Zaterdag 8 augustus

Het was een goede keus om nog een keer naar het zelfde plekje te gaan. Vanaf Vilnius is het 1700 km naar huis, dat is een heel eind. We wilden dat verdelen over 3 dagen. Wat is wijsheid 2 reisdagen, rustdag en het laatste stukje….In Polen zijn erg weinig campings en van deze camping wisten wij dat wij een prachtige plek zouden krijgen. Dus eerst een rustdag, dan een hele lange dag en dan nog een redelijke reisdag. Ondertussen zijn wij aan de laatste reisdag begonnen, en we karren lekker door. Net even getankt zowel innerlijk voor de mens, koffie en innerlijk voor de bus. Zo de prijzen hier in Duitsland, dat is ff schrikken, 3,60 voor een xl cappuccino, ik ben meteen afgekickt en zo’n 200 euro voor de bus.

Nog even terug naar donderdagavond, rond tien uur worden wij lek gestoken door de muggen, we gaan douchen, alles opruimen en vast betalen zodat wij vrijdagmorgen rond 8 uur in alle stilte kunnen vertrekken.

De vorige keer betaalden wij 30 euro voor 2 nachten, kinderen gratis ivm de leuke lucht foto’s.
Maar ook nu, doe maar 30 euro. 15 euro per nacht, jongens voor een plek groter dan onze tuin, gratis WIFI, gratis douchen, gebruik van kano en bootjes, dat is toch wel even wat anders dan in Jurmula 30 euro per nacht. Weliswaar zaten wij daar wel aan zee maar het prachtige zwembad was meer een decor voor een fotoshoot.

Rond 23.00 uur stopt er een grote auto met reclame teksten direct naast de camper, het is al aardig donker en wij vragen ons af of dat een taxi is? Misschien jongeren die lopend op vakantie zijn en nog hun tentje moeten opzetten. Als dat dan maar niet voor achter of naast de bus gebeurt want dan kunnen wij niet vertrekken. De taxi blijft staan en er wordt wat gerommeld. Johan gaat even kijken en ziet dat ze nog een prutje aan het koken zijn en er een tentje wordt opgezet. Het is geen taxi, gewoon hun auto. In de kattenbak liggen 3 fietsen, ze hebben niet veel bij hun en kunnen volgens mij nauwelijks zitten.

Het zijn geen jongeren maar dertigers. 2 stelletjes.

Wanneer wij ’s morgens de wekker om 7 uur horen, zien we dat de late buurtjes de tent alweer aan het opruimen zijn. Een kort nachtje voor hun. 3 lopen er naar voren en de auto rijdt er achteraan. Daar worden de fietsen uit de auto gepakt en de fietsen worden geladen met spullen en de 3 gaan op de fiets voor dag en dauw de camping af. Fietsen voor een goed doel met een volgauto? Wij vertrekken en het duurt niet lang dat de zon flink aan de hemel schijnt. Wij gaan een lange dag rijden. Onderweg lezen, sudoku, hapjes maken, wegpiraten bekijken, heel lang doen om door een stadje te komen doordat een vrachtwagen op een auto geknald is, de sexy sisters uit de bossen zien komen (zusterpakje doet het vast goed bij de vrachtwagen chauffeurs)

We stoppen onderweg voor de koffiepauze, benen strek pauze en een hapje eten pauze. Rond 8 uur gaan wij in de buurt van Berlijn op zoek naar de camperplaats achter een Hotel aan het water. Niet dat we daar nog wat aan hebben maar het ligt op de route en kost maar 10 euro.

Wij gaan de snelweg af en volgen de bordjes, het weggetje wordt steeds smaller, tegen liggers gaan meteen de inhammen in, maar toch…erg smal. We komen aan bij het Hotel en zien een volle parkeerplaats en 1 camper, daar passen we never nooit. Ik zie een bordje over 30 meter met een foto met camper alleen met duck tape half afgeplakt zodat het een auto lijkt. De mannen gaan toch ff kijken en zien daar de daadwerkelijke parking aan het water met een aantal campers. We rijden door en zoeken een plekje, we worden door iedereen van top tot teen bekeken, na alle vriendlelijkheid de afgelopen weken vind ik het hier een kille en stugge bedoening. Het duurt niet lang of er staan een stuk of 3 kerels op het pad druk te redeneren dat wij alles kapot rijden. Geen één heeft het lef om naar ons toe te komen maar wel zo hard redeneren dat wij het horen. Het lijkt wel of ze een buurt app hebben, de één na de ander komt even langs wandelen en loeren. Ze voelen zich betrapt als blijkt dat wij schuin achter de camper zitten te eten en ze ineens ons in het vizier krijgen.

We moeten ons bij het Hotel melden en de tien euro betalen, daar zijn ze allervriendelijkst. Aanliggende buren zullen het wel niet zo op de travellers hebben en hebben misschien het bordje ook wel afgeplakt. Wij gaan rond half twaalf op 1 oor en horen niks meer.

Vanmorgen om 7 uur wandel ik nog ff naar het Hotel om broodjes te kopen, op het bord zag ik staan dat je daar broodjes kon kopen. Het gaat niet gemakkelijk, we verstaan elkaar totaal niet, er lag 1 zakje klaar of ik die had besteld en dat had ik natuurlijk niet gedaan.

Geen probleem, ze haalt het bij het buffet vandaan, wanneer ik wegloop zie ik de twee behulpzame dames op het balkon dekbedden uitkloppen. Gutte fahrt roepen ze en ze waaien alle twee, dat maakt weer veel goed.

Gisteren hadden wij het op het heetst van de dag rond 32,3 graden in de bus en buiten 37,5

Dat rondje buiten rennen was alsof we in de Yoshua Treas stonden.

Vandaag vertrekken wij met een warm zonnetje, het duurt niet lang of wij zien donkere wolken en de regen klettert tegen de ramen.

Wij tuffen lekker verder.

De eerste minuutje van gemaakt en ga nu met Marjolijn de film Marie Antoinette kijken.

Tot Later!

Vrijdag 7 augustus

tekst nog invoegen

Donderdag 6 augustus

Donderdag 6 augustus

Rond 9 uur ga ik mijn bed uit, de rest heeft nog geen haast, jammer want de nevel die optrekt over het meertje is bijzonder mooi. Ik ga eerst douchen en daarna met de camera naar het meer om een paar mooie foto’s te maken. Niet dat ik er goed in ben, het is het proberen waard, de nevel is vertrokken wanneer de rest zijn bed uit is.

Zou het uur tijdsverschil de reden zijn dat ze het bed niet uit te krijgen zijn? We zijn de tijdzone weer voorbij en hebben dezelfde tijd als jullie in Nederland.

We maken er een echt luier dagje van, rond de middag gaan we met zijn vieren in een vissersbootje naar de overkant peddelen. Heerlijk, het uitzicht is prachtig en de sirene stilte is heerlijk, we zijn de enige die aan het peddelen zijn.

Wanneer wij terug komen, gaat Marjolijn met de kano weer terug het meer op. We zien haar nog niet terug komen maar zien wel de plaatselijke Time Star Media opnamen maken bij het water. Een stelletje zit mooi te zijn op het vlot, de vlot wordt los gemaakt en het meer op geduwd, een drône gaat de lucht in en vanaf de kant wordt er met de camera gefilmd. Haha durft Marjolijn niet terug te komen? Wel grappig dat wij juist op deze camping ook met de drône beelden hebben gemaakt waar de eigenaar erg mee in zijn sas was. Lol.

Marjolijn komt terug en we moeten mee naar haar kano. Ze heeft onderweg een vis gevangen, door de stil op het water te dobberen zie je de visjes uit het water springen en plons toen landde hij bij Marjolijn in de boot. In een hoekje heeft ze hem flink nat gehouden zodat ze hem ons nog kon laten zien, ik vang hem nu maar en geef hem de vrijheid weer terug.

Aan het eind van de middag ga ik met Marjolijn nog een keer kano varen, het hele meer rond. Nog ff flink verkleuren, verbrandden??? We wachten het af.

Na het eten ruimen we alles op, de vakantie is nu echt voorbij, twee flinke reisdagen voor de boeg, misschien wordt het toch wel zondag?

Praktische gezien zou de vakantie ook moeten stoppen, de koffiepads zijn bijna op…nog voor iedereen 1 kopje en nergens zijn hier koffiepads te koop.

Ik ren elke benzinestation de komende dagen binnen, want zonder koffie ben ik nergens!

Tot Later…..

Woensdag 5 augustus

Het is alweer Donderdag Meppel Dag en nog wel Mokum in Meppel. Balen voor Gustav, het is de leukste dag om te werken, tja het is niet anders.

Maar we moeten nog ff terug naar woensdag, eigenlijk dinsdag, het brood was op en toen ik bij de bus aankwam in Vilnius was ik onderweg geen supermarkt meer tegen gekomen. Wij hadden zo uitgebreid en lekker gegeten dat we de komende 24 uur ook geen brood meer zouden willen eten. Toch wil ik brood, want ik weet zeker dat er woensdagmorgen anders over gedacht wordt. Er zijn genoeg stationswinkeltjes met pain chocolat, croissants en andere lekkere broodjes. Normaal verkopen ze 1 broodje per persoon ondanks de aanbiedingen 3 voor 2,10. Ik wijs 3 soorten aan en neem de aanbieding aan, 3 zakken met in totaal 9 broodjes voor 4,60. Voor de zekerheid als er vanavond toch nog iemand wat wil hebben en anders morgenvroeg voor het ontbijt.

Woensdag wordt een reis dag. Wij beginnen met de lekkere broodjes in het zonnetje, nou ja eigenlijk schaduw want de zon is behoorlijk fel.

Rond 10 uur rijden wij de camping af nadat wij de tanken geleegd en weer gevuld hebben.

Onze busss drinkt veel water, de Duitse Mevr achter ons vond dat het nu wel genoeg was. Het is natuurlijk ook een beetje aso natuurlijk om 20 minuten water te tanken )-:

Het plan is om via de andere kant van Polen terug te reizen. Richting Warschau en vervolgens Berlijn aan te houden en dan in 1 streep door naar Meppel. Hier hebben wij 3 dagen voor.

Het eerste stuk is ongeveer hetzelfde als de heenreis. Dat het helemaal dezelfde weg is zie ik ineens door een enorme halve gitaar, een kunstwerk midden op de rotonde bij de Poolse supermarkt waar wij de eerste dag boodschappen hebben gedaan. Komt dat even goed uit, ik sla even flink in; brood, melk producten en veel fruit. Gustav en Marjolijn gaan de Vodka bestuderen, maar bleek toch niet zo goedkoop te zijn als ze dachten. Er wordt niks gekocht (-;

Wanneer wij terug komen bij de bus heeft Johan een nieuw plan, Warschau en Berlijn voegt voor ons niets meer toe, wij hebben geen dagen meer om het te bekijken, wel komen we aan op het spitsuur en er zijn nauwelijks campings. Wij gaan dezelfde route terug en gaan naar de derde camping van onze vakantie. Je weet wel, de camping aan het prachtige meer, waar je mag kanovaren, waar wij in de kamer van de eigenaar hebben gegeten. Het is nog een flinke ruk, we moeten nog een stuk om doordat de hoogte van de bus die niet door een tunnel past maar rond 18.00 uur komen wij aan.

De campingman komt naar buiten; Hé zijn jullie weer terug, zoek maar een plekje, ruimte genoeg haha

Vanwege het mooie weer en de prachtige plek gaan we donderdag niet reizen maar lekker genieten van het weer en het meertje.

Tot Later!

Dinsdag 4 augustus

Wanneer wij dinsdagmorgen rond half 9 wakker worden van lopende motors kijk even uit het raam. De Italianen zijn de campers aan het verzetten. Tegen 9 uur als ik naar de douche wil gaan zie ik dat de halve camping al is verlaten. De 7 Italiaanse campers staan bij de slagboom en nemen luidruchtig met alle armen en benen afscheid van elkaar.

Wij gaan ontbijten op een heel stil veld. Gek, wat een verschil met de avond ervoor. De Italiaanse gezelligheid missen we een beetje. Wij pakken tegen de middag de rugtas en wandelen richting de bushalte. Moeten wij nou onder de tunnel door of moeten wij aan deze kant van de weg blijven. Op beide bussen staat station. Tja het is vast net zoals lijn 33 Amsterdam Buikslotermeerplein of de stadsdienst in Meppel via de Bergierslanden of via de binnenstad naar het station. Een long of eh short way. Het komt vast goed. We stappen in. 3 euro voor een dagkaart, in de binnenstad kun je alles lopend doen, waarom dan een dagkaart. Een enkele rit is 70 cent, we rijden er ongeveer een half uur over. Bizar zo’n laag bedrag. Ik zie er toch ouder uit dan ik dacht, wanneer een meisje op staat voor een bejaarde dame die geen gebruik wil maken van de stoel vind ze dat ik moet gaan zitten. Geen praten tegen, de stoel is voor mij.

Bij aankomst in Vilnius staat als eerste de Black Madonna op het programma. Het Madonnabeeld boven de Ausrrospoort is een bedevaart bestemming. Wanneer je onder de poort door loopt zitten daar op een heel slimme plek jonge bedelaars. Misschien niet veel ouder dan Gustav.

Het Madonnabeeld, in verguld zilver en omringd door talrijke votiefgeschenken, is een bedevaartsbestemming voor veel gelovige katholieken uit Oost-Europa.

Wij kijken naar boven en zien een prachtig plaatje met op de verdieping zelf ook mensen voor het beeld staan. Ik weet dat je daar heen kan en wil dus op zoek naar de trap. Moet dat nou, je kan het zo ook zien, klopt maar nu ik er ben…

Aan de linker kant zie ik een deur en daar lopen meer mensen naar binnen, inderdaad de marmeren trap gaat omhoog en eindigt in het voorportaal vandaar je door kunt lopen naar Madonna. Een handje vol mensen staan of zitten geknield te bidden, slaan kruisjes en kussen de vloer. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Toch wel een erg kleine ruimte en deze mensen gaan op in hun gebed en zijn misschien wel van ver gekomen, we durven niet goed een foto te maken. Net op het moment dat Johan zegt als je iets naar voren loopt maak ik gauw een foto komt de misdienaar eraan, de kaarsen worden ontstoken en hij trekt aan een koordje dat een gong weer geeft. 2 priesters in vol ornaat komen eraan en de dienst is begonnen. De liturgie duurt een kleine drie kwartier en een dame uit de gemeente zingt de liederen voor. Ondertussen komen er steeds meer mensen naar boven die allemaal in het voorportaal de dienst mee maken. De dame van de gemeente haalt mensen naar binnen maar iedereen is erg terug houdend. We zingen het Het onze vader in het Litouws, we volgen de overige mensen goed zodat wij weten wanneer we moeten knielen, staan, bidden of zingen. Bijna aan het eind van de dienst net zoals bij ons wens elkaar de vrede toe. De priester kwam ons een stevige handdruk geven tijdens het uitwisselen van de vrede groet. In alle talen werd elkaar de vrede toe gewenst. Zeer bijzonder om zomaar onverwachts een dienst te mogen mee maken. Elke vakantie zeg ik dat ik graag eens een dienst wil mee maken. En nu zomaar in het heel klein op een zeer bijzondere plaats. Daarna gaan we naar de kerk die bij deze Madonna hoort. Vilnius telt maar liefst 40 kerken. Alle deuren staan open, betaalden wij in Riga 3 euro per persoon om de dom te mogen bezichtigen terwijl het kerk in de stijgers stond, hier betaal je nergens en de priesters lopen druk doende door de kerk of je ziet ze in een hoek druk aan het werk.

De kerk van de Madonna is de mooiste kerk ooit, geweldig wat een pracht en praal, tja dan moet ik maar Katholiek worden zegt de fam. We lopen door en gaan binnen naar de Russische Orthodoxe kerk. De Russische dames gaan super chique met een hoofddoek, vanaf het paadje naar de kerk ruik je de wierook, de kerk is zo anders dan alle andere kerken, ook veel pracht en praal, 3 belangrijke mensen liggen gezalfd? Gezwachteld? In de kerk, in Milaan hadden deze lijken een masker op hier een zwaar kleed en zie je alleen de voeten wel in een mooie sok en deftig muiltje.

Zo dat is een goede start van de dag, twee prachtige kerken, tijd voor een broodje.

Mijn kleffige met liefde gesmeerde broodje wil niemand zodat we op een terras belanden. Een Joods restaurant ziet Gustav aan de menukaart. Niet zo verwonderlijk, vroeger sprak men over het Joods Vilnius, helaas de geschiedenis heeft daar een flinke ommekeer in gemaakt. Sinds kort is er ter nagedachtenis een Joods Museum.

Het is allemaal weer overheerlijk. Dit keer geen koude maar een warme bietensoep. Marjolijn en ik hebben nog nooit zo’n zoete crème brullee gehad, het leek wel een pakje roomboter.

We bekijken talloze straatjes, gebouwen en de sjiekste winkelstraat, de PC Hoofdstraat is er niks bij.

Gehalte zwervers is jong en best hoog, door het mooie weer komt natuurlijk ook alles uit hun holletjes. De dames zijn hier ook weer deftig, veel mooie jurkjes en prachtige sieraden. Wij wandelen langs het barnsteenmuseum, sorry fam, heb ik ze eindelijk mee, is het eigenlijk niet meer dan 4 wandplaten en veel stenen en voor de rest een winkel. Dat verdient niet echt Tip 3 in het Globus reisgids boekje.

De laatste mega kathedraal bekijken we ook nog even. Het plein ervoor is mega, het gebouw is mega, helaas niet mega mooi van binnen. Hoekig en veel schilderijen die beter in het Rijks passen. Niet erg sfeervol. De dames van de kerk verkopen waxinelichtjes voor 15 cent. Ik koop er twee 1 voor de Fam Ebbers met al hun gedoetjes en 1 voor de Fam van mijn kant voor alle pittige momenten waar we op dit moment in verkeren.

Tegen zessen zijn we weer op de camping, voorlopig heeft niemand nog zin aan eten, we pakken een boek en gaan lekker na genieten van deze dag!

Maandag 3 augustus

Wat een geluk, we hebben zomer, hier in de Baltische staten en volgens mij jullie in Nederland krijgen zelfs een hitte golf. Ben ik blij dat ik hier nu ben, echt mijn temp, weer om wat te doen en weer om in het zonnetje te zitten.

Gisteravond konden wij lekker lang buiten zitten, samen met Johan nog even een eindje langs de rivier gewandeld. Een prachtige omgeving met een riviertje, veel groen en her en der een boerderij. Tijd voor de drone, prachtige opnames gemaakt door de mannen.

Vanmorgen beginnen we met het ontbijt in het zonnetje, gekookt eitje erbij, wat willen wij nog meer.

De overvriendelijke camping mevrouw roept al uit de verte Good Morning. De mensen die wij eerder troffen in Riga gaan vertrekken. Ze komt nog even om geld te ruilen. Ook een hobby, overal waar ze geweest zijn proberen ze elke munteenheid van dat land te sparen. Ik heb nog een 10, 20 en 50 cent muntstuk met Latvia erop. 

Wij gaan de boel ook opruimen, ik vraag aan de  camping mevr of ze de beelden wil, ze gaat op zoek naar een sticky . Ze komt de camper in om een mega rups laten zien. Echt mega, minstens 10 cm en 2 cm dik brrr Ze vind onze camper net zo mega als wij haar rups. Het foto toestel heeft ze om de nek vanwege de rups of het goed is of ze ons met bus en al op de foto zet. Gewoon voor haar zelf. Nu ze er toch is bekijkt ze de beelden van de drone en is helemaal hyper.

Voordat ze ons uitzwaait haalt ze een pot honing uit haar winkeltje voor de leuke foto’s en hoopt ons zeker nog een keer terug te zien met onze schoonkinderen en kleinkinderen.

We rijden naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Het is ongeveer 3 uur rijden. Zo’n 50 km voor Vilnius zien we een P om te gaan picknicken. Het restaurantje ziet er erg leuk uit zodat wij besluiten om te gaan picknicken op het terras. De kaart wordt gebracht maar het duurt even voordat ze de bestelling opneemt. Een knappe Litouwse dame met een vriendelijke lach, spreekt helaas geen woord Engels.

We komen eruit 2 cappuccino, 2 cola, cold soup with potatos, pancapes with curd, en 1 traditionele schotel en 2 gevulde kip schotels. Meestal staat er veel te veel op de kaart, dat kan je niet allemaal in korte tijd goed bereiden. We zullen het zien. Het ziet er allemaal vrij nieuw en spik en span uit.

Ze komt met 1 cappuccino en 2 cola. Niet op een dienblad maar ze brengt het in twee wandelingen. Marjolijn haar cappuccino ontbreekt, geen probleem, komt eraan. Ze dacht dat ze niks wilde.

De koude soep, blijkt de echte koude rode bietensoep te zijn met gefrituurde aardappel. Zal ik beginnen of ff wachten. Tja de soep hoort koud maar de aardappel…..ik begin. De soep is heerlijk. Nu had ik het thuis zelf eens geprobeerd te maken, maar dat was het net niet. De mannen vonden het toen helemaal niet lekker waardoor ik ze nu niet kan overhalen om een hapje te proeven. Wanneer ik mijn soep op heb komt de traditionele schotel van Gustav er aan. Lekkere schnitzel, gefrituurde aardappel en groenten. Ik zou maar beginnen voordat het koud is. Beetje jammer zo na elkaar, maar ach, het ene gerecht is koud de ander uit de frituur en het belangrijkste het smaakt heerlijk.

Nu had ik van Katja de tip gekregen om absoluut gevulde pannenkoeken te kiezen in Letland. Ondertussen zijn we alweer in Litouwen. Ze zijn vast net zo lekker  als in Letland, ik kies gevuld met curd, Gustav googelt  curd het betekend wrongel, dat blijft toch achter als je kaas aan het maken bent, die witte korrels.

We zullen het zien. Wanneer Gustav zijn eten bijna op heeft worden mijn pancakes gebracht. Marjolijn en Johan zijn nu wel een beetje hongerig aan het worden en dan al die lekkere geurtjes die voorbij komen…..

Wat zal ik doen, wachten, ik begin maar, Marjolijn eet een hapje mee en werkelijk het is heerlijk.

Johan begint nu toch wel ongeduldig te worden, we zijn een uur verder, Marjolijn loopt naar binnen pols hoogte nemen als ze net met 1 bord naar buiten komt. Ze zet het bij Marjolijn neer en loopt weer naar binnen……voor het tweede bord???? Marjolijn begint te eten, maar ze komt niet meer terug. Zal ik even gaan vragen? Volgens mij komt ze er net aan gelopen ……….. niet met een bord maar met een schoteltje met de …….BILL. Snif snif geen eten vandaag voor Johan. Ze snapt er niks van. Marjolijn zei met de cappuccino Me also en Johan zei met het gerecht nadat Marjolijn haar gerecht had gekozen Me also!!! Dat heeft ze nooit verstaan of begrepen, vond ze het dan helemaal niet raar dat 3 mensen wat wilden drinken en 3 mensen wat wilden eten????

Johan eet de helft van Marjolijn op en we trekken verder. Miscommunicatie.

Zo jammer, het was voor mij het lekkerste traditionele gerecht tot nu toe……

We baalden voor Johan maar hadden het te doen met haar, toen we naar binnen gingen om te betalen zagen wij dat ze de toko in haar eentje runde. Dat is toch ook niet mogelijk.

We gaan naar de stadscamping in Vilnius. Wanneer wij de stad binnen rijden zijn we verbaasd hoe groot de stad is, veel hoogbouw, veel nieuwbouw en een druk wegen net.

Achter de Expo, soort van IJsselhal is tegen de bosrand een rij containers neer geknald, Marjolijn beschreef het als een rij gele legosteentjes in het groot.

De eerste container zit het kantoortje in, de volgende een rij wasmachines en daarna de wc’s en douches. Groot veld met mini boompjes. De bushalte 700 meter van de camping. Prima. We gaan naar een plekje toe, maar moeten ff doorschuiven dat was gereserveerd voor een groep van 4 campers. Toch niet weer de kamper club hé haha

Wanneer wij aan het borrelen zijn komt de club van 4 jonge Italiaanse gezinnen op die plaats staan. Tenminste wij dachten 4 campers, er gaan vele jonge schapen in een hok. Camper 5, 6 en 7 volgen, ze manoeuvreren net zolang totdat ze in een u vorm staan. Een Italiaan die al naast ons staat maar niet bij deze familie hoort is het drukke gekwetter binnen het half uur poep zat. Zijn vriendin gaat even verderop op het veld kijken of er nog ergens anders een plekje is. De stekker wordt uit het stopcontact getrokken en de spullen in de auto gegooid om 10 meter verderop weer rustig verder te gaan met hun vakantie. Aha de Italiaanse Camperclub is net zo rumoerig als de Nederlandse haha. Maar gezien de leeftijd van de jongste gezinnen tot aan de oudste generatie is dit waarschijnlijk een big family.

Alle armen en benen worden gebruikt om de laatste nieuwtjes uit te wisselen, een aantal gaan joggen langs de camping rand, de badjassen komen tevoorschijn, om de beurt gaan ze douchen en oppoetsen. Geen Italiaan loopt er immers onverzorgd bij. Ze staan boven op de campers om lijntjes te spannen waar de looplampen aan kunnen en van alle Italiaanse Campers worden de tafeltjes verzameld zodat er 1 of 2 lange rijen tafels kunnen worden gevormd als straks om een uur of 9 het diner begint.

Het brengt mij terug in de tijd dat Johan en ik naar Pisa di Marina op vakantie gingen. We hadden de hele nacht door gereden en kwamen op zaterdag rond het middag uur aan. We zetten de tent op een heuveltje met uitzicht over de camping en zijn een dutje gaan doen. Rond de avond werden wij wakker van talloze kwetterende Italianen om ons heen. Wat gebeurt hier?  Heel voorzichtig deden wij de tent open en wat bleek, ons tentje stond tussen alle vaste gasten die op zaterdagavond vanuit Pisa het weekend komen vieren op de camping. Lange tafels, druk pratende Italianen en pannen vol met pasta.

Het weekend erna kwam een ventje van een jaar of twaalf naar ons toe; i ask you for dinner wit us and our family. Prachtig was dat. Wie weet…….

Camper 1 tot en met 7 is ondertussen gesetteld, 8, 9 en 10 stonden al ergens op het veld. We hebben stiekem een foto gemaakt, een man of 40 zitten er nu nog aan lange tafels, af en toe vangen we bekende woorden op. Het laatste woord wat wij hoorden roepen onder luid gejuich “Vodka”. Het is een gezellige boel en ik denk dat ze nog wel even door gaan met feestvieren. Na de geluiden van industrie, snelweg, treinspoor, vliegtuigen, voetballertjes ’s nachts om half twee, de zee slapen wij vanavond in met waarschijnlijk met op de achtergrond feestvierende Italianen.

We hebben nog steeds een uur tijdsverschil met Nederland, kwart over 10 was het hier al behoorlijk donker, zal het bij jullie kwart over 9 dan al flink schemerig zijn? Gisteren zaten wij zo’n 300 km noordelijker en het was toen toch zeker een uur langer licht. Jammer dat we nu alweer zulke korte avonden gaan krijgen.

Wij gaan nu half 12 op één oor. De Italianen zijn ook al een stuk rustiger.

Tot Later!

ps Nog even leuk om te melden, wij hebben het nog nooit eerder gezien, zijn er nu vakantiegangers die hun wasmachine mee nemen of kan je hier een wasmachine huren? Naast een stuk of 5 campers/caravans staat in de open lucht een wasmachine een wasje te draaien. De was ligt er in in bergjes voor zoals ik dat thuis in mijn washok heb. Waarschijnlijk worden ze gehuurd, volgens mij zijn het allemaal dezelfde wasmachines.

Zondag 2 augustus

Vandaag trekken Marjolijn en ik onze zondagse, feestelijke jurk aan, we willen prinsesselijk door de paleis gangen lopen.

Eerst nog even over de camping van gisteren. Toen wij ’s morgens vertrokken naar de bus, zagen wij een bus op de parkeerplaats staan met een horde jonkies van een jaar of 4 tot 18? En natuurlijk leiding en een hoop tassen.

Toen wij terug kwamen stond er inderdaad een tentenkamp naast ons. Ondanks de weinig luxe en de verwaarloosde huisjes zijn er heel wat gasten voor een weekendje aan zee gekomen.

Heel wat huisjes zijn bewoond door mensen uit Letland, Litouwen en Estland. Rondom op het campingveld staan heel veel koepeltentjes. Net zoals in Nida, veel mensen kamperen ze in een klein tentje en nemen weinig luxe mee, geen koelboxen, geen kooktoestellen. Ze maken gebruik van het barak met kook toestel en verder staat de bbq ’s morgens al aan. Wij staan als een flatgebouw met onze camper tussen alle laagbouw, de tentjes.

Vanmorgen werden de meeste tentjes alweer opgebroken, wat een heisa voor 1 nachtje.

Wij vertrekken vanmorgen op tijd zodat we tegen 12 uur aankomen bij  Bauska waar wij één van de mooiste paleizen van de Baltische staat gaan bezoeken. Rundalepaleis.

Wanneer wij de parking oprijden, zwaait een bus chauffeur en doet beide duimen omhoog, hij vind onze bus top. Grappig, tussen de chauffeurs zien we de buschauffeur met roze bloes die wij in Nida ook tegen kwamen. De fietsende jongens zijn we niet meer tegen gekomen, wie weet bij thuiskomst een pakje koffiebonen.

We eten een broodje en drinken nog een bakkie koffie voordat wij met de stroom mee lopen. De eerste attractie waar het op de parkeerplaats druk is. Marjolijn merkt op, ja de parking is net zo groot als die van AH, dan is het gauw druk. Inderdaad bij Paleis het ’t Loo is de parkeerplaats enorm vergeleken met hier.

We nemen de lange route in het paleis zodat we ook langs de historische kleding komen.

Het is een prachtig protserig paleis met diverse inslag. Russische, Duits en Rococo. Gustav is toch wel een heel koninklijke naam, zeker 3 keer komt zijn naam in de stamboom voor.

We wandelen door de paleistuinen, die werkelijk waar prachtig is en er keurig bij ligt. Vanuit het raam is het nog mooier dan wanneer je buiten loopt. Heel slim er staat een kleding kraam met historische kleding waar je kleren kunt huren en even heel koninklijk door de paleis tuinen kunt schrijden. Staat best feestelijk. Wij hadden onze maxi jurk speciaal aan gedaan, daar waren wij best blij mee. De Letten die vandaag het Paleis bezoeken zijn allemaal sjiek gekleed, wij dachten dat er een bruiloftsfeest gevierd werd. Geen feest, men kleed zich graag feesteleijk. Zo wie zo valt het ons op dat er heel wat meer winkels met jurken zijn dan in Nederland en dat er heel veel jurkjes gedragen worden. Schoenen daar en tegen, Crocs ballerina’s is de trend!

Rond 4 uur zoeken wij nog even een winkel voor food voor de komende 2 dagen. We rijden alvast door richting Vilnius. Wij stoppen onderweg bij een soort van camperplaats met net iets meer…..we zijn benieuwd.

Een smalle oprit, Johan stapt uit om te kijken hoe de camping eruit ziet. De dame van de camping komt er aan gerent en is blij ons Hollanders te zien. Of wij de Nederlandse vlag wel gezien hadden, haar man is Nederlands. Welkom. Een prachtig grasveld met een caravan en camper, ruim plaats voor ons. Wanneer wij staan komt de man des Huizes de hand schudden. 8 jaar woont hij nu in Letland, lang genoeg om gewend te zijn maar de inburgeringscursus had geen zin haha dat gaat je nooit lukken. Je blijft een Hollander tussen de Letten. Nou dat zal in Nederland andersom net zo zijn.

We krijgen een warm welkom en een rondleiding langs het toiletgebouw, de voormalige geitenschuur, doucheknop aan de muur, wc pot erop, op de ruwe stenen muur plak je her en der een schelp en je hebt een toiletgebouw, de reception zit er naast. Talloze gehaakte kleden uit de jaren ’70 sieren de stoelen en de bank. OP de tafel staan van de buurman potjes honing in allerlei maten en prijzen en van haar zelf bloemen thee. Ze is biologe en kweekt kruiden. Ze hebben 500 meter verderop een eco boerderij en daar groeien en bloeien allerlei kruiden. Ik bekijk haar enorme kast met glazen potten waar alle bloemen en kruiden worden bewaard. Ze vult zakjes met bloemen en kruiden voor thee en verkoopt ze voor 3,50.

Wanneer wij gesetteld zijn komt ze met een dienblad fleurige bloementhee, 4 lepels vaste honing erbij geserveerd. My present for welcome, i like it!

Verder zijn ze aan gesloten bij een één of andere stichting waar over the world jongeren die een wereldreis maken komen werken en het land bekijken. Voor 5 uur werken op de eco boerderij krijgen ze gratis onderdak en eten. Morgen arriveert er voor 5 maand een Spaans meisje van 18 jaar, ook is er een gepensioneerde Fransman die de elektriciteit vervangt, “de oude Russische troep” en verder ook het land verkent en vakantie viert op deze manier. Er is werk zat en op deze manier ontmoet je vele mensen met vele kwaliteiten.

Ineens zie ik een bekende polo shirt en camper. Lachen, het echtpaar van de camperplaats in de haven van Riga zijn hier ook beland. Even een gezellig weerzien praatje.

Morgen gaan we verder richting Vilnius, de hoofdstad van Litouwen die we nog graag willen bekijken. We hebben nog een behoorlijke reis in etappes voor de boeg. Tot later!

Zaterdag 1 augustus

We worden wakker en het zonnetje schijnt heerlijk. Wanneer de rest bezig is uit bed te komen,  loop ik even naar voren om de bus tijden naar Jurmala te bekijken. De meisjes van de receptie zijn heel behulpzaam. Ze pakken er een kaartje bij en vertellen wat ik zeker moet gaan bekijken, moet proeven en moet zien. Hoe lang we blijven, want ….ze hebben nog wel meer tips.

Elk kwartier stopt de bus voor de camping richting Riga en stopt midden in het centrum Majorie. It is simpel. We lopen na de middag naar de bushalte en inderdaad binnen 10 minuten stopt een bus. Maar de bus is vol, heeel vol. We stappen in en kopen een kaartje, wel 70 cent. De chauffeur zegt geen woord te veel, eigenlijk zegt hij niets. Hij gaat niet rijden want de deur kan nog niet dicht. Gustav staat nog tussen de deur. Alsof een juf wacht tot haar klas vanzelf stil wordt wacht hij net zolang tot de mensen inschuiven.

Ik tel op het bord bij de 18^de stop moeten wij eruit.

Het is in de bus een kakofonie van stemmen en geurtjes.

Waarschijnlijk komt het overgrote deel van de markt een eindje verderop. Talloze tassen en boodschappenkarretjes vullen de bus zoals een bus die van de huishoudbeurs komt. Stink chrysanten, muffige droogbloemen, groenten, vis, alcohol, goedkope geurtjes en niet te vergeten klotsende oksels inclusief die van ons. Bij elke stop is het een geduw en getrek om de bus in en uit te komen. De geluiden laaien op inclusief die van mijn eigen familie. Tja je raakt elkaar nu eenmaal aan in zo’n overvolle bus. We stappen in het centrum uit en gaan wandelen langs de boulevard. Tijd voor een terrasje met het zoveelste lekkere Letse gebakje. Er komt niemand helpen, ze lopen toch echt wel met dienbladen. Marjolijn en ik gaan maar eens even binnen kijken. Aha je zoekt je taartje uit en die neem je mee, je krijgt een houten cijfertje om op je tafel te zetten en komen de cappuccino nabrengen.

Oh nee zegt Marjolijn niet naar rechts kijken zegt ze tegen de Fam. Een amber winkeltje, tja ik ben nog steeds op zoek, na de koffie zoek ik nog even verder……ik ben geslaagd een leuke ketting voor later, ter herinnering en om te dragen, van mijn verjaardagsgeld. Dusss bij deze gulle gevers bedankt voor de mooie ketting!

Ook hier de meest prachtigste villa’s zijn verlaten, ook veel pracht en praal, genoeg mensen om geld aan te verdienen en toch…

Rond 4 uur hebben we alles gezien en besluiten we om niet de bus maar over het strand terug te wandelen. 10 km in stevige pas om eens even alle taartjes er af te wandelen.

Bij 8 km mogen we een break met een biertje en een cappuccino.

Het bier tappen duurt een eeuwigheid.

Ze vraagt aan mij of ik bij mijn cappuccino ook ijs wil. Een bijzondere koffie daar heb ik wel zin aan. Welke smaak? Mango sorbet klinkt goed. Ik zie al zo’n Starbucks achtige speciale  koffie. Ineens staat in een ordinaire papieren beker daar mijn cappuccino die al lauw is omdat het bier tappen een eeuwigheid duurt. En in mijn andere hand krijg ik een ijshoorntje met mango ijs gedrukt. Wat moet ik nou met een koud ijsje en lauwe koffie en in welke hand moet ik het geld aannemen. Wat een ongein. Ze liggen alle drie in een deuk. Ze vroeg ook nog If you need WIFI. Nou fam Ebbers kan niet zonder WIFI. Er staat vast een code op de kassabon, heb je die vragen ze.

Ondertussen is Marjolijn mijn ijsje aan het opeten, ligt Gustav bijna onder de tafel van het lachen en ik zit te hanussen om die kassabon uit mijn broekzak te prutsen.

En ja hoor daar valt mijn wisselgeld, maar liefst 2 euro uit mijn zak, precies tussen de vlonders.

De koffie is nu nog minder lekkerder en de Familie heeft nog meer lol inclusief Adi die dit nu ook dubbel van het lachen zit te lezen! )-:

Wij wandelen de laatste 2 km naar de camping, ondertussen is het half 8, tijd voor koken, eten, badmintonnen, lezen en bloggen!

Morgen gaan wij verder op zoek naar het Rondale Paleis en al een beetje weer terug naar Litouwen.

Tot later!

Ps misschien weet iemand van jullie het, maar onze conclusie is na googelen en Wikipedia, in 1994 verdwenen de Russen hier en ging Letland bij EEG horen. Waarschijnlijk zijn daardoor vele huizen leeg komen te staan en het onderhoud gestaakt.

Echt erg jammer, als het dichterbij huis was……….hier zijn talloze dromen van Letland, bed and

breakfast Huize Marina…..

Vrijdag 31 juli

Ff denken, waar waren wij geblijven, op vakantie ben je de tijd gauw kwijt.

We zetten eigenlijk nooit de wekker, meestal wordt ik zelf wel rond een uur of 8 wakker, duffer dan nog een beetje in, rond 9 uur is het voor mij echt klaar.

Vandaag worden we rond een uur of elf wakker, dan zullen we het wel nodig zijn geweest. We zetten de tafel en stoeltjes uit en beginnen in het zonnetje met een ontbijt. Vandaag is het plan om 25 km verderop te gaan kamperen omdat wij de mondaine badplaats Jurmala gaan bezoeken.

Vanaf Riga is dit de badplaats waar je in je vrije tijd gaan zonnen en flaneren.

Een beetje het Scheveningen van hier met huizen en hotels zoals het Kurhaus. Wij vertrekken tegen 12 uur en stoppen eerst bij een supermarkt voor de dagelijkse benodigdheden. Marjolijn en ik zouden even snel shoppen, in ieder geval sneller dan 40 minuten. Het winkelcentrum bleek zo enorm dat wij de mannen maar ff een sms sturen, dat snel niet gaat lukken, een soort Wal-Mart, misschien willen ze zelf nog ff shoppen. De mannen komen helpen het karretje vol laden. Aan drank en lekkere broodjes geen gebrek, groente en fruit is schaars en van slechte kwaliteit. Boontjes uit de diepvries, ijsbergsla, savooiekool voor een salade. Wij redden ons voorlopig.

Ook niet onbelangrijk, ik vind een fles Black Riga Likeur…….

Onderweg hebben wij fikse regenbuien. Het laatste stukje naar de camping moeten wij 2 euro betalen om over die weg te mogen rijden. Het tolhuisje ontbreekt nog net. We betalen bij de betaalpaal en rijden verder. Huh we moeten direct linksaf slaan en komen helemaal niet op die weg.

We rijden de parking op, de receptie heeft net een break en dat komt goed uit want het hoost. Wij gaan eerst lekker koffie drinken en een broodje doen.

Ik heb hoge verwachtingen van de camping, bij de ingang staat op 2 plaatsen een enorme boog, de camping staat als een boom. Op de app hebben ze het over een camping met zwembad hoog aan geschreven in de jaren 90. Inderdaad de camping is zo 1990.

Het zwembad is een ruïne, echter de kleuren en het zonnetje is het wel een prachtig plaatje voor een foto shoot. Er staan rijen houten huisjes in leuke kleurtjes, prachtig, tenminste als ze onderhouden waren. Het is vervallen, vieze, vale gordijnen hangen aan een paar knijpers ervoor.

Op het veld staan misschien een stuk of 10 campers en tentjes. Op loopafstand van de zee, best een leuk speeltuintje, een barretje en een barak waar je kan afwassen en koken en niet te vergeten de toiletgebouwen. Prima schoon, maar verroest en vervallen.

Hoe kan dit zo verlaten zijn, waarom komen hier geen vakantiegangers genieten van bos, zee en strand. Wij gaan heerlijk in het zonnetje zitten, na de koffie gaan Marjolijn en ik naar zee om de boel te verkennen. Wij wandelen over een prachtig strand 1,5 km heen en weer terug. Een handje vol mensen op een prachtig strand, fris blauwe bankjes, omkleed hokjes en om de zoveel km een strand tent. 35 km zandstrand met een schone zee en bijna geen toeristen.

Wij wandelen terug en gaan na het eten met de mannen het tochtje nog een keer wandelen. Nu gaan we langs het strand en via het bos en de landhuizen terug. Prachtige houten huizen in Letse/Russische stijl zoals het Kurhaus en pipi langkous huizen. De huizen zijn of prachtig onderhouden met de meest dure auto’s en security of de huizen zijn verlaten met dichtgetimmerde ramen, geen likje verf er meer op en verwilderde tuinen. Raar.

Rond tien uur zijn we weer terug en gaan lekker slapen.

Dit keer geen snelweg/trein/vrachtwagen geluiden maar de zee, een heerlijk geluid!

Tot later!