruiloft maar helaas. We kijken naar een slome buurjongen van een jaar of 16 die de poes regelmatig uit laat aan een lijntje. Ineens rond tien uur komen de Fransen uit de tram het terrein oplopen. Bastian roept hallo en helemaal verbaasd roepen ze The Buss is that Yours, We zagen jullie in Oslo. Wij waren een dag aan het fietsen in Oslo en gingen in de Jachthaven Marina vissen en zagen deze bus staan. WIj waren toen met de stadsbus naar Oslo en hebben ze niet gezien. Geweldig 400 km verder en je komt elkaar weer tegen. We nemen nogmaals afscheid en wensen elkaar verder een goede reis. We kijken naar de Gipsy mensen en voelen ons allemaal een beetje Travellers. Het heeft wel wat, de bus geeft veel gesprek stof

Bergen...

Zo even wifi lenen van een bus in bergen... :-)



- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:Bergen,Noorwegen

Met de trein....

Gisteren vertrokken we met regen en nevelig weer en we eindigden in Flam met droog weer en gewoon weer lekker buiten eten. Johan is ff klaar met de bochtjes van vandaag en gaat ff lekker liggen. Misschien een leuk weetje, wat een lekker bed heeft de camper misschien nog wel lekkerder dan thuis. Dat zegt niet iedereen hier in dit gezelschap. Dat snappen wij best want we zien her en der een hoofd met ruimte gebrek en voeten die uit het bed steken. Tja in de vakantie is het soms behelpen.

We gaan koken, eten en de mannen gaan de film van de vorige avond af kijken. Marjolijn en ik wandelen nog even naar beneden. Behalve het station met de beroemde trein van Flam zitten er restaurants en souvenir winkeltjes. De winkeltjes lijken qua bouw erg op attractiepark slagharen. We hebben het gevoel dat het attractiepark net is gesloten en dat de horeca en winkeltjes nog even los blijven. We zien alle traditionele producten weer voorbij komen. Honderdduizend trollen en nog meer truien met sneeuwvlokjes en rendieren. Wij zijn al voor zien.
We duiken er op tijd in. Ik heb het gevoel dat het lange licht ons toch een beetje opbreekt.
De melatonine wordt hier niet aan gemaakt en niemand heeft een "misschien moeten wij eens naar bed toe gevoel". Toch is het weer rond de klok van twaalf dat we erin liggen.
We slapen uit, het is vandaag 18 juli en deze datum is voor heel veel studenten een magische dag in de zomer vakantie.
Wij krijgen heel erg goed nieuws, Marjolijn is definitief ingeloot bij Amfi door DUO. Alles is in orde en ze wordt welkom geheten. Bastian krijgt een bevestiging dat hij naar de Journalistiek gaat in Zwolle en van Gustav wisten we al dat hij toe gelaten is in Arnhem. Het geeft een beetje een raar gevoel. Wanneer wij thuis komen moeten wij dus ernstig op zoek naar kamers...........
Verder niet te vergeten de verjaardag van Marjan, die gaan we maar eens even zingend bellen, het is ook altijd fijn om elkaars stemmen even te horen.
Ik ga nog even beneden de hoog nodige boodschappen doen. Het is hier mega duur maar ook kleine verpakkigen. 4 mini toetjes zijn net zo duur als 2 liter heerlijk Nogatiene ijs, daar ga ik dan maar voor.
Het station van Flam heeft een rechtstreekse verbinding met Oslo en Bergen waardoor hier 's avonds laat nog reizigers aankomen. De backpackers, zitten aan de tafeltjes met één gaspitje en 1 pitje vooral rijst met Uncel Benz eten en het liefst met wegwerp vork direct uit de pan. Het heeft wat. Vandaag kwam een hele groep teeners (stuk of 30) uit Nederland met de trein aan. Ik blijf het moedig vinden zo'n primitieve vakantie.
Vanmiddag zijn we met het beroemde treintje van Flam naar Myrdal gegaan en weer terug. Een nostalgische treintje die naar boven gaat en lags talloze mooie plekjes gaat en ook een aantal keren stopt zodat je foto's kunt maken. Onderweg stappen mensen in en uit die op een andere manier verder reizen. Ze moeten wel het geduld hebben van de toerist. Bij een mega waterval mag iedereen er 10 minuten uit om flink veel foto's te maken. Het treintje heeft ongeveer 500 reizigers per keer die ook allemaal snel uitstappen en ook in een lange rij stonden voor dat de trein vertrok. Dat is een bijzonder gezicht. Wanneer wij omhoog gaan hebben we een bijzondere Duitse man en dochter in de coupé. Een rare tut hola die steeds meer over mij heen hing totdat ik haar tiet echt letterlijk tegen mijn wang had. Zo to close.............De terug weg zitten we met een hele groep chinezen. Denk je dat Nederlanders met thermosflessen lopen, de Chinezen zitten heerlijk in de trein met hun thermosfles. Wanneer ik een foto maak voor de familie van de familie komt het praatje. Holland, nou nu zijn we er, dochter van 15 is erg verlegen maar ze is groot fan van Arjan Robben. Bastian gaat over de voetbal die halen wij er bij. Moeders wil weten wie mijn kinderen zijn. Bastian is een knappe jongen, Bastian doet zijn haar nog maar even extra goed.
We zijn welkom in China, natuurlijk zijn jullie ook van harte welkom in Nederland. Het lijkt Bastian het moment om de adressen maar meteen uit te wisselen. Straks ben ik het hele jaar de hort op.
We zijn ongeveer twee uur onderweg met de treinreis en we zullen het eerlijk zeggen, het was grappig maar het staat in geen verhouding tot de prijs. Ineke van Henk Zantingh had me nog gewaarschuwd, maar eigenwijze Hollanders dat we zijn, dit moesten we meemaken. We hebben het mee gemaakt, maar nee over de tops en de flops gesproken.......dan is dit de Flop.
Maar zoals Johan dan zegt: Zonder bluf is het leven duf.
Nou bluf genoeg tijdens deze vakantie.
We vertrekken morgen naar Bergen, we blijven daar tot maandag en dan hebben we twee reisdagen voor de boeg om de veerboot vanuit Kristiansand te halen naar Denemarken. Voordat je het weet sta ik weer gewoon op de werkvloer in de Oosterboer.

Flam

Gisteravond hebben Johan en ik nog een eind gewandeld. wij bekijken allerlei drolletjes onderweg in de hoop dat we behalve schapendrolletjes nu ook eens elandendrolletjes tegen komen. Niet dat we er echt verstand van hebben maar met een beetje beredeneren kom je een heel eind.
We wandelen langs de sneeuw, de waterstroompjes terug naar de camper. Het is magische. Woeste bergen, grote brokken steen en zo'n 10 mede kampeerders, geen bereik, geen faciliteiten. Maar wij hebben een luxe camper met wc, we hoeven gee kuil te graven voor onze boodschap of op de koude grond op een matje te liggen. Rond half 11 vanmorgen wordt ik als eerste wakker. Ik ga douchen en de rest wakker maken. Niets hebben we gehoord, op 2 campers en 1 tentje na is iedereen al vertrokken.
Rond half 12 verlaten wij het gebied en nog geen 5 km verderop zien wij eindelijk rendieren. Geweldig, het regent helaas en er is weinig ruimte om te stoppen. Dat weten die rendieren natuurlijk ook, die zijn ook bang van ons. Hele kuddes inclusief de koning van de elanden een grote witte eland. Wij zijn helemaal gelukkig, de rendieren bestaan echt.
We hebben vandaag 3 uur voor de boeg maar helaas zo werkt het niet in Noorwegen. We hebben nog een flink stuk weg waar ze mee bezig zijn, smal, hobbelig en het weer is niet geweldig. We rijden door de langste tunnel van de wereld 25,4 km, we hebben deze tunnel gezien op Discovery. om de zoveel km hebben ze een heel vlak helder licht gemaakt zodat de chauffeur niet in slaap raakt of dat het lichaam al Melatonine aan gemaakt wordt. Je zult iedere dag van Meppel naar Zwolle in een tunnel moeten rijden. Geen gezellige rij route. Rond 5 uur komen we aan in Flam. We gaan nu een dutje doen en vertellen morgen verder.

PS Bij het raften staan 2 foto's

Geiranger fjord

Vanmorgen, woensdagmorgen ging de wekker om 06.00 uur. Het is mega mistig en het Dronen wordt niks we hoeven ook niet terug te wandelen voor een mooie foto. We slapen verder tot 8 uur. We willen vroeg rijden omdat we meters moeten maken vandaag. Op dit vroege uur is de weg minder heftig met alle andere bussen en vrachtverkeer. Ik smeer de broodjes en maak thee zodat we om 9 uur rijden. We zien dat de Duitse Limburgers achter ons het gebied verlaten. We zien in de achteruitkijk spiegel dat ze nog heel erg lange achter ons aan rijden. Wanneer wij een pauze nemen op de parkeerplaats rijden ze door. Vandaag is ons doel Geiranger fjord. We hopen een glimp op te vangen van de zeven zusters en de preekstoel. We stoppen op een parkeerplaats waar we net niks zien. We rijden verder voor de verdere aan gewezen parkeerplaats. Daar is het te druk we kunnen niet stoppen. Al rijdend zien we de zeven zusters, de preekstoel is vette pech. We zien hem niet te mistig en we kunnen er niet dichter bij komen. Een reden om nog eens naar Noorwegen te gaan...

We rijden verder rond het Geiranger fjord met als plan door Oppdal, Jotenheimen met als einddoel Flam.

De weggetjes zijn mega stijl in haarspeldbochten en het is zwaar rijden voor onze chaffeur. De bochten volgen elkaar snel op en het is hier veel drukker met bussen en groot verkeer maar ook bewoners die wat meer haast hebben dan de vakantie gangers. Wij dalen en Johan maakt de bocht ruim om te kunnen dalen. Twee tegemoet komende dames in een rode Subaru. Ze staan stil maar ruim op de weg. Met dat ik tegen Marjolijn zeg dit gaat nooit goed, kijkt Marjolijn uit het raam. Ja hoor ze gaan precies langs elkaar. Helaas de dames trekken al op en onze bus maakt een andere zweng dan een camper. Pats boem en het is al te laat. We zitten tegen elkaar aan. Dit is niet leuk. We schrikken enorm, schreeuwen even boos en denken dan waar kunnen we veilig staan om de boel te bekijken. Veel tijd hebben we niet want de Noorse dame rent uit de auto met een camera en staat woedend te schreeuwen dat we niet het lef moeten hebben om weg te gaan. Nee natuurlijk niet maar het is hier gevaarlijk. Ze is niet voor rede vatbaar dus wij kruipen uit de bus. Ze gaat te keer tot en met en natuurlijk snappen wij hun schrik ook maar er is een enorme file aan beide kanten en we staan gevaarlijk. Gelukkig rijd er net een oplegger van de NAF, de reddingsbrigade op de weg. Hij stapt uit en zegt tegen de dames in het Noors je had hem de ruimte moeten geven en knikt naar ons. Wij moeten achterwaarts weer omhoog om veilig te gaan staan. De zus van de chauffeur blijft tetteren zodat ik er helemaal klaar mee ben. Bovendien stond ik ook te trillen op mijn benen. Ik schreeuw terug dat we het niet express deden en dat we nooit weg zouden rijden maar dat het te gevaarlijk is. We stappen allemaal weer in de auto en rijden achteruit omhoog. IK denk dat we minstens in 15 foto albums staan want niemand kon meer rijden en iedereen staat onze bus te fotograferen, leuk zo'n bus )-:

We stappen allemaal weer uit en de papieren worden er bij gepakt. Johan zit in de bus in te vullen zij op de motorkap en vertrouwt ons voor geen meter, ik ga er maar weer heen en geef ze een hand. De zus van de chauffeur pakt mijn handen en begint weer te tetteren. Ik zeg tegen haar we zijn allemaal in shock en we zijn toeristen weten niet de weg en dat het voor niemand fijn is. Ze maken honderduizend foto's van ons, de bus, de kinderen, ze kan een fotoboek vullen. De schade bij de dames is de achterlamp en achterste gedeelte van de auto. Bij ons een schaafwond maar kan je vertellen deze schaafwond doet erg zeer. Vooral omdat de dames weer gingen rijden maar omdat ze stijgend zijn nooit schuld hebben en dit is de eerste keer dat we met een echte Noor spreken en ze niet aardig waren. We konden haar huis vanaf de berg zien het was leuker geweest dat ze ons had uit genodigd voor een kopje troostkofie. Toen alles in was gevuld zei ze wel dat ze zo te keer was gegaan omdat ze dacht dat we er van door wilden gaan. Jammer maar we laten onze vakantie er niet door bederven. We nemen afscheid en zien in de achteruitkijkspiegel de dames een beetje verdwaasd bij de auto staan. Wij maken de reis langs de Geirangerfjord af en stoppen op de eerste beste parkeerplaats buiten Geiranger voor een uitgebreide lunch stop. Marjolijn heeft zich zo boos gemaakt dat ze nu zo misselijk is als een kat en duizelig van boosheid. Een halve tablet cyclicine werkt ook hier tegen hmmm misselijkheid trekt weg, een poosje flink slaperig en ineens is ze er weer.

Wij pakken een emmertje water om de rode lak er van af te poetsen en de schade op te nemen. Geen gewonden, het aller belangrijkste. We bellen de verzekering op om het door te geven en als onze buikjes weer gevuld zijn reizen we verder.

We rijden uren door het woeste landschap alsof we in IJsland zijn. We zijn door het nodige oponthoud niet zo ver als we dachten. We zien prachtige bergen, sneeuw, enorme dalen, we zijn nog lang niet van de haarspeldbochten af. We nemen onze tijd en genieten weer opnieuw van het prachtige landschap in Noorwegen. We gaan onderweg nog even lekker wandelen, dronen en picknicken. Rond een uur of 7 rijden we een picknick plaats op waar al meer campers voor de nacht staan. Een aantal tentjes die hier echt gaan bikkelen. Het is het koudst tot nu toe. Flink veel sneeuw, wind, met een plaidje om zitten we nog even buiten te rummikubben en het ongeluk lijkt alweer eeuwen geleden

Trollstigen

Woensdagochtend rond half 10 worden we langzaam wakker. Zeg maar heeeel langzaam. Ik wil eigenlijk het stadje nog even wat beter bekijken. Behalve het museum en de Noorse truien heb ik nog niks gezien en het lijkt mij wel de moeite waard. Bovendien wil ik toch zeker 1 keer in de vakantie een Noorse kerk van binnen hebben gezien. Ik had me voor genomen om een keer op een zondag naar een dienst te gaan, dat is een beetje erg onhandig plannen in ons rommelige schema. Rond tienen vraag ik of er nog meer het stadje willen bekijken want anders gaan wij wel samen. Heeeeel erg langzaam komt de boel in beweging tot mijn ergernis want rond kwart over 1 is onze parkeerbon afgelopen. Eindelijk om half twaalf lopen wij de parkeerplaats af om nog een klein uurtje rond te wandelen. We wandelen richting het centrum en zien een mooie kerk boven het stadje uit steken. Die wil ik zien. De kuitjes voelen we goed tijdens de klim. Aangekomen bij de kerk blijkt dat we entree moeten betalen. Dat is een beetje tegen mijn principe. Een kerk heeft een open deur, het huis van God daar moet je altijd binnen kunnen wandelen. Wil je een tentoonstelling zien in de kerk, of een toren beklimmen, walla dan mag je entree geld vragen. Maar nee dit doe ik niet. Ik bedank mijn familie dat ze zo lief waren om mee te lopen maar ik ga in Bergen wel naar de kerk. Wij wandelen terug naar beneden en worden getrakteerd op prachtige panden, muurschilderingen, ornamenten en zoete kleurtjes. Jugendstil afgewisseld met Art Novae en ook nog een gedeelte look a like Amsterdam. Het is tijd om te vertrekken. Gelukkig hebben we nog even verder gekeken dan de souvenirs winkel. We moesten nog wel even terug naar de winkel, Gustav wilde nog een leuk zacht en lief rendiervelletje kopen. Zou het met zijn naam te maken hebben????

Wij gaan Alesund verlaten en gaan op weg naar Trollstig, de haven uit is nog een toer, achteraf nog niks vergeleken met de route naar Trollstig. Het is een behoorlijk stuk door de bergen en we zien weer regelmatig her en der sneeuwvlekjes. Op een gegeven moment gaat de weg over in de officiële route naar Trollstig. Het is behoorlijk bewolkt en doordat je op hoge hoogte rijdt, rij je regelmatig door de wolken, onder de wolken of boven de wolken. De weg is fameus door de haarspeldbochten die elkaar opvolgen, stijgend verkeer heeft voorrang, per bocht stijg je weer een enorm eind. De bussen, auto’s met caravan’s, campers groot en klein, fietsers, motorrijders en de luxe auto’s allemaal willen ze deze route rijden. Het gaat langzaam, regelmatig uitwijken en op elkaar wachten en voorzichtig om elkaar heen draaien. Niet mis, we zijn zo stil mogelijk om de chauffeur die het overigens super doet niet de stuipen op het lijf te jagen. Zelf was ik een beetje blij met de bewolking, zag ik de afgrond iets minder goed. Af en toe had ik de neiging om onder de tafel te duiken. Twee stemmetjes zijn er ohhh wat prachtig en oohhh als er wat gebeurt, wat doen we hier met die grote bus. Wanneer we boven aankomen zien we een heel ander beeld van de Trollstig dan in 1993 en in 2006. Toen was het een enorme berg waar je op uit kwam, kon parkeren, een trolletje bouwen en aan de andere kant daalde je weer af of je ging dezelfde weg terug. Nu stond er een enorm bezoekerscentrum en een loopbrug met 3 eindpunten waar je kon gaan zitten, het einde van de waterval wordt gebroken door een water bak alla Memorial 9/11 New York en vooral een grote souvenirs winkel en koffiecorner, jammer, jammer, jammer ook al heeft de architect met zijn ontwerp  behoorlijk rekening gehouden met de omgeving.

Wij  wandelen over de brug, naar de eindpunten en gaan op in de massa. Elke 5 minuten stopt een bus alla “Wie is de reisleider” Wij denken dat ze precies 30 minuten hebben waarin ze mogen plassen, koffie kunnen drinken en een souvenir kunnen kopen. Vervolgens naar het eindpunt rennen om even naar beneden te kijken zodat ze de haarspeldbochten van boven naar beneden kunnen zien. Het is nogal bewolkt en ze hebben tijd gebrek wat een geluk dat langs de souvenirs winkel posters hangen wat je eigenlijk zou moeten zien. Je kunt je 30 minuten dan efficiënt benutten. Plassen, koffie, souvenir scoren en de borden op de foto zetten.

Wij gaan van de paden af, dat mag, en klimmen op een berg om ergens 5 unieke trolletjes te bouwen. Rond de klok van 6 zijn we terug bij de bus en maken warme chocomelk. We hebben wel trek en eigenlijk geen zin om verder te reizen. De parkeerplaats wordt zo langzamerhand leger en we hebben het idee dat de campers die er nu staan blijven overnachten.

Wij besluiten om de hamburgers mee gekregen van de Deen op te bakken en een broodje hamburger te maken en daarna verder te zien. Onze buurcamper is een Duits kenteken met Hawaii slingers in rood/wit/blauw. Beetje raar, zeker nu de Duitsers wereld kampioen zijn.

Het lijkt ons leuk om hier te overnachten en als vanavond iedereen weg is lekker rond te wandelen. Zouden onze buren ook blijven, dat zou wel fijn zijn. Ze komt net terug van stenen zoeken en Mevr zoekt oog contact en zwaait. Mooie gelegenheid om er achter te komen waarom de Nederlandse vlag en of ze blijven. Ze komt het trapje op, en roept, mooie bus haha

Ze komt uit Limburg en het Duits kenteken is een belasting technische ingewikkeld verhaal. Bastian wil de belastingdienst gaan bellen, het is gewoon belasting onderduiken haha

Ze blijven ook slapen ze willen de Trollstig ook zonder mist zien.

Rond half tien trekken we een lekkere jas en stevige schoenen aan en wandelen eerst naar de sneeuw. Springen er door heen en vallen eraf. Gustav zijn knie is een beetje blauw.

Ben ik niet meer alleen, toen ik mijn arm omhoog deed met haar föhnen zag ik op mijn boven onder arm een enorme blauwe plek, mega, tijdens raften deden we een water spelletje en trokken we elkaar weer in de boot. Moeders is volgens de rest een walvis en is hardhandig de boot in gesleurd, gevolg weken een herinnering in de vorm van een bloeduitstorting.

Het is heerlijk rustig en we besluiten om de bergen in te gaan voor een stuk rode route klauteren en klimmen. Het begint makkelijk, het wordt steeds mistiger en we zien elkaar heel in de verte door de mist heen, rode stenen op trollenbergjes wijzen ons de weg. Het laatste stuk moeten we ons aan een ketting naar beneden laten glijden en staan we boven aan de trollstig. Prachtig wat een uitzicht en we zijn helemaal alleen. Magische gevoel. Alle haarspeldbochten zijn nu super te zien en samen met nog een stelletje en een man alleen zijn we hier helemaal alleen. Vanmiddag waren er honderden toeristen, we liepen mannetje aan mannetje. Het is zo mooi, Johan en Gustav lopen terug om de drome te halen. Ik blijf heerlijk op een bankje zitten samen met Marjolijn en Bastian. Uren kan je naar de waterval kijken en naar de kleine autootjes onder ons, zelfs op dit late uur nog een vader en een zoon op de fiets. Diepe bewondering.

Met dat Johan en Gustav er weer aan komen, komt er een grote wolk en de de haarspeldbocht inclusief onszelf staan in een dikke mist of voor de mensen beneden wij staan met onze neus in de wolken.

Jammer, we wachten tien minuten maar de wolken blijven.

We duiken het bed in en hopen op nachtelijk bezoek van een rendier of een schaapje en zetten de wekker om 06.00 uur in de hoop dat het dan helder is en we even kunnen Dromen met de Dróme.

Alesund

Gekscherend zeggen we elke keer wie kan het rijtje in één keer opzeggen waar we allemaal gekampeerd hebben? En daar gaan we….

Bij de Deense boer zonder dieren, In Kopenhagen op de camping (voetbalveld), in Zweden in de haven met de meeuwen, In Oslo in de haven met de mooie bootjes, Lillehammer vandaar gingen we raften (2 nachten), toen kwamen wij bij de Deense man waar we hamburgers mee kregen, daarvan uit belanden wij bij het Nederlandse echtpaar,  haven bij Alesund, we rijden door naar de Trollstigveien en Jotenheimen……klopt het ???? Niemand kan het meer achter elkaar zeggen, gelukkig hebben we de blog en de foto's.

Tijdens de voetbal Duitsland – Argentinië heb ik de laatste blog gemaakt. Ik had geprobeerd er foto’s bij te plaatsen, dat ging niet geheel vlekkeloos, waarschijnlijk 1 blog met afwisselend kleine en grote letters en een foto erop staan.

Wat nog wel grappig was tijdens de voetbalwedstrijd, ik riep naar binnen naar de mannen, Duitsland een doelpunt, 3 man/vrouw brullen heel hard nee nog steeds niet terug. Ik hoorde de Duitsers toch heel hard schreeuwen vanuit het restaurant.... Heeeey hoe kan dat,  toch een doelpunt,  wordt er ineens van uit de bus gebruld. Satellietje hé, dan loop je er net even achter aan.

Mijn computerverbinding was wel geniaal. De laptop van Johan heeft wel wat power, Gustav het genie had allemaal lijntjes uit gelegd zodat wij met de Wifi code vanuit het restaurant gewoon in de bus konden internetten. Een wifi avond haha

Daarentegen zijn we nu al twee dagen internet loos. Wij kamperen nu voor de tweede dag in het wild samen met andere wild kampeerders, gewoon ergens de weg af gaan en op een soort van landweggetje, parkeerplekje om je broodje te eten en nu voor een nacht gaan staan. Wij staan hier met een stuk of tien campers en 4 mini tentjes. Ons uitzicht is heel erg des IJslands, maar we zitten in Jotunheimen. Enorme bergen, bergriviertjes met een uitzicht op allemaal sneeuwvlekken. Toen we aankwamen was het zonnig maar wel winderig. De lange broek, een t-shirt en windjack zijn nodig. Wij hebben al onze luxe bij ons, een eindje verderop staan een vader en moeder met hun zoon van een jaar of 9, geen wc, geen stromend water of andere luxe. We hebben hier geen bereik, er staan hier ook een aantal Noren daar vertrouwen wij op.

Nu eerst waar we zijn geëindigd. Bij het Nederlands echtpaar. Maandag ochtend vertrekken wij richting Alesund. Het moet één van de leukste stadjes zijn, dat willen wij zien. De dame die ons rond leidde bij de waterkracht bron wees ons op het mooie gemeente museum met een verdieping over de tweede wereld oorlog. We komen rond het middaguur in Alesund  aan. We weten dat er in de haven camperplaatsen zijn. Het weggetje er naar toe is niet mis. Bijna recht naar beneden, meteen de bocht om en nogmaals de bocht weer om. Goede oefening. We komen veel campers tegen zodat we ons afvragen of het niks is of dat het er vol is. Een tegenligger gebaren wij met de duim omhoog en naar beneden. Een brede glimlach en een duim omhoog is het antwoord. Dan gaan wij verder met deze pittige route. En inderdaad een haventje met uitzicht op de fjorden, toilet gebouwen en een parkeerplaats voor 24 uur. Wij zoeken een plekje en gaan eerst maar eens even rustig eten. Op deze camperplaats staan veel Duitsers, boven gemiddelde leeftijd met zien en gezien worden. Het liefst met de handen in de zakken voor de camper staan  met er naast een verlept vrouwtje met de peuk op de onderlip.

Onze overbuurman rijdt in een 112 rode brandweerauto uit Nederland om gebouwd tot camper met Duits kenteken. In het stadje komen we nog een Engelse brandweerauto tegen, zo’n echte firecar met aan de voorkant de slang aansluiting, geweldig mooie wagen.

Na 7 prachtige dagen trekken wij een lange broek aan en nemen we een zomerjas mee. Het miezert een beetje. Gelukkig niet van lange duur. We wandelen via GPS naar het Alesund museum. Een prachtig oker geel houten huis wat vroeger het politie bureau was, nog te zien aan de cellen die er in zitten. We zien de geschiedenis van Noorwegen, de tweede wereldoorlog en de ontwikkeling in de geschiedenis van bijv de schoenmaker, tandarts enzovoort. We wandelen na het museum het stadje in om naar 200 boetieks onder 1 dak te gaan. Boetieks klinkt sjiek maar stelt dus niks voor. De Vero Moda die er mee stopt, ebay sieraden noem maar op. Wel een heel sjiek winkeltje van koffie, chocolade en diverse soorten ijs. Ik heb de afgelopen week net Chocolat gelezen,  het winkeltje trekt ons naar binnen. Ik ga voor de cappuccino maar de rest voor het softijs. Vooral voor de selfservice van het softijs. Wij zien een wand met trekhendels zoals je bier tapt. Boven elke hendel staat de smaak. Ik vraag aan een meisje van een jaar of 10 hoe het werkt. Heel simpel. Je pakt een beker en je tapt je softijs in, zoveel je wilt, dan loop je langs de bak met topping, bijv chocolade hagel, gum beertjes, verse kersen etc. wat je maar wilt en je gaat naar de kassa.Je beker wordt gewogen en de prijs is 29 kronen per 100 gram. Ik krijg nog als tip: Don’t do Mango/Chocolat is a dirty flavour. Ok. Ik had meer aan de tip gehad hoeveel is ongeveer 100 gram. De beker van Gustav was vol maar die van Johan was helemaal erg. Omgerekend hebben ze voor heel wat euro’s weg gewerkt. Ik moest de prijs zien als een totale beleving, het tappen, kiezen en het opeten ervan.

We lopen nog even een winkelstraat in en zien een echte Noorse souvenirwinkel. Alles aanwezig, Noorse truien, trollen, viltsloffen. Gustav heeft zich voor genomen om een Noorse trui te kopen die zo fout is dat hij door dat hij zo fout is weer mooi is. Er moest rendieren op staan en sneeuwvlokjes. Het is gelukt de rest van de vakantie foto’s zie je Gustav in deze trui. Johan koopt een traditioneel vest en Marina een modern Noors vest. Marjolijn die……schaamt zich voor haar familie…..

Het is ondertussen 7 uur als we terug komen bij de camper. We gaan koken en film kijken.

Het wordt een latertje eerst modern sneeuwwitje, ik dacht, wat lief en romantische, nou niks romantische. Bikkelhard 12 + film. We gaan nog even lachen met de nieuwste Lego film met het stemmetje van Kees Tol. Weer een dag voorbij.

Hamburgers voor onderweg.....

Daar zijn we weer, de verbinding is niet zo super zodat ik niet kan kijken waar we zijn gebleven.
De laatste gasten arriveerden gisteravond om 23.00 uur een zweedse jongeman met zijn vriendin uit Moskou. Nadat ze het lakenpakket hadden op gehaald hebben we ze niet meer gezien. Ze hadden een lange dag gehad en ze kwamen vanuit Stavanger waar ze een Thunderstorm, sneeuw en hagel hadden gehad. Dat beloofd nog wat wat dat is ons reis doel.
Nog 1 avondje voetbal en dan is dat ook weer voorbij. Wanneer ik vanmorgen naar het toillet gebouw mijn haar föhn komt de Russin vragen wie er gewonnen heeft. Trouwens Bastian gaat nog uit gebreid bloggen over de föhn en de fluitketel. Onbegrijpelijk dat ze haar haar gaat föhnen in het toiletgebouw om niemand wakker te maken en vervolgens de hele camping wakker maakt met de fluit van de fluitketel. Zodat Bastian het bed is uit gesprongen om alle uitslapers te redden. Leuk om te melden dat er niemand meer op de camping was en Bastian en Marjolijn de enige twee waren die hun nest niet uit te krijgen zijn.
We slapen uit en rond 11 uur zitten we aan de koffie en brood wanneer de "baas"uit zijn huis stuitert.
Johan is net de dagelijkse campingfoto aan het maken wanneer hij hard roept Good Morning give me the camara. A picture from the hole family. We moeten even geduld hebben Bastian zijn haar zit nog niet in de gel. Hij blijft hangen voor een praatje over de geschiedenis van deze camping, zijn oude mobiel home uit 1985 die midden in het pad staat moet ik even bekijken. Hij is te erg voor woorden, uit 1985 en niet meer geschikt om de weg om te gaan. Des al niet te min ziet hij er wel wat in. Hij dacht aan een disco aan de ene kant en een hotdogkraam aan de andere kant. Hij laat de radio horen die doet het in ieder geval wel. Droom lekker verder zal ik zo zeggen. Hij haalt uit zijn receptie hokje een luchtfoto van de camping uit de jaren '60 toen het nog een farmer was. We begrijpen uit de uitleg dat de stier langs kwam, zijn ding deed en weer weg ging en er kwamen meer koeien. Ok, een fokkerij lijkt mij. We vertellen dat we voor hem een luchtfoto anno 2014 kunnen maken inclusief een filmpje. De drone wordt te voor schijn gehaald en de buurman komt er ook bij. De "baas"is helemaal hyper en ze gaan aan de slag. De shop van de buurvrouw er bij op want dan kan hij haar verblijden met een mooie foto. Hij is haar nog wat schuldig. De film en foto's worden op een sticky gezet en hij gaat aan de slag. Hij gaat het gras nog groener maken en de foto op de site zetten en we weten het allemaal zeker de camping daar staat volgend jaar geen bordje APEN maar COMPLET!
Omdat ik gisteravond tien tellen op de camping heb gepast en zelfs de stroomkabels voor hem heb uit gelegd om te kijken of zijn mobiel home nog verlicht kon worden mag ik vandaag weer oppassen.
Ik zit relaxed aan mijn sudoku te werken wanneer de bel bij me neer gelegd wordt. Ik ben zo terug even naar de buurvrouw om haar te verrassen met de luchtfoto.
Gelukkig geen Noorse klant in de tijd dat hij de hort op was. Je betaald van te voren en voor 5 uur komt er geen Noor aan op de camping. Makkelijk baantje zo.
Hij komt terug en vraagt of ik een diepvries heb voor de hamburgers onderweg. Ik krijg een pakket brood en in aluminium folie een pakket hamburgers voor onderweg. Hij is zo gelukkig met zijn foto's was normaal niet te betalen. Weet je wat zegt hij tegen Bastian en Gustav skiën jullie? Nou Bastian snowboarden en Gustav tja een sneeuwhal maar dat zeg je niet dat is nog duffer dan nooit geskied te hebben. Ze krijgen als dak een week een Cabin free om terug te komen in de winter. Wanneer wij vertrekken en dag zeggen, vraagt hij om een message te sturen via facebook of de camping site en the hole Family is velkommen for een week free in the Cabin......wie weet......
Eerst meer eens richting Alesund. We krijgen een mooie route mee zodat we onze route daar aan aanpassen.
En het is waar, hard werken voor Johan, een brug onderdoor met aan alle kanten minimale ruimte om te komen bij een houtzagerij op waterkracht. We rijden heel voorzichtig door wanneer wij iets van een open lucht museum zien. twee rijtjes van mensen (vrijwilligers) op een rij wachtend op bezoekers. De prijskaart van 30 NOK is door gekrast anno 2014 is het 60 NOK.
We lopen naar de dames en heren wanneer 1 dame opstaat ons velkommen heet. Ze wijst ons waar we kunnen betalen en dan zal ze ons rond leiden en het één en ander vertellen. Maar niet nadat we allemaal een sticker (betaals) op de borst hebben gekregen en een foldertje in het Nederlands. Ze zegt dat ze niet zo goed is in jaartallen in het Engels zo kunnen we mooi mee lezen. Ze is de jongste van het stel en al gauw blijkt dat ze geen Noorse is. Ze is getrouwd met een Noor en woont in Oostenrijk. Elk jaar komt ze 4 weken hier vakantie houden en helpen tijdens de rondleiding. De oom van haar man was bang dat de historie verloren ging en heeft in 1995 de handen bij elkaar geslagen en dit met heel veel andere vrijwilligers weer opgebouwd om de geschiedenis van de waterkracht en de houtzagerij niet te vergeten. In het foldertje zie ik dat ze 1 keer subsidie hebben gekregen en een prijs hebben gewonnen. Ze laat ons alles zien en verteld heel enthousiast. Ze hebben een kleine electriciteits centrale gebouwd op de kracht van het water wat naar beneden dendert uit de smeltende gletsjers. Super interessant voor de techneuten onder ons. Voor de dames was er het vilten op waterkracht.Niet met je handen en zeep wrijven totdat het vervilt maar een waterschoep die dendert totdat het pakt en gaat vilten. Wanneer we uitgebreid alles bekeken hebben en gefotografeerd hebben vraagt Virina of ik in mijn eigen taal iets in het gastenboek wil zetten. We worden door de hele crew uit gezwaaid en net als we willen instappen komt de Noorse/Oostenrijkse meneer er aan gerend mag ik misschien wel even binnen kijken. Oeps Adi we hadden er van geleerd, nog nooit heb ik opgeruimd in een tent of camper, nu poets ik en veeg ik, heb toch ook een beetje mijn trots. 3 beren van mannen wurmen zich de camper in en excuseren zich voor de nieuwsgierigheid maar ja zo'n kans krijg je niet altijd haha
Wij tuffen vrolijk verder om 5 km verder te stoppen voor een prachtige waterval, we wandelen er heen en gaan weer verder richting Alesund.
Aan het eind van de middag zien wij een camping nou ja meer camperplaats. Marjolijn en ik gaan naar binnen en vragen of er plek is. Een caravan vraagt het meisje, nee een camper en we wijzen naar buiten.
Helena roept ze door de zaak, kijk nou, hebben we daar plek voor, sure en ze kijkt naar buiten wauwww en in het Engels zeg ik voor de lol dat we een tour maken, ze roep je bent Nederlands, ik hoor het aan je uitspraak. Wat leuk, ik ben Nederlandse en ze verteld honderduit.
8 1/2 jaar geleden geëmigreerd met twee kleine kinderen en houden een wintercamping. Haar man is gister net naar Nederland gegaan om de kinderen op te halen die een weekje logeren bij Opa en Oma in Zuthpen. Het gaat prima hier, hard werken, altijd folk, hier begint het langlauf gebied. Ze gaat mee naar buiten en springt in de Camper, wauuwww dit is crazy. Elk jaar is er een Concorde beurs,  hier vlakbij zit namelijk een dealer en dan komen alle rijke patsers naar deze camping die elk jaar het nieuwste van het nieuwste willen hebben. En dan staan er een joekels ohhh mega verteld ze.
We mogen staan waar we willen en hopen dat we Noorwegen net zo fijn vinden als haar.
In ieder geval van harte welkom.
Na het settelen, het koken is het tijd voor voetbal.
En voor mij bloggen. Ik  hoor een eindje verderop een paar agressieve Duitsers in hun caravan terwijl ik vanmiddag nog dacht wat een sulletje.
Morgen gaan we een spannende dag te gemoed behalve Alesund de Trolstigveien van boven naar beneden. Jullie horen.....................

Volgende......

Haiiii op dit moment ben ik de receptionist van deze costumer je kunt je bij mij melden.....

Jaja onderweg maken we nog even een broodje knakworst, doen wat boodschapjes en tegen 8 uur vinden we een camping. We zijn van harte welkom en ga staan waar je wilt, maar de mooiste plekjes zijn wel weg.
Boeien elk plekje is leuk, we staan op een goed plekje maar liever andersom dan staan we naast de picknick tafel. Maak het je gemakkelijk en pak de picknick tafel op en zet die aan de andere kant. Ook een idee.
Wat de camping kost lijkt ons een beetje natte vinger werk. Elektriciteit wordt gul aan geboden maar zit niet bij de prijs in. En de prijs is wel erg hoog op de site stond de helft van het bedrag, maar we hebben ook wel twee plekken in gebruik. Laat maar, vandaag hadden we bij het raften een gelukkie, de man zei, 5 volwassenen, ik geef jullie korting, zo'n 43 euro erg lief. Die zijn we dus nu hier kwijt. Marjolijn vertrouwd hem niet, ik vind het een olijke Deen een levensgenieter en de mensen laten zich bij de poot nemen. Misschien hadden we naar de site van twee jaar moeten verwijzen. Maakt het uit, we hebben vakantie. We zouden filmavond doen, het is zaterdag en veel belangrijker Brazilië-Nederland. Onze reuze schotel naar Mekka gekeerd en geen verbinding. Oh oh Bastian is sad. Hij rent naar de beheerder die met een vriend in de caravan zit in de veronderstelling dat die mannen voetbal aan het kijken waren. Helemaal niet die zaten de week met een pintje te bespreken. Geen probleem in hut 7 mochten ze wel tv kijken, een deal een biertje. Marjolijn vertrouwt het niet en ik ben niet van plan voor de voetbal te betalen. Ik zit buiten met een Sudoku en hij komt naar me toe wie er speelt. Holland. Oh nee the guy where is the guy, hij moet dat zien, kom gauw, als nederland verliest heeft Bastian morgen een job, het hutje schoonmaken voor verhuur.
De andere mannen zijn een star track aan het kijken voor mij een mooi moment alle dagen eens even bij te werken.
Buiten wordt ik op gevreten door de muggen, het mannetje heeft mij in zijn "kantoor"gelaten, stelt niks voor maar ik heb nu wel een job erbij. Hij is met zijn caravan aan het prutsen komt af en toe voor een praatje, ik zit hier al stroom kabels uit te leggen en als er een costumer komt moet ik hem maar op weg helpen.
3 hutten vrij, sleutels zitten er in en als ik op het belletje druk komt hij wel voor de verdere afwikkelingen. Het is nu 23.58 en er kunnen nog steeds mensen komen, onvoorstelbaar zolang het licht is komen er mensen. De laatste die hij gehad heeft was half 1 en die vroeg ook nog of er een winkel open was.
Het mannetje een jaar of 35 loopt nog steeds heen en weer, gaat zo de bathroom nog schoonmaken. Ik denk dat ik mijn eigen mannen maar eens op ga zoeken. Hij kwam al vragen wat ik toch allemaal te tikken heb.........Welterusten allemaal. Morgen gaan wij weer verder.

Raften

Rond 8 uur gaat de wekken en langzaam komt de familie in beweging.
Broodjes worden gesmeerd, tentje afgebroken en 9 uur rijden we richting het raften
Het is een geweldige route en Johan moet zoals hij zelf zegt voor het eerst aan het werk. De bus doet het prima en Johan doet het super, heel relaxed zit hij achter het grote stuur en loodst ons langs de mooie bergen. De schattige haventjes zijn over gegaan in fjorden met grote meren, diepe dalen en de eeuwige sneeuw. We zijn ruim op tijd op de plaats van bestemming en zetten eerst een lekker kopje koffie. We gaan eens informeren wat wel en niet mee moet en zien dat alles top is geregeld. We moeten om 5 voor 12 bij de bbq staan en daar krijgen we uitleg. We krijgen een wetpak aan die over de bikini of badpak getrokken kan worden. 5 voor 12 komt de hoofdinstructeur en moeten we allemaal onze naam in vullen en een handtekening zetten voor spul dat we meenemen en kwijt raken niet hun verantwoording is. Ok tja niks meenemen dus. Ik twijfel met mijn bril maar de waarschuwingen zijn niet van de lucht zodat ik hem maar thuis laat.

We krijgen een shirt, pak, schoentjes, reddingsvest en helm. In de kleedkamer persen we ons er in. Ik moet alweer plassen zo ben ik ingesnoerd. Marjolijn loopt naar buiten en komt terug, bad nieuws, verkeerd om. Tja dat wordt er weer uit worstelen, nog maar een keer naar de wc en er weer in hijsteren. We zijn er klaar voor. De bus staat klaar zodat we naar het begin punt gebracht kunnen worden. De aanhanger met de 3 raftboten gaan achter de bus. De kano gaat onder in de bus voor Rob die mee gaat in de kano om onderweg foto's van ons te maken, nog 3 instructeurs en nog 3 andere families gaan mee.
Na een ritje van 25 minuten zijn we er en krijgen we uitvoerig uitleg hoe alles moet en gaat en hoe te redden, hoe in de boot uit de boot noem maar op. We lopen naar het water en het feest kan beginnen.
Het is er prachtig tussen de bergen, kloven, met de stroomversnellingen en de rust. We zijn de enige 3 boten verder niemand. Halverwege hebben we een stop en ze mogen allemaal van de rotsen springen. Geweldig. Het wordt spectaculair door dat het gaan regenen en onweren, mega flitsen, no stress zegt de guy en hij kan het weten, toch. No stress, het gaat allemaal goed.
Na het springen van de rotsen krijgen we allemaal traditioneel een blokje chocolade,energie voor het laatste stukje. Aan het eind staat de bus op ons te wachten en rijden we in 10 minuten naar het startpunt toe. We kunnen er heerlijk douchen en opwarmen. Allemaal je eigen kleren in de tonnen uit spoelen en over de balie leggen. Het douchen voelt zoals in IJsland, de Noorse vrouwen staan in no time allemaal in hun blootje onder de douche de nuchtere, preutse Hollanders hebben er toch wat meer moeite mee en houden lekker hun bikini aan (-;
We drinken met zijn allen samen met de raft leiders nog een bakkie koffie en lekkere Noorse koek.Bekijken de foto's, slim gedaan, de mensen even binnen houden met koffie, foto's bekijken, tuurlijk koop je die elke foto is toch super leuk hahaha
Het was een heerlijk actief dagje nu op zoek naar een camping

Luierdagje vrijdag

Gisteren, vrijdag, hadden we een echt luierdagje. We hadden het tentje opgezet zodat er ook echt uit geslapen kon worden. Het plan was minstens tot 12.00 uur, jammer dan, we hebben voor de 6de achter een volgende dag geweldig weer. Om 10 uur zijn ze door het zonnetje de tent uit gejaagd. Je hoort ons niet klagen. De afgelopen weken is er meerdere keren tegen ons gezegd vergeet niet je trui en weet je wel hoe koud het is in Noorwegen, nou truien genoeg bij ons, de t-shirts daar en tegen die zijn al aangevuld door Gustav tijdens en shop moment. We kunnen altijd nog van Bastian lenen want die heeft voor elke dag minstens 2 t-shirts bij zich (-;
Wij komen vandaag niet verder dan luieren, eten, beetje kaarten en om ons heen kijken.
Er is genoeg vertier aanwezig, we zitten tegen een pretpark aan en verwachten een hoop herrie, behalve dat we heel af en toe de vreugde kreten horen of misschien zijn het wel angstkreten van de 8-baan die naar beneden glijd. Verder merken we er niks van.
We zitten eigenlijk nog wel om brood verlegen. Heel raar als we denken dat we nog wel een winkel tegen komen is dat natuurlijk niet zo, als we denken laten we nog maar een brood extra meenemen staan we geheid naast de supermarkt met de camper.
Bij de receptie kan ik wel bestellen voor de volgende dag, daar heb ik wat aan. Ik vraag de weg naar de supermarkt. Met de fiets nog geen 10 minuten. Dat lijkt me een goed idee, worden die tenminste ook gebruikt. Johan en ik stappen op de fiets en gaan de voorraden maar eens aanvullen voordat er geluiden van mis management op twitter of facebook verschijnen.
Samen met Marjolijn ga ik nog even op zoek naar bosaardbeitjes die ze had zien groeien en bloeien bij de dam. Als we in ons bakje ruiken doet ons dat denken aan zo'n blikje lippenbalsum aardbeiengeur of aan zo'n gummetje met aardbeiensmaak. Als we ze gewassen hebben en iedereen een lepel laten proeven krijgen we dan ook van allemaal hetzelfde antwoord.
Die gum, parfum of lippenbalsum is dus helemaal niet nep, het is dus de smaak van een bosaardbei, totaal andere smaak dan de aardbeitjes bij de AH in het schap.
We ruimen alles al redelijk op want we willen zaterdag op tijd vertrekken. We gaan twee uur verderop een dagje raften. Johan en Gustav legen vast de tanken waardoor de camper meteen andersom komt te staan. Zodat we niet meer voet-hoofd hoeven te slapen maar gewoon weer wakker worden naast een gezicht.
We duiken er rond half twaalf in en de wekker staat op 8 uur........

Vertrek uit Oslo richting Lillehammer

Geen idee wanneer deze blog geplaatst wordt, we hebben niet standaard internet en de internet bij de meeste camping's moet je erg duur betalen.

We zouden nog even terug komen op het gas verhaal, er wilde maar 4 liter gas in. De Mevr van de Totall in Meppel had het over beveiliging en moeilijk gedoe allemaal, nou niets aan de hand hij zat nog tot de nok toe vol we hadden in het Pinksterweekend veel minder gebruikt dan gedacht.

Waar waren we gebleven. In de haven bij Oslo naast onze Gieterse buren, tenminste dat zegt het nummerbord maar het zegt natuurlijk niks.

Voordat de rest wakker wordt zit ik samen met Gustav heerlijk aan het tafeltje met kopje thee en broodje aan de picknick tafel wakker te worden en de levendigheid van de haven te bekijken. Er worden plezier jachten in het water gelaten, er komen bootjes binnen varen, eenzame kanovaarders, Mevr zwaan met babyzwaan komt even langs, we bewonderen de zeesterren en krabben en kijken naar de hoge gebouwen aan de andere kant van het water waar de levendigheid van Oslo begint. 1 weg ertussen en een wereld van verschil.

We vragen ons af of de Gieterse buren wel terug gekomen zijn. Ze hebben geen parkeerbon achter het raam en de havenmeester geeft ze nog tot vanmorgen 9 uur om te betalen en anders 700 kronen boete. Oeps. We hebben ze helemaal nog niet gezien, wel een fietsenrek, zijn vast lekker aan het fietsen in Oslo en heerlijk uit eten of wie weet wel naar Peer Gynt in het theater. Ze zullen nu toch wel uit gefietst zijn, misschien konden ze de haven niet weer terug vinden.

Ineens  komt er een schriel mannetje op leeftijd met zijn vrouw uit de Gieterse camper voor een ontbijt aan een tafeltje verderop. We zeggen elkaar goedemorgen en ik waarschuw ze voor de boete en de havenmeester. Hebben jullie al betaald? Ja hoor direct toen we aankwamen , kaartje zit in de portemonnee, nee niet achter de voorruit. Hebben jullie ons rond enen thuis horen komen. Onze dochter woont in Oslo. Ze heeft ons na de voetbal thuis gebracht. We blijven 4 dagen en van hieruit bezoeken we haar en haar vriendin met kinderen. Nee wij wonen niet in Giethoorn, in Bovensmilde. Zo wij zijn weer helemaal op de hoogte zodat we met een gerust hard verder kunnen trekken. Ahhh Nederlanders zegt zijn vrouw, we dachten het zijn vast buitenlanders Amerika of zoiets maar hoe zijn die hier gekomen, zo’n camper zie je niet in Europa. IK zou het heel leuk vinden om zoiets van binnen te zien. Adi was er al bang voor, en inderdaad alles niet netjes op geruimd, ik heb tenslotte vakantie. Tuurlijk mag je binnen komen kijken maar let vooral niet op de zooi. Drie pubers kijken verschrikt op als de buurtjes binnen komen kijken, best grappig. Wij nemen afscheid en vertrekken richting Lille Hammer. We zien de buurman foto’s maken wanneer wij weer over het gammele brugje de Camper plaats verlaten.

De Gieterse buurman en Christiaan waarschuwen voor het noodweer die de afgelopen dagen Lille Hammer heeft bedolven onder een modderstroom. Wij vinden niets op internet, we bellen met de camping die we in gedachten hebben en ze vertellen ons dat ze gewoon te bereiken zijn.

We verlaten Oslo en rijden vanuit de stad de natuur in. Grote meren, bruggen, een gekapseisde boot, vallend gesteente en bordjes pas op Elanden, hoezo pas op we komen er voor, helaas we zien er geen één. Komt vast nog wel.

We stoppen bij een Kiwi winkel, niet dat ze er alleen kiwi’s verkopen, het is de naam van de keten. Geen AH, Jumbo maar Kiwi. Het personeel ziet er behoorlijk Kiwi uit. Knalgroen shirt, broek en schoenen. Doe mij dan maar mijn Mediq schortje.

We halen brood en lekkere broodjes. En een ijsje om meteen even pauze te nemen op het supermarkt pleintje.

We reizen verder en komen rond vijven aan op de camping. Kijk maar waar je wilt staan het maakt ze geen bal uit. Tot 23.00 uur komen er nog steeds gasten aan, spelen alle kinderen nog op de camping alsof het 7 uur is. Doordat het niet donker wordt heb je ook het idee dat het niet later wordt.

We blijven hier twee nachten en zetten een bijzettentje op. Allemaal weer even op zich zelf. We staan aan het water maar zo scheef dat Johan de bankkussens onder het matras doet om rechter te slapen. Geen goed idee bij mij ik werd wakker met kramp in mijn boven rug en nek. Hoppa he kussen er uit maar ja nu lig ik echt helemaal achterover. Weet je wat ik draai mij om. Toen Johan vanmorgen wakker werd hoorde ik hem vragen of het nieuwe mode was haha tegen een paar zweetvoeten aan kijken in plaats naar mijn warrige ochtend kapsel.

Over kapsel gesproken ik ben weer aan gekomen bij het punt, zonde dat ik voor de vakantie naar de kapper ben geweest, het zit voor geen meter, elke dag een BAD HAIRDAY, wat maakt het uit, ook dat is vakantie.

Gisteravond geen voetbal of iets wat er op leek, maar badminton, rummikub en redelijk op tijd half 12 naar bed. Vrijdag een luierdagje op de camping.

Wakker worden....

Wakker worden met koffie, broodje, bootjes, zonnetje en een boek, wat willen we nog meer...


- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:Drammensveien,Oslo,Noorwegen

Oslo

Vanmorgen zitten we om half 9 aan de koffie in de camper richting Oslo. Wanneer we Oslo binnen komen is het een enorm wegennet onder de grond. Op goed geluk en 1 rondje extra komen we aan op de enige camping die Oslo rijk is. Logische. Het Westeinde gevoel, in de haven, een gammel brugje over met de ogen dicht je zou er maar door zakken haha
Er is nog volop ruimte en we gaan aan het water staan, dan sta je in de buitenring met picknick bankje. Vanuit de haven zien we Oslo liggen. We zetten een vers bakje koffie, regelen een parkeerkaart bij de havenmeester en pakken de rugtassen in. We hebben geen Noors geld en geen strippenkaart voor de bus. We zien wel, vast wel in de bus te koop met pinpas.

Helaas geen pin automaat en geen buskaartje, de chauffeur is de beroerdste niet hij zegt ga maar gauw zitten en over 3 haltes kan je er het beste uit gaan. Top!

Gustav Vigeland, even door het water


We stappen uit bij het grote theater, en wandelen richting Slotted, Koninklijke Paleis en zien weer mannen wachtlopen. Weer een bijzonder eigen loopje en ceremonie met het wapen. Wanneer ik een foto maak en thank you zeg krijg ik een aller aardigste lach en vriendelijk knikje. Aardige mensen die Noren.

We gaan picknicken in de paleistuin. Er zitten talloze mensen met kleedjes en manden vol lekkere hapjes. Heel relaxed allemaal. We wandelen door naar de andere kant van Oslo op zoek naar de beelden van Gusav Vigeland. Allemaal blote beelden met grote en kleine borsten grote en kleine  ........ gek borsten mogen we wel hardop zeggen, piemels vinden de mannen raar of moeilijk, geen idee.
Onderweg komen we langs de Amerikaanse ambassade. Er komt een auto aan, de poorten gaan open, de onderkant van de auto wordt bekeken en de motorkap gaat open en alles wordt bekeken voordat de auto verder mag. We kijken, willen een foto maken, doen het toch maar niet....We komen langs de Nederlandse ambassade, gewoon volkje toch, geen hekken, geen bewaking, ik stel voor om te vragen of we mogen plassen en ons flesje water vullen.......geintje..
We wandelen vanuit de beeldentuin aan het eind van de middag terug naar de bus via allerlei leuke straatjes, deftige winkels.
Kolossale gebouwen, sjieke meubelwinkels, ze weten wel wat mooi is.
Op de camping ehhh sorry in de haven aan gekomen zien we dat we een buur camper hebben gekregen met een numberbord Giethoorn, ze zijn er niet, wie weet ons kent ons.
We willen gaan zwemmen in de haven totdat we zien dat er enorme krabben en zeesterren aanwezig zijn. De waterschoentjes worden op gezocht en na het eten gaan ze ervoor. Gustav komt terug zonder waterschoenen tot aan zijn middel staat hij in de drek en Marjolijn vind het allemaal toch wat minder met het water gedierte.
De drek komt goed uit nu kan de buitendouche getest worden. Super een flinke straal water, lekker warm e je mag spetteren zoveel je wil. Meteen theater voor buur campers, ze denken vast dat we hem hebben gehuurd en niet uit Holland komen.
Fotografeerden wij in USA regelmatig campers nu worden wij op elke camping wel gefotografeerd, lachen.
Zo ik ben weer bij met de blog, nu de afwas nog en de voetbal.....
Allemaal veel voetbal plezier vanavond!

Reisdag dinsdag 7 juli

Na de boodschappen stop en een lekker broodje op de stoep bij de lidle gaat de vlam in de pijp. Het wordt een flinke doorreis dag richting Oslo.
Ik moet voordat ik verder ga eerst schuld bekennen en sorry zeggen.
Voordat wij de stadscamping verlieten gingen we nog even de tank legen en water bijvullen.
Op zich het vermelden waard dat het water hier in Noorwegen erg duur is en er erg veel water in onze tank gaat. 300 liter, de prijs is all in, voor ons handig voor hun volgens de jongens een financiële strop. Het zal vast mee vallen, 300 liter is niet zomaar gevuld en de campingman kwam eens even kijken of de waterdruk niet goed stond omdat we zo lang moesten wachten. We maken hem maar niet wijzer en vullen hem maar niet helemaal. In de tijd van het wachten ren ik even het piepkleine winkeltje binnen in de hoop dat er nog verse broodjes zijn. Die zijn op maar er liggen nog wel lekkere Deense broodjes, ik ren gauw terug op zoek naar het Deense kleingeld uit het jaar nul wat thuis nog in de la lag en haal gauw vier! lekkere broodjes. 3 met chocolade en 1 met jam. En daar zit hem de fout. We zijn deze reis niet met 4 maar met 5 man/vrouw. Sorry Bastian je krijgt die van mij...................ik zal je nooit weer vergeten!!!!
Wij reizen veder door Zweden eerst nog een Deens/Limburg's landschap vervolgens echt Zweeds. Onderweg hebben we fikse regenbuien en hopen dat dit van korte aard is. We stoppen tegen zessen in een haventje waar je 24 uur gratis mag parkeren.

1 nachtje in een haven in Zweden

Een schattig zoet gekleurd dorpje met een haventje tegen een rotswand vol met kleine bootjes. Wij parkeren in de lengte anders blokkeren we de hele boel en af en toe komt er een camper bij die toch ook weer vertrekt. Uiteindelijk blijven we toch alleen in de haven achter. Nou ja alleen, als Duitsland scoort horen we dat we niet alleen zijn, wat een ellende voor de Braziliaanse jongens, de Duitse fan's blijven juichen!
Na de voetbalwedstrijd duiken we erin. Het blijft hier lang licht waardoor de meeuwen lang actief blijven. Marjolijn en meeuwen dat gaat niet.............de hele nacht krijsen ze en spelen oorlogje op en rond de camper. Volgens Gustav heeft Marjolijn de hele nacht gegild, ik hoorde in eens rond drie uur keiharde pjieuw pjieuw afschiet geluiden vanuit het boven bed. Rond 7 uur in de ochtend kwam een vrachtwagen lossen voor de supermarkt op het pleintje en branden wij de keet uit.
Niet te geloven rond 8 uur zitten wij op het bankje in de haven met een kopje thee en een broodje en de .....meeuwen. Rond half 9 zijn wij al op weg naar Oslo en laten wij de meeuwen en het idyllische Zweedse plaatsje achter ons.

Maandag 7 juli Kopenhagen, Dinsdag 8 juli reisdag

Het is vandaag dinsdag 8 juli, het koffiepotje staat te pruttelen, de radio kakelt in onverstaanbaar Zweeds, Bastian en Marjolijn zijn verdiept in hun boek, Gustav navigeert en Johan loodst ons door Zweden. Ondertussen zit ik voor het raam met de laptop op schoot alsof ik een forens ben die druk aan het werk is in de trein.

Ik wilde net beginnen aan mijn verhaal toen Johan riep dat hij een Shopping centrum zag. Stoppen! Niet dat we allang aan het rijden waren maar we willen minstens voor de komende 3 dagen food inslaan. We zijn hier tenslotte niet in de USA waar je 24 hour 7 days wel ergens een shopping centrum ziet. Bovendien wil ik niet de fout maken die ik in IJsland maakte, oh rij maar door, we zitten lekker we komen er nog wel één tegen. Dat werd toen dus cup a soup, soepstengels en broodkapjes verdelen. Nee wij stoppen en kopen heerlijke broodjes, mega stukken vlees voor op de bbq, veel sla, sausjes (kunnen de mannen niet zonder), fruit, scheppen nootjes en ijsjes voor in de diepvries. Wij kunnen er weer tegen. Nu net allemaal een hard bolletje zoals het kampoentje van de AH met kaas en een drinkyoghurt zo dik als een milkshake.

Nu dan toch maar over ons drukke dagje van gisteren. We nemen afscheid  van het Deense echtpaar, brengen de dvd terug, die we moesten bekijken die ze zelf gemaakt hadden in Stavanger, dat moesten we echt gaan zien in Noorwegen. Ze verontschuldigde zich uitgebreid dat we haar op de DVD zagen roken, dat is verleden tijd, haar man had diverse bloedpropjes gehad waardoor de knop bij beide om moest, wilden ze oud worden dan moesten ze per direct stoppen met roken. Het stoppen met roken programma die wij regelmatig de Hemel in prijzen aan de balie is niet van toepassing. Gewoon stoppen!

We wensen elkaar een fijne zomer en samen met de logerende kleinkinderen zwaaien ze ons uit.

Wij gaan richting Kopenhagen en hopen rond de middag een parking voor de nacht te hebben en al druk in Kopenhagen aan het sjouwen te zijn. Het is ongeveer anderhalf uur rijden moet lukken.

Vlak voor Kopenhagen zoekt Gustav op de App een Camperplaats. Hij vind er één in de haven, voor 16,75 mogen we er een nacht staan, winkels op 500 meter, je kan er zwemmen en de bus stopt in de haven die je naar het centrum brengt. Aangekomen is het even draaien en zoeken waar we moeten zijn. We zien een mooi plekje tussen de gezellige bootjes, 10 plaatsen, allemaal vol. Een meneer verteld ons dat hij binnen het uur vertrekt en wij daar kunnen staan. Goed plan, pakken wij vast onze spullen , kijken we even naar de bus tijden en drinken alvast een kopje koffie. Als we het plekje van dichtbij bekijken zien we dat daar staan wel lukt maar om er te komen er toch wel een kraanwagen nodig is om ons er over heen te tillen. Geen goed plan.

We bekijken de App opnieuw en we zien dat er 5 km verderop een camping is voor 100 plaatsen. Beetje duurder, maar ok, afgelopen nacht was helemaal gratis. We crossen door Kopenhagen naar de andere plaats. Lachen een terrein aan de rand van een huizenrij, aantal flats zien wij een mega groot veld, 2 containers op elkaar geplaatst voor de staff, winkeltje erin, handslagboom ervoor en je hebt een camping. Niks mis mee, je kan water taken, giertank legen en het maakt hun niet uit waar je staat, hoe je staat en wat je doet. Hij raadt ons aan om aan deze kant te blijven de andere kant staat vol met een voetbalkamp. We zien twee touring car’s staan, talloze koepeltentjes en allemaal Larsjes, Bastiantjes en Valentijntjes. Geweldig toch. Wij zoeken een plekkie. Grote campers, kleine campers, gekleurde campers, camping theatre camper dit gaat vannacht vast vertier geven. We pakken onze rugtassen en kopen bij de staff een 10 strippen kaart en pakken de bus naar de stad.

Bij Tivoli stappen we uit en staan ineens volop in het Deense leven. We beginnen met koffie en een Deens broodje. Gewone koffie is Refill. De mok is zo enorm dat je de refill wel laat zitten. We kijken even door de poort en ramen naar Tivoli en wandelen naar het Raadhuisplein en het museum Ripley’s Believe it or not. Daar waren we in Londen ook geweest het leek ons wel leuk om hier ook te gaan kijken. Het koste enige moeite om binnen te komen. De Deense pinautomaat was in shock om een Nederlands pasje te zien zodat we zeker een kwartier en 3 pogingen verder pas naar binnen konden.

Het was weer grappig. Ondertussen regent het soms hard en dan weer miezert het. De Denen laten zich er niet door van de wijs brengen zodat het gezellig druk blijft in het centrum. Johan is een wijs man en heeft als enige een jas bij zich, wij kunnen wel tegen een stootje. Wij wandelen naar Nijhavn en worden door een vers gebakken wafel lucht ondanks het miezerige weer naar binnen getrokken. 3 kögels schepijs en een heerlijke wafel. Ons eerste vakantie ijsje mmmm

Wand om bouwput heen, leuk gemaakt met gekleurden vakjes

We zetten de pas erin en lopen langs Amalienborg. Vier Rococokastelen waar de Koninklijke familie van Denemarken woont. De wisseling van de wacht is om 12.00 uur, dat is al geweest maar het heeft toch altijd wat, wachtlopende geüniformeerde mannen met een blik op oneindig. De mannen van Arlington heb ik nog in mijn hoofd, deze mannen moet nog in de leer, de regels in Denemarken zijn niet zo streng. Ze sloffen heen en weer, kijken alle kanten op er is geen enkele discipline te zien. Waar door voor de mensen niet interessant, beetje nietszeggend.

We wandelen verder naar het zeemeerminnetje. Samen met alle Japanners fotograferen wij haar van alle kanten. Sterker nog we gaan op blote voeten door het water om haar even aan te raken. Brengt geluk las ik ergens. We wandelen weer terug door de sjieke winkelstraten, wat een mooie winkels. Het is ondertussen 18.00 uur geweest, toch is het nog druk in het winkelgebied, talloze straat muzikanten, standbeelden, theater acts vinden plaats. Net zoals voorgaande jaren valt het me op dat de Denen mega kinderwagens hebben met een zit stoeltje waar de kids in zitten met hoe warm het ook is een achterlijk mutsje op. Wij hebben eigenlijk wel trek en zijn geen supermarkt voor brood en wat vlees tegen gekomen. We gaan naar een Ierse pub en gaan er lekker aan de Ierse biertjes en een Steak met frites. Het wordt leuk opgediend en het is ik lekker. Wat willen we nog meer . Nou een serveerster die niet zo sacherijnig is, jeetje zeg, leuk koppie maar een uitstraling van niks. Johan had bread and butter besteld als voorafje, het kwam tegelijk met de rest. Geen knapperig stokbroodje maar een kleverig wit broodje. Ik stop ze toch maar in de tas want we hebben geen brood voor morgenochtend, beter iets dan niets.

We slenteren verder richting station om de bus naar de camping te pakken. Komen toch nog een avondwinkel tegen waar we een zak zwaar fabrieksbrood kopen. Rond 20.00 uur zitten we in de bus met zere voeten en kuiten. Wanneer we op de camping komen zetten we een pittige bak koffie om bij te komen. Spelen rummikub, Bastian en Marjolijn hebben alle twee een keer gewonnen. Vanavond sla ik terug GRRRR

Rond half twaalf liggen we erin. In de verte zien we een vreugdevuur, niet bij de voetballers maar bij een degelijk stel zittend in een tent. Tot ruim tien uur kwamen nog mensen aan. We zien veel jongeren uit de bus stappen met een grote  rugtas , tent, slaapmatje etc. De Backpackers. Stoer volk vind ik dat in je eentje de wereld rond trekken.

Verder is er nergens een party, het is helemaal stil, en overal al vroeg donker.

Bij ons slaapt iedereen ook in no time.

Vandaag een reisdagje richting Oslo. We kijken hoe ver we komen, de eerste shop stop is een flinke vertraging, het is vakantie , we hebben de tijd……