Het is even wennen, scheef slapen, ach het heeft ook wel wat, beetje kampeer of zoals sommigen zeggen krepeer gevoel.
We gaan lekker ontbijten, de rugzak in pakken en de wandelschoenen aantrekken om met de trein naar Rome te gaan.
Voor kopen we een week trein/metro kaart voor 24 euro zodat we nergens meer aan hoeven te denken, behalve niet kwijt raken.
We lopen naar de overkant langs een snelle weg, flink langs de kant anders halen we het station niet eens. Het stationnetje ziet er oud, vervallen en verlaten uit. We lopen iets verder en zien dat dat ook zo is maar dat het nieuwe station er aan vast zit.
Er zitten een paar Italianen en een paar toeristen te wachten. Het eindstation is Piazza Popolo.
Het eindstation is net zo oud als het stationnetje waar we in stapten, we moeten een flinke stap maken om op het perron te landen en het ouderwetse stationnetje en treintje en het lawaai heeft iets weg van Harry Potter. We lopen het station uit en komen op een pleintje met allemaal handelaartjes, markt kraampjes met sieraaden, selfie sticks en van die stuiterende slijmbollen en beginnen tegen je te lullen. We lopen door de lange gang naar het plein waar je via de oude stadspoort het plein op loopt. Het museum is geopend, overal waar je kijkt zie je beelden, fantastische bouwwerken, fonteinen, ook niet onbelangrijk Italiaanse eettentjes, prachtige designwinkels.
We lopen op advies van Erik, die ons een hele tekening heeft gestuurd hoe we het beste konden beginnen een wandel route. Het is prachtig weer, druk maar niet vervelend druk. Heel veel politie in allerlei soorten en maten. We lopen Via del Corso en vanuit deze lange straat pakken we steeds zijstraatjes voor een bankje of voor een bezienswaardigheid.
De bankjes zijn voor een korte stop, het is meer een halve paperclip waar je op zit, de betonnen paal waar ij aan vast zit, zit lekkerder dan het bankje zelf. Krijg je geen slapende droeftoeters in je mooie stad, nee die liggen nu op de stoep tegen de muur zodat je er bijna overheen loopt duhhh
De spaanse trappen zijn gesloten ivm een filmopname.
Fontana di Trevi zie je bijna niet door de mensen massa.Een bijzondere dag, de fontein staat leeg omdat al het gelderuit gehaald wordt. Medewerkers van de gemeente scheppen plastic zakken vol en de fontein wordt meteen schoon gespoten.Ik neem aan dat beide eind van de week weer in vol ornaat aanwezig zijn. Hoeveel geld er nu in zit zijn de toeristiche boekjes nogal verschillend. 1 boekje beweert dat er jaarlijks 360 miljoen euro uit gehaald wordt, droom lekker verder. Op wikipedia en andere informatie bronnen komt het uit op 3000 euro per dag/ zo'n 1 miljoen per jaar daar worden jaarlijks 1200 arme gezinnen in Rome mee worden geholpen. Niet verkeerd.
Wij eten in een zijstraatje de Tiramisu van de familie Pompi, al sinds 1960 maakt de familie Pompi de lekkerste Tiramisu van Rome. Eerlijk is eerlijk, de mooi boy's, het prachtige doosje, de entourage en de heerlijkheid zelf zijn een beleving en dat alles voor 4 euro. Kan je niks van zeggen.
We bekijken het Pantheon en zitten heeeeeel erg lang te genieten van het uitzicht op het gigantische, witte, nationalistiche monument Vittoriano op Piazza Venezia is gebouwd voor de eerste Koning van Italië, Vittoria Emanuele 2. We zitten relaxed langs de kant de bewaking gade te slaan. De meesten staan op een punt en kijken naar hun locatie wat ze in de gaten moet houden. Maar 1 bijzonder meisje loopt met een beetje gebogen rug continue heen en weer, ze loopt van links naar rechts, kijkt over de muurtjes en steekt weer over. Ze maakt een onrustige indruk. Gaat iemand van het padje dan gaat ze in een drafje. Sommigen doen alles voor een foto, achter de kabels, op een verboden muurtje, dan is ze helemaal van slag, ze blijft lopen en ineens komt ze op ons af....excuse me madame don't eat on a museum...helaas appeltje moet weer in de tas.
Regelmatig horen wij hard gefluit van een politie op een motor, we lopen in het politieke gebied en de belangrijke mensen worden regelmatig van a naar b gebracht in grote luxueuze zwarte auto's. De poliet voorop een fluitje en een hand gaat omhoog, iedereen staat stil, de stoet gaat er langs en iedereen komt weer in beweging. Bij alle stations staan toch wel een rijtje militairen met hun karabijnen op scherp. Het geeft geen onrust, er is veel kabaal maar dat is meer omdat iedereen hier met handen en voeten praat.
Rond 17.00 uurl lopen wij richting station, dat willen er meer, mega druk, en alle bedelaars hebben zich op de route opgesteld. De één kijkt nog waziger dan de ander. Ze vallen niemand lastig, tis gewoon niet fijn.
We gaan langs de supermarkt en voordat we terug lopen naar de camping.
Dag 1 Rome in grote lijnen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten