Donderdag 30 juli

Donderdag Meppel Dag, voor ons Donderdag Riga Dag

We slapen eerst uit. Sommigen wel heel erg lang, daar wordt ik altijd een beetje ongedurig van en ga dan maar op sjouw. In mijn leuke nachtjaponnetje op weg naar de douches spreekt de overbuurman mij aan. Jullie camperen wel in een echt grote camper, nou ja bus. Precies een bus, maar het is wel een camper. We wisselen de ach en wees van het camperleven uit en krijg een goede sjop tip van hem. Hij is met twee dochters een steden reis aan het doen met vooral in elke stad een shopcentrum. Zijn tweede reis dag begon slecht, hij had een Poolse vrachtwagen op de kont gehad. Niet leuk, weten wij alles van na onze Roemeense kus vorig jaar in Denemarken. Afgelopen juni hebben wij pas de zaak kunnen afsluiten. Even onder ons gezegd, raar volk dat camper volk. Een beetje kluizenaars. Ze zitten in hun camper recht vooruit te staren, met de deuren goed gesloten en zeggen vooral geen gedag bij het passeren van mede camperaars. Ze lopen tig keer langs de bus om te gluren, maken stiekem foto’s en zeg je dan gedag of knik je vriendelijk kijken ze de andere kant op. Doe mij maar camping life en gezellig afwassen met mede kampeerders. De buurman die de goede sjop tip gaf was een vrolijke uitzondering.

Wij beginnen de dag nadat iedereen rond 11 uur eindelijk zijn bed uit is met restjes brood en van die rare korrels in de melk. FF vergeten dat de bakker niet om de hoek woont. Mis management zou Gustav wel zeggen. De mannen gaan de wc ff legen en het water vullen. Wanneer we net klaar zijn komt een buurman van twee campers verder die een jaar de wereld rond trekt en gelijk het water aan het vullen is. We moeten het niet gaan drinken, het is vervuild water. Waarschijnlijk zo rechtstreeks op gepompt vanuit de rivier bij ons de tank in. Gelukkig hebben wij nog flessen water. We nemen een bakkie koffie en gaan richting het centrum. We bellen de taxi en binnen 10 minuten staat hij voor. In het centrum stappen we uit en we hebben zon. We beginnen te wandelen richting het shopping centrum. Goede tip van de buurman, 7 verdiepingen kleding, schoenen, sieraden, eettentjes etc. Marjolijn en ik gaan van winkel naar winkel, de mannen gaan van terras naar terras. Na twee uur een break met cappuccino wanneer de dames verder rennen, wij zijn net halverwege het centrum en de mannen gaan naar het dakterras en gaan over van de koffie op bier. Tegen vijven kunnen we ze niet langer lijmen. Wij nemen nog een drankje en wat sushi om dan een wandeling te gaan maken naar de Foodmarket. Ik had in de winkel gevraagd tot hoe laat de Foodmarket open is. Volgens het winkelmeisje bleef in het winkelcentrum iedereen tot 21.00 uur open en de eettentjes tot 22.00 uur. De foodmarket bleef zeker lang open. Ik ben er niet helemaal gerust op. We moeten even schuilen voor een dikke bui. Ik schiet gauw een supermarkt in voor brood, weet ik in iedere geval zeker dat we dat morgen wel hebben. We wandelen door de binnen stad langs prachtige panden richting het station. 4 hangars die vroeger voor Zeppelins waren zijn omgebouwd tot een Foodmarket. Op you tube heb ik daar leuke filmpjes van bekeken en het lijkt mij leuk om traditionele gerechten daar te proeven.

We moeten via een tunnel onder het spoor door naar de overkant. Ik vind het er niet sjieker op worden en in de tunnel maken we voor het eerst tijdens deze vakantie kennis met verslaafden, bedelaars en daklozen. Het ziet er niet vrolijk uit. Gisteren kwam er een man naar ons toe of we Engels spraken, hij had een probleem of hij ons geld mocht vragen voor tabak. Toen wij nee zeiden liep hij ook meteen weg zonder vervelend te doen.

De Foodmarket sloot helaas om 18.00 uur en rond de hangaar hingen veel verslaafden en slecht uit ziende mensen. Ze vielen ons absoluut niet lastig maar het is gewoon niet zo mijn ding. Vlakbij zien wij nog een soort van winkelcentrum, wat we nog even willen bekijken. Het lijkt wel een andere wereld, allemaal kleine hokjes met op een kruk gezeten dame wachtend op iemand die iets wil kopen. Smalle gangetjes vol met koopwaar, veel jurkjes in felle keuren, grote bloemen. Het is er te warm, te klein en te vol zo anders dan in het winkelcentrum.

Wij lopen terug naar het oude centrum, op zoek naar een restaurant en onderweg bekijken we her en der nog prachtige panden. Ik zou weleens willen weten hoeveel kerken Riga bezit, ongelofelijk zoveel kerken.

We gaan naar een leuk restaurant op het plein bij de Domkerk. Het doet ons Italiaans aan, een beetje het plein in Venetië. Grappig we zoeken het op in het boekje en inderdaad het plein moest ons een Venetiaans gevoel geven. Goed gelukt dus.

Na twee keer cappuccino nu bijna aan het bier..

Een beetje een kasteelsfeer restaurant, traditionele  kleding en life muziek in kasteel sfeer. We kiezen een gerecht oa The Key van Riga, meerdere soorten vlees aan een spies in de vorm van een sleutel. Hmmm bloedworst, dat ga ik echt niet eten, verder een beetje grof en niet te warm op gediend. Ach na allerlei lekkere dingen, kan ook een keertje wat minder zijn. We wandelen tegen achten na de Sky line bar. Daar moet je geweest zijn. Adi zei het al. Op de 26 ste verdieping een duizeling wekkende cocktail drinken en kijken over Riga. Ik neem de Cocktail gemaakt met de Riga Black Balsem en Marjolijn neemt Chanel 5 en de mannen Mai Tai. Gustav vond het zoete braggel, wij vonden het heerlijk. En het uitzicht was amazing. Van alle kerken vind ik de gouden koepels toch wel een sprookjes kerk. ’s Middags wou ik even naar binnen gaan, maar het was niet de juiste timing er stond net een lijkwagen voor met de klep open. Toeristen trokken zich er weinig van aan, leek mij niet zo gepast.

vanaf de 26 ste verdieping Skyline bar

Tegen half tien wandelen wij naar de taxi plek om terug te gaan. Het is mooi geweest voor vandaag. Wij zien een taxi staan van de company waar wij steeds mee gingen. We lopen heen en vragen of ze vrij is. Wij mogen instappen maar zij staat stil op de plaats van een andere company. In de tijd dat wij instappen rijden twee taxi’s haar klem. Ze willen ons niet laten gaan het is een koude oorlog. Een macho stapt uit en ze draait het raam naar beneden. Er wordt in het Lets ff wat uit gevochten. Wij zeggen maar even helemaal niks. Langzaam rijd de voorste aan de kant zodat ze weg kan rijden. Wat ze dan ook maar snel doet. Lekkere mannen, kom je liever niet tegen in het donker. Ik had het wel met haar te doen een jong klein wijffie. We nemen morgen afscheid van Riga en kijken of we  strand van Jurmala kunnen bezoeken.

Tot Later!  

Woensdag 29 juli

Het is alweer woensdag. Ik kom nog even terug op gisteren.  Wij gingen ’s morgens naar de kruisenberg in een prachtig zonnetje. De kruisen werden verlicht door de zon waardoor je oud en nieuw heel mooi samen zag staan. Vele rozenkransjes schitterden in het licht. We stonden heerlijk in het zonnetje terwijl we respectvol alle kruisen en teksten bekeken. Bij terug komst bij de camper deden we gauw wat luchtiger kleding aan.

Toen we voor de tweede keer bij de kruisenberg aan kwamen had ik mijn broek voor een zwarte lange rok verwisseld. De zomervreugd was van korte duur het regende en het bliksemde boven de kruisenberg toen de jongen om hulp kwam vragen.

Samen met hem ben ik in de stromende regen de berg op gegaan om tussen de vele kruisen het Duits echtpaar te zoeken. De houten trapjes waren een glijbaan en door de vele kruisen en paadjes raakten we elkaar ook nog kwijt. Nadat ik het echtpaar gevonden had rende ik naar de uitgang. Met een wapperende zwarte rok met een paraplu half op, de hele betovering van de berg was verbroken…. Beetje oneerbiedig eigenlijk, sorry!  Ben bang dat het nogal een potsierlijk gezicht was die fladderende rok in de regen.

Duif op het dakraampje

Voordat wij rond half twaalf naar bed willen gaan wandelen we nog een rondje over de parking tot aan de berg die nu verlicht is. Ik wil toch wel even dat gevoel terug halen.  We zien dat we vannacht worden vergezeld door twee campers uit Italië en een auto uit Zwitserland. Aan de picknicktafel bij de souvenir winkel zitten de twee jongens uit Zwitserland nog te picknicken. Aan de hoeveelheid food zal je denken dat er nog minstens tien bijkomen. De fles shotjes erbij om warm te blijven. Geen idee of ze de nacht wel of niet zijn gebleven. Volgens mij was auto rijden niet meer toe gestaan, de auto was vanmorgen weg???

3 verstekelingen zitten op de bus…ze zijn niet van plan weg te gaan…3 witte duiven vinden het boven op de berg op het dak reling erg lekker zitten.

Wanneer wij ’s morgens om een uur of negen wakker worden zijn de eerste bussen met toeristen al gearriveerd. De kraampjes zijn weer opgebouwd en de parkeerplaats vult zich langzaam. Wij vertrekken tegen tienen naar Letland om in Riga te eindigen als verste punt tijdens deze vakantie. De jongen van de fiets ging vandaag ook met de groep naar Riga, wie weet zien we ze nog. De reis gaat voorspoedig, de wegen zijn prima, en te hard rijden hier maar niet doen. Erg veel politie langs de weg voor lasercontrole.

We gaan naar de stadscamping, beetje zoals in Oslo, we kijken uit op de stad, zien de Dom, hoge gebouwen, prachtige brug en zeilbootjes varen langzaam voorbij. Bij aankomst regent het enorm, alles staat blank, wij gaan eerst eten en wachten ff dat de bui voorbij is. De bus is 2,50 pp, een taxi 6,95 voor 4 personen. Konden we beter doen zei de beheerder. Wanneer wij bellen staat er binnen 10 minuten een ijscogroen autootje met een in keurig uniform gestoken Letlandse chauffeur. Hij brengt ons naar het centrum. Vandaar gaan we sjouwen, ondertussen is de regen gestopt en hebben wij het zelfs te warm met onze jasjes. Het is een prachtige stad, wat een mooie gebouwen, jugendstil, rijke versieringen, heel erg mooi. Topmuzikanten staan her en der in de stad te spelen en te zingen. Vast van het conservatorium, kei goed! We gaan ff borrelen en nemen een beerplateau, tja bitterballen doen we wel in Nederland.

Het is van alles wat, kippenvleugeltjes, uienringen, inktvisringen, kaas etc. Ze adviseert ons een halve portie voor 15 euro te nemen anders is het te veel. Dat was een goed idee, anders hadden we de rest van het terras ook wel kunnen trakteren.

We zouden uiteten,  helaas begon het weer mega te regenen en hadden wij nog geen trek. Taxi maar gebeld en op de stadscamping tegen half 9 maar eens een hapje gemaakt. Het vlees behorende bij het pakket van een gratis cola erbij is helaas een miskoop. Johan staat een eeuwigheid buiten met heel veel liefde het vlees te bakken terwijl ik binnen de salade maak. Wanneer Johan binnen komt met de schaal staat het ons enorm tegen, te veel vet en te grote brokken. Heel erg maar we hebben het meeste weg gegooid. Jammer dan.

Ik kijk nu uit over een prachtig verlicht Riga en ga zo ff lekker lezen in het boek Vertrokken. De rest kijkt Starwars deel 1. Morgen gaan we naar de mega foodmarket, en naar de skybox op de 26^ste verdieping voor een speciale cocktail en het uitzicht over Riga. Hopelijk is het droog en een klein beetje zonnig…maakt Riga vast nog mooier.

Tot Later!

Dinsdag 28 juli

Vandaag weer jarigen, Mariken en Henk Zantingh, Van harte gefeliciteerd!

Vanmorgen heb ik heerlijk in het zonnetje buiten aan tafel het blog van de afgelopen twee dagen geplaatst. Deze camping staat in een heel armoedig gebied. Huizen staan onafgebouwd, geen bouwmateriaal meer te zien. Het geld was op en de bouw is gestopt. Huizen zijn vervallen, gordijnen hangen schots en scheef, golfplaten daken die nodig aan vernieuwing toe zijn.

De WIFI viel weg waardoor ik even bij het huis van de campingbaas aan het zoeken was naar ontvangst. Ze heeft het waarschijnlijk gezien, wanneer ik weer bij de camper ben komt ze vragen of ik vragen heb. Nu je er toch bent, we hebben de beelden voor haar van de drone, of het goed is of we nog een dagje blijven staan en waar is de eerstvolgende supermarkt. De dame van de camping verteld dat de komst van de euro op 1 januari 2015 niet veel geluk heeft gebracht. De prijzen zijn erg hoog, de banken stopten met geld lenen, kortom er is veel armoede.

De supermarkt is op 4 km, please blijf nog een nacht en kom je dan ook weer bessen plukken……Ik vertel haar dat we naar de kruisenberg gaan, of het voor haar ook betekenis heeft. Dat heeft het zeker, je brengt een kruis voor geboorte, blijdschap, herdenking als je erin gelooft. Een berg van geloof, hoop en liefde. Mijn bedoeling was om de Palmpasen stok van huis mee te nemen, om het op te sieren en dan het kruis te plaatsen tussen alle kruisen. Ik kon de stok niet meer vinden op zolder en eerlijk gezegd was de lol er een beetje vanaf na onze onstuimig vertrek vol van ziekte en gedoe.

Wij kunnen niet zo goed een voorstelling van de berg maken.

We slaan het weggetje in richting de berg en zien al her en der een kruis staan. We parkeren de auto en lopen naar de ingang van het wandelpad naar de berg toe. Zoals je overal bij de begraafplaatsen enorme bloemenwinkels, Maria beelden en kaarsen ziet staan, zie je hier 5 winkeltjes met dezelfde spulletjes op een rij. Kruisen in allerlei soorten en maten, vanaf 1 euro tot 50 euro, met Jezus aan het kruis, bidprentjes, rozenkrans kettingen, met amber (plastic) etc etc  Ik koop een kruis van 2 euro, met amber en Jezus aan het kruis. Het geeft zo’n raar gevoel. Marjolijn vind het not done. Wat zijn we nou helemaal aan het doen een eervolle plaats maken wij als toerist oneervol. Bovendien geven de 50.000 kruisen in de verte een unheimische gevoel. We lopen het paadje op, samen met andere mensen wel of niet met kruis, ieder met zijn eigen gedachte. Het begint als iets heiligs, door het kopen van de kruis heeft iets oneerbiedigs maar loop je daar op dat paadje…..komen er toch emoties……

Hoe dichterbij je komt, hoe groter de heuvel en dan zie je pas wat 50.000 kruisen betekent.

Na de onderdrukking van de opstand van 1831 tegen Tsaristisch Rusland verschenen de eerste kruisen op deze heuvel. De atheistische Sovjets haalden in 1961 de heuvel leeg, kort daarna verschenen de eerste kruisen opnieuw. In 1973 ging de bulldozer er overheen. In 1975 ging er nogmaals de bulldozer overheen, toch verschenen er opnieuw kruisen op de berg. Tenslotte werd de heuvel met rust gelaten en tijdens het bezoek van paus Johannes Paulus 2 in 1993  stonden er kruisen en religieuze sculpturen van heel de wereld.

Het is niet te beschrijven, de hoeveelheid georganiseerde chaos van kruisen van misschien maar 5 cm tot meters hoog. Begin 2015 is een mega kruis geplaatst met een raket erop en alle namen er op van het pilotenteam van Polen, om ze wijsheid en geluk toe te wensen tijdens hun vluchten. Wij steken onze kruis boven op de berg. In het midden loopt een houten trap over de heuvel en aan weerszijden zie je metershoog kruisen in allerlei vormen en maten. Prachtig verweerd of net geplaatst. De zon schijnt fel, wat iets glooiends geeft over al deze kruisen neer gezet met een boodschap. Elk huis heeft toch zijn kruisje…..

We wandelen na een uur kijken, voelen, opnemen terug naar de bus en gaan terug richting de camping om eerst nog even boodschappen te doen.

De winkel is weer een uitje op zich. Bij het vlees hoort een fles cola, tenminste als wij het goed lezen, om nou twee flessen Zero te laten staan, vraag ik het na. Oh oh de taal, geen Engels en geen Duits. Ik moet op de plek blijven staan en de verkoopster haalt de cola, tenminste dat denk ik. Nee er is iemand van achteren gehaald die Engels kan en de overige verkoopsters staan achter het schap stiekem mee te luisteren. We komen er weer uit. We kopen drank omdat het zo goedkoop is en omdat de kersenlikeur GUSTAV heet. Marjolijn koopt schattige bloemen pantoffeltjes met een mooie strik. Echt Fashion voor 3,50.

We gaan de winkel uit en het zonnetje is verdwenen, het onweert en het bliksemt, we rennen door de regen met de kar en flikkeren alles gauw in de camper.  Ondertussen is het 5 uur en we zouden terug gaan naar de camping, vanwege het leuke veldje waar we kunne badmintonnen en lekker buiten zitten maar om nou 30 euro te betalen om via het raampje naar het veldje te kijken heeft geen zin. Ik vind het wel vervelend voor de camping mevrouw maar ja die snapt vast dat de regen er voor gezorgd heeft dat we door zijn gegaan naar een volgende plaats.

We besluiten om terug te gaan naar de Kruisberg. De parking is officieel een camperplaats, om 18.00 uur gaan de slagbomen omhoog en tot 9 uur ’s morgens mag je gratis wegrijden en daarna is het een parkeerkaartje van 2,90. Waar hebben we het over.

We zitten net lekker aan de koffie wanneer er een jongen met zijn racefiets aan de hand langsloopt. Halverwege keert hij om en komt naar de bus. Hij zag ons nummerbord en dacht Hollanders kunnen vast Engels. Hij heeft zijn band leeg en is op zoek naar een fietsenpomp. Of wij iets hebben. Johan en Gustav denken dat wij iets hebben van de bus wat ook op de fietsband kan. Helaas missie mislukt, hij gaat naar het info centrum om het te proberen. Hij vertelde dat hij zo’n 250!!! km per dag fietste en dat hij de groep kwijt geraakt was. Band al wel verwisseld of geplakt maar nu nog lucht erin.

Ik loop de camper uit om even te kijken wat er nu precies op het bord staat over de overnachting met campers. Ik zie de jongen weer terug komen en vraag of het ok is. Ee het is niet ok, en eigenlijk is hij wel een beetje radeloos. Of wij een Iphone oplader hebben. Vast wel, zijn Iphone is leeg en kan zijn vrienden niet bellen, ze zijn met een groep van 13 en op weg naar Riga, ze fietsen per dag 250 km, hij had nu 15 km gelopen en zou nog 20 km moeten voor het volgende punt en ziet dat niet meer zitten, koud en nat en eigenlijk geen idee waar de rest is.

We gaan naar de camper en leggen de Iphone aan de lader, ik zie dat er een Duitse camper arriveert met een fiets achterop met onder het hangslot een fietspomp. Samen met de jongen ga ik naar de kruisenheuvel op zoek naar het echtpaar. We vinden ze en ze beloven wanneer ze uit gekeken zijn naar onze camper komen dan zet ik eerst een kopje koffie voor de klappertandende rijwieler. Ondertussen is de Iphone weer aan het opladen en bleek de telefoon ook al een paar keer gegaan zijn in de bus toen ik op de kruisberg aan het zoeken was.

Na de koffie, zijn de Duitsers terug en komen naar de camper en doen hun uiterste best om te helpen. Helaas de band is toch kapot en er komt geen lucht in. Gelukkig hebben de jongens elkaar bereikt en zijn onderweg naar deze plaats. We hebben leuke gesprekken over hun fietstocht, sponsoren, hij fietst met een speciale fiets of eigenlijk niet zo simpel mogelijk, geen versnellingen, urbancycling, vak apart. Na een uur komt de auto aan gescheurd en stappen er twee jongens uit die hem een dikke knuffel geven. De ene jongen draagt een camera en filmt alles, tja het promotiefilmpje wat hoort bij de sponsering van hun fiets tocht. De jongens rijden in zijn auto van de koffie compagnie waar hij voor werkt. Hij moet en zou ons adres hebben en stuurt ons een koffiebonen voor de hulp die we hem hebben gegeven.

Hoeft echt niet, het was een leuke ontmoeting en onze dag was totaal anders dan we vanmorgen hadden gedacht.

Wij zwaaien ze uit en gaan eten koken.

Beertje Paddington film gaan we kijken, een beetje een kerstfilm voor kinderen maar wij vinden hem best leuk.

Trusten voor straks, wij rijden morgen door naar Riga waar we de komende 3 dagen verblijven.

Tot later!

Maandag 27 juli

We worden wakker met nog dezelfde buurman en naast ons zijn er heel wat auto’s geparkeerd voor carpoolen. Niets van gemerkt. We gaan ontbijten en de spullen inpakken om richting het museum te gaan.

Eerst nog ff lekkere cappuccino bij het tankstation gehaald. 4 enorme bekers voor 5,80, met nog een smaaksiroop ook. Mmmm lekkere calorie bom.

We rijden van het parkeerterrein richting het Nationaal Park. De route er naar toe is niet ver maar de zandweg moet nog komen. We rijden het weggetje in maar twijfelen, is dit éénrichting het is wel erg smal, liever geen tegenliggers. Meteen komt er een auto aan maar gaat meteen de berm in. Er is hier geen stress op de weg. Relaxed wachten mensen op elkaar. We gokken het er op. Maar goed dat ik een sport bh draag. Het is soms beter links te rijden dan rechts, waardoor we ook rechts ingehaald worden door kleine autootjes. Het lijkt wel Parijs-Dakar. Dit hebben we een km of tien. Het museum zit midden in het bos, omdat het een geheime locatie was eind jaren 60. Een basis voor 4 raketten, 30 meter hoog, 1 megaton zwaar. Eind WO 2 is er op Hierochima een bon van 15 kiloton gegooid, kan je nagaan. De Russen hadden deze raketten klaar staan om ons Nederland plat te walsen. De raketten zijn helemaal met de hand in gegraven omdat niemand machines mocht horen zodat hun geheime locatie bekend zou worden.

De raketten zijn vernietigd, het station is nu een museum. Wij zijn bijna de eerste bezoekers die dag, om de twee uur een rondleiding staat op de site. Rondleiding is niet aan de orde maar overal staan witte lijnen die je kunt volgen en waar je mag komen, alles staat in het Engels beschreven. Misschien nog wel net zo fijn hebben we de tijd aan ons zelf. We dalen naar beneden en lopen door het gangenstelsel met vele kamers onder de grond. Als die witte lijnen er niet waren zat ik waarschijnlijk nog ergens. Slaapkamer, talloze machinekamers, zuurstoftanks en de raket ruimte. Ik moest springen om over de rand te kijken naar de diepte van de raket. Het lijkt nu een wensput, we  zien de muntjes liggen. Daar heb ik hier niet echt de behoefte aan. Zo trots hoeven we niet te zijn dat we elkaars prachtige dingen en de natuur maar vernielen met oorlogen.

De geschiedenis tot aan het vredes verdrag van Gorbatsjov en Reagan in het witte huis word beschreven. Grappig het witte huis hebben we gezien en jaren geleden hebben wij het huis waar alles beklonken is in IJsland hebben gezien.

Met veel kabaal komt er een groep jongeren, groot leeftijdsverschil en sommigen in leger uniform. Ik vraag aan een meisje of ze op kamp zijn. Het was een soort van scouting maar dan de fanclub van het leger, leeftijd van 11 tot 18 jaar, na je 18^de ga je weer een level hoger.

Ze krijgen uitleg in snel Litouws, geen touw aan vast te knopen. Wanneer wij op de parkeerplaats lopen komt de groep er aan gerend. Heel bizar vlakbij de bus stopt het rennen zonder maar 1 seintje marcheren ze in een blok zoals het leger het laatste stukje naar de bus. Nadat er iets van een groet gedaan hebben stappen ze in de bus. Extreem, een heel gek gezicht, het rennen stopt, ineens keurige rijtjes en een groet. Niet normaal toch.

Wanneer we alles gezien hebben gaan we opnieuw proberen te picknicken maken en een route lopen vanaf de P. Er zijn hier zoveel vennetjes dat moet lukken. Voor de zoveelste keer vergeet ik het muggenspul en de route komt niet uit bij het watertje maar bij de weg waar we net gereden hebben. Onderweg zien wij bordjes waar ons de mooiste dieren worden beloofd, mega herten, vleermuizen en boskatten. Niemand laat zich zien. De muggen daarentegen lusten wel soep van ons. We lopen een bospaadje in en gaan heerlijk picknicken en laten ons niet verjagen.

Rond 3 uur vertrekken we richting een camping in de buurt van The Hils of the croses. De kruizenheuvel.

We rijden een camping op, ik dacht dat het een voorstukje van de camping was maar dat was de camping. 1 klein tentje staat er. En er is een zwembad. Haha een zwembad zonder water met blad en algen.

We zoeken een plekje en gaan lekker in het zonnetje zitten. Overal staan bessenstruikjes, wit, zwart, blauw en rood. Aardappelvelden, kruidenvelden. Na het eten gaat de hele familie nog even het land op om bessen te plukken, lavendel te snijden en onkruid te schoffelen. Daar heb ik ook wel  zin in. Ik ga naar de camping mevrouw. Ik krijg een bakje die ik voor 1 euro vol mag plukken. Ik krijg de smaak te pakken en de dames vinden het wel lollig. Ik ga geld halen en pluk ruim een kilo rode en witte bessen. Nostalgie naar mijn eigen bessenboompjes die er niet meer zijn. Ik ga ritsen en wassen en verdeel ze over de bakjes en doe ze in de vriezer. Wanneer ik thuis kom ga ik lekker jam maken.

De mannen gaan nog even dronen. De vrouwen op het veld beginnen te zwaaien en te roepen. Lachen. Voor het eerst zien we Nederlanders, een stel uit Eindhoven. We wisselen even gezellig ervaringen uit. Er komt nog een Duits campertje en een mega Duitse Camper bij.

We kijken nog even alle foto’s en filmpjes van de selfie stick. De Picknick ziet er echt leuk uit haha MWahhh mug, mwahhhh mug, arghhhh rups………………..miepen!

Het geld wat wij hier brengen met de camper is zeer welkom, we blijven nog een nachtje. Lekker uitslapen, uitgebreid naar de supermarkt en naar de berg met de kruisen. Woensdag komen we aan op ons verste punt Riga.

Nog even terug komend op de meloen, helaas hij knalde niet uit elkaar, wel een enorme bons en daarachter een aanval van drie familieleden dat ik de koelkast niet goed gesloten zou hebben.

Echt wel!

En die dagen en datums, geen idee, de dagen van plaatsing en de dagen van schrijven lopen door elkaar of zou het toch te veel van de zoete wijn zijn………………………..

Zondag 26 juli

Zondag worden wij op ons gemakkie wakker, het heeft de hele nacht geregend. Toch maar goed dat we niet op het strand zijn gebleven. De picknick kon ook prima aan de tafel in de camper.

We gaan inpakken en richting de boot. We komen weer horden mensen tegen die richting het strand lopen. Je moet er wat voor over hebben de meesten lopen toch minstens 2 km vanaf hun logeeradres. Het zonnetje schijnt weer maar warmer dan 17 graden is het niet. Tenminste dat zegt de thermometer. Wij drinken onderweg nog even koffie op een bankje met het zicht weer naar de vaste land. De voeltemperatuur is vast hoger. Tussen Litouwen en het schiereiland zit niet veel ruimte. Maar ja zwemmen met de camper lukt nog net niet. We rijden via de openstaande slagboom het natuurpark uit en rijden verder naar de boot. We kunnen onze prijs bijstellen. We hoeven geen kaartje te kopen bij de boot. Het was dus toch een retourtje. Beter.

We gaan maandag naar het Cold War Museum. We rijden vast richting het museum wat gevestigd is in Nationaal Park Zemaitija. Er zijn twee wegen naar het museum, alle twee worden ze beschreven als een slechte zandweg. Nergens kunnen we vinden hoe je er beste naar toe kunt rijden. Pendelbus? Laatste stuk lopen? Maar hoever is het dan? Waar is een camping? We vinden 1 camping. Vlak voordat wij het natuurpark in gaan. We gaan op zoek. We volgen het bordje camping wat op een achteraf doodlopend wegje eindigt. Volgens de app nog 500 meter. Johan en Gustav gaan het lopend bekijken, voordat we straks vast zitten en een km achteruit moeten. Geen camping te vinden. We rijden terug naar de kruising en besluiten om bij het Hotel en benzinepomp naast de vrachtwagenchauffeurs te gaan staan. We settelen ons, gaan lezen, sudoku’s maken en koffie drinken. Johan en ik gaan nog een flink eind wandelen. Trotseren een herdershond met de haren recht overeind. Gelukkig komt er een meisje aan die hem vasthoudt tot we weg zijn. Schijtens benauwd ben ik van die beesten. Na het eten maar eens met zijn allen rummikubben. Stand tussen de mannen en de vrouwen is 1 – 1

We hebben genoeg te zien. Wij staan op een punt waar iedereen ff rookpauze houd. Zou dit nu zijn omdat je niet mag roken in de auto, van jezelf of omdat de sigaret je afleid?

Wanneer wij net op 1 oor liggen komt er een nieuwe buurman vrachtwagenchauffeur met een koeling aan boord die mega veel herrie maakt. Afsluiten en slapen. “s nachts is Johan nog een keer wakker geworden van een malloot met disco aan boord. Wij hebben niks meer gehoord.

Zaterdag 25 juli

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijt buiten in het zonnetje. Wanneer wij vanmorgen onze bus uitstapten voor het ontbijt zijn de meeste buren al de hort op of liggen ze nog op één oor. We trekken onze wandelschoenen aan en lopen naar het centrum van Nida.

Het is een mooie wandeling en we komen horden mensen tegen. Op weg naar het strand, supermarkt of what ever.

Geen idee waar iedereen is, het is hier heel rustig en relaxed.

Wij gaan als eerste naar The Light House, gisteren zagen wij de vuurtoren al druk aan het werk, de 200 treden naar boven willen wij voor het mooie uitzicht wel doen. Helaas de vuurtorenwachter is zeker ook op vakantie, de deur is op slot. We rusten uit van de wandeling er naar toe en gaan Lars bellen om hem te feliciteren met zijn 16^de verjaardag. Een mijlpaal weer. Fijn om alle stemmen weer ff te horen. Jammer dat we er niet zijn om het mee te vieren.

We wandelen door naar het dorpje. Overal zijn barnsteen sieraden kraampjes, veel te goedkoop, duss nep. Liever geen dan nep. We strijken neer op één van de terrasjes en op de kaart zien we mega veel gerechten, bij de buurtafels zien we allemaal een geleiachtig ding op het bord liggen. Gustav vind het op de kaart als traditioneel Litouws gerecht. We gaan er voor. Het is zeker lekker. Je weet alleen niet helemaal wat je nou eet. Nog maar eens googlen. Het ziet eruit als een gelei achtige deegbol, gevuld met gehakt, de mannen overgoten met een spekjes saus de dames met een champignonsaus.

We wandelen langs de zee en bekijken de schattige huisjes.

We drinken een bakkie koffie bij een koffiekraampje die op meerdere plaatsen op het eiland staan. Het is een soortfiets kar met een espressobar. De koffie wordt van vers gemalen bonen gemaakt, de melk opgeklopt en je kan een heerlijke smaaksiroop kiezen. Gisteren zagen wij de kraampjes ook al staan, maar de twee vakantiewerkers hadden hun target waarschijnlijk al gehaald. We hebben een leuke foto gemaakt van twee leuke gasten in slaap op de grond naast hun koffie fiets. Gat in de markt voor Meppel. Maar ja de prijs van 2,30 zal dan wel meteen 4,60 zijn, en het is ongetwijfeld een calorie bom. We wandelen door naar de kerk waar Marjolijn en ik een kaarsje branden. In de kerk is niemand aanwezig, op de deur zie ik dat er zondag om half 1 een Duitse dienst is en om twaalf uur een Litouwse dienst.

We gaan nog even naar de supermarkt voor stokbrood en rode bieten salade voor de avond picknick. We wandelen terug naar de camping.

De afwas van twee dagen doen. Lezen en bloggen.

Tot later!

Helaas de picknick valt een beetje in het water, tegen dat wij tegen achten gesetteld zijn met onze lekkere hapjes en drankjes dendert code oranje/rood/geel nou nee gewoon een flinke onweersbui over de camping. We eten wat, kijken naar de prachtige luchten en gaan toch maar terug naar de camping. Net op tijd terug. We gaan film kijken Jurasic World, behoorlijk spannend, zo spannend dat ik vanacht dacht dat een vogel die ontsnapt was op het dakraampje boven mijn bed zat, pfff licht en schaduw, gelukkig niks aan de hand. Het was maar een film. 

Vrijdag 24 juli

Waar waren we gebleven, volgens mij bij de camping 500 meter vanaf de snelweg met zwembad. Maar eerst er is weer een Antonidesje jarig, Lars 16 jaar Proficiat. Dat wordt over twee week mee met Marjolijn en Gustav naar Lord. Terug bij de camping met zwembad. Het ziet er allemaal perfect uit. Achter ons op de strook gras bivakkeren een stelletje in een piepklein tentje. Bij het opbreken vraag ik me af of ze zittend geslapen hebben zoveel er uit zo’n tentje kan komen. De stadscamping heeft 3 keukens waar alles ligt om te koken en om te eten, koelkast om je spullen in te bewaren, tafeltje en stoelen om even lekker te zitten. Daar zijn de backpackers blij mee.

Wij zitten lekker in het zonnetje rond de klok van tienen aan het ontbijt. De Litouwse buurmannen zijn al naar hun werk. De vriendelijke leuk uitziende schoonmaakdame van het park geeft het huis van de buurmannen een grondige schoonmaakbeurt.

Wij gaan nog ff de tank legen en vertrekken dan richting Klapeida. Daar vandaan gaan we met de boot naar het schiereiland Koerse Schoorwal. Een eiland met een lengte van ongeveer 100 km.

De boot is een soort pont zoals bij Marjolijn naar de achterkant van centraal naar Noord. Hij hoeft maar 600 meter te varen, ze gaan af en aan en de prijs, kost maar liefst 47 euro. Theoretische is er een veel kortere route maar dan moet je door Rusland en dat gaat niet zomaar. Je bent een visum nodig wat  110 euro per persoon kost. En dan is het ook nog zo dat een Rus ons zou moeten uitnodigen….in de praktijk zijn daar wel foefjes voor maar de boot is eenvoudiger.

De reis gaat voorspoedig, we picknicken nog een keer en rond het middaguur varen wij naar de overkant.

We hobbelen het eiland op, er zijn 6% hoogteverschillen en de weg is in de mannentermen een witte weg. Die moet je op de vaste wal zoveel mogelijk vermijden. Geen probleem, iedereen heeft hier de tijd en er is ook maar 1 weg, voor heen en terug. Wanneer we net op weg zijn op het eiland gaan we de slagboom door, Natuurpark en daar moet je voor betalen. 20 euro zou dit een retour zijn? We merken het vanzelf.

Dit eiland wordt bewoond door 4000 Litouwers in de zomer komen daar 50.000 toeristen bij. In de boekjes en folders staat dat er niet meer dan 2000 mensen per dag worden toe gelaten. Maar goed ook, anders is het meer mens dan natuur.

Wij gaan het eerste dorpje Juodkranté meteen bekijken. Schattige Pipi Langkous huisjes. We maken een wandeling langs 75 houten sculpturen gemaakt in 1980 door Litouwse kunstenaars. Ze beelden legenden en sprookjes uit. Het heksenbos. Wij vinden Rapunzel het mooist.

De kleine houten vissershuisjes hebben het grote raam openstaan en daar zit de vissersvrouwen geduldig te wachten achter een koelvitrine om verse vis te verkopen. In de vitrine staren ons grote vissenogen en openstaande bekken ons aan.

Talloze restaurantjes en overal zitten mensen. Ze eten twee maal per dag warm. Bij een restaurantje zien we een bord staan het is CoffeTime, beter misschien met iets bijzonders erbij. We zien op de kaart geen taartjes of gebakjes dan nemen we toch een dessert dat is toch bijna gelijk aan een taartje. Het is heerlijk. We wandelen terug naar de bus en gaan op zoek naar de camping in Nida.

Het is er vol en onoverzichtelijk, als je een plekje gevonden hebt kom je het maar zeggen is de boodschap bij de receptie.

Op het eerste veld liggen her en der gele balken als richtlijn, hier staan hoofdzakelijk campers en een enkele caravan. Verder in het bos staan overal trekkerstenten, klein, simpel en geen luxe.

We staan tussen Duitsers, Fransen en tegenover ons voornamelijk hele families uit Litouwen.

Best een grote camping, best veel gasten, toch heel erg stil.

De families zijn nu aan het bbq en aan het keuvelen, tennis geluiden en een djembé familie, die af en toe even hun energie kwijt moeten.

Na het eten rond de klok van achten wandelen wij nog even naar boven naar het hoogste punt van Nida. The Parnidzio, een zonnewijzer van steen met een heel getallenstelsel er om heen zodat je kunt berekenen wanneer je geboren, jarig bent etc. Het uitzichtpunt is magnifiek. 

Diepe duinen, en de landtong van het schiereiland wat hier overgaat van Litouwen naar Rusland. Ongelofelijk wij staan hier gewoon te kijken naar Rusland. Halverwege zie je de uitkijktorens van Rusland en een bootje dobbert voor de kust. Er staat een informatiebord waar precies op staat waar je wel en waar je niet mag lopen. Om te voorkomen dat je op Russische grond gebied komt en om te voorkomen dat je de duinen molt. Omdat wij in Nederland nergens in de duinen mogen lopen, lijkt Marjolijn het super om hier door het zand te springen. Wij doen de schoenen uit en rennen de duinen af naar het hoogste punt. De kleuren, het uitzicht en de stilte is prachtig. Ik dacht dat ik een hondje ver bij zijn baas vandaan zag rennen, Marjolijn zag hem op hetzelfde moment net iets beter het was een vosje. Bijzonder hij rent langs een groep mensen die nog op de plek stonden waar wij net naar beneden wandelden. Nou de animal spot van vandaag is top. Een eekhoorn in het heksenbos, dan wel weer heel zielig een wasbeertje met de pootjes omhoog op de autoweg en nu nog een vosje.

Rond de klok van elven zijn we weer terug bij de bus. We gaan nog ff wat drinken en duiken er lekker in. Heb ik al gezegd dat we hier een uur tijdsverschil hebben met jullie? Vandaar langer licht. En dat Gustav in de supermarkt een heerlijke watermeloen van ruim 7 kilo had gekocht die onderweg met een keiharde plof uit de koelkast de camper door vloog.

Dat we enorm genieten van de nieuwste aanschaf producten. Reis föhn doet het super, de wok is zoveel handiger als een braadpan, eindelijk jus zonder klontjes met behulp van de garde. De reisdroogmolen is nog niet gebruikt, wie weet aankomende dagen.

Dat wij in Nederland wel eens wat dankbaarder mogen zijn met onze kilometers goede fietspaden.

Hier fietsen en wandelen de mensen, lang niet altijd met een oranje hesje, gewoon langs de autoweg. Je houdt je hart soms vast.

Donderdag 23 juli

Rond middernacht begint het te plenzen, nu heb ik de vorige nacht nogal gezocht in het donker naar het knopje om het raam open te krijgen, nu van te voren flink open gezet. Heerlijk die frisse lucht. Rond 8 uur wordt ik wakker en voel drup drup op mijn gezicht, een lekkere natte plek op de slaapzak. Gauw het raam dicht. Het onweert en het regent flink. We draaien ons om en tukken nog wel even verder. Om 10 uur gaan we eruit ons paradijsje is nu een grauw meertje en buienradar laat ons zien dat dit de hele dag blijft. Tja dat is een beetje zonde, we besluiten om door te gaan.

We moeten voor de eerste keer deze vakantie water tanken, de scooter er weer op heisteren en ….de gierput legen in de regen.

Gustav gaat nog even naar de camping man om zijn foto’s vanuit de lucht te brengen en niet Gustav maar ik ga assisteren. In de stromende regen, de slangen uitrollen, klep open trekken en laat maar lopen de bagger. Ik ben geslaagd,  geen gekke praktijken. We rekenen af, flinke korting in ruil van de foto’s, zo kunnen wij de wereld wel rond, we zeggen gedag en gaan verder richting Riga.

Rond de klok van twee stoppen we bij een tankstation met daar aan vast een bar. Een bar is een snackbar, waar je van alles en nog wat kunt krijgen alleen een beetje lastig als je elkaar niet kunt verstaan. Ze haalt haar man op en ik probeer het opnieuw. Gelukkig Gustav kan Duits en redt het menu. We gaan maar voor veilig broodje hamburger en frites. De kok zegt dat we even pauze moge nemen tijdens onze rit want hij heeft wel even tijd nodig om het vers te maken. Ik reken alvast af, omgerekend 4 broodjes hamburger met 4 frites  voor 10 euro. Niet veel. Met liefde gemaakt en het smaakte heerlijk.

We tuffen weer door. Het duurt niet lang meer voordat wij in Litouwen zijn. Marjolijn en ik gaan nog even naar een grote supermarkt zodat we voor de komende 3 dagen alles in huis hebben. We beginnen met het fruit en de groente wat we zelf moeten afwegen. Wat een klus, de namen zijn niet te onthouden, elke keer als ik bij de weegschaal ben, ben ik de naam kwijt. Ik sla een Poolse jongeman met zijn vriendin aan de haak en die gaan het weegproces voor me doen. Helemaal blij mee. Bij het brood moet ik het gesneden zien te krijgen. De dame in haar kraampje midden in de winkel snijd alleen speciaal brood, ik begrijp dat ik op het ruitje moet tikken en dan komt de vrouw uit de bakkerij. Hoe leg ik het uit, ik tik op een ruitje, wat luikjes zijn waar tig soorten bolletjes achter liggen. Hoe moet zij mij zien en hoe kom ik in beeld. Een Poolse jongedame snapt het probleem en neemt mij mee naar de deur van de bakkerij en roep keihard dat ze komen moet omdat ik haar nodig ben om het brood te snijden. Oh oh de bakkerij mogen wij natuurlijk niet komen. Het brood wordt aan genomen en ik moet weer terug naar mijn plaats, ze komt het brengen.

De kar is vol we gaan naar de kassa. Bij de kassa hoop ik maar dat alles ok geplakt is. Mm de appels niet, verkeerde prijs, ik moet terug naar de weging. Aan het eind van de kassa staat een strenge man daar moet ik heen en hij weegt het voor mij opnieuw. Ik ren weer terug en ga gauw betalen. De taal is toch wel een probleem. Gelukkig zijn er meer mensen die steenkolen Engels spreken, het meisje bij de bakkerij zegt in plaats van you’re welcome, No welcome en ze vraagt meteen of ze het goed zegt, samen liggen wij in een deuk. Nice to meet you en we gaan weer ieders ons weegs. Marjolijn zegt ik kon aan je lachen horen waar je in de winkel ongeveer was haha

Zwembad op de achtergrond (-;

Komen wij bij de busss zeggen de mannen jeeeeetje 40 minuten hebben jullie erover gedaan, hallo zeg, boodschappen doen is geen eenvoudige klus. Rond 6 uur komen wij aan op onze volgende kamper plaats. Een uur tijdsverschil, dus het is ineens 7 uur, we gaan aardappeltjes koken, sla maken en de mannen bakken een biefstuk buiten. Wij staan op een camperplaats direct onderaan de afslag van de snelweg naar Kaunus. Erg nieuw en een prachtige plaats. Een speciale ruimte met 3 keukens met alles er op en eraan voor de backpackers, je mag alles gebruiken, kunt er afwassen, koken, magnetron. Super schoon. In het midden staat een zwembad, beetje lachwekkend, net geen trekpleisterzwembad, strandstoelen er om heen, prachtige houten overkappingen waar je kunt zitten chillen, eten, bbq. Schommelstoel en 3 Zweeds achtige vakantiehuizen. Rara wie zijn onze buren haha bouwvakkers uit Litouwen. Ze kwamen net na ons thuis, na een biertje en een hapje eten op de veranda zijn ze lopend vertrokken met hun vishengels. De kamper plaats zit naast een tankstation waar tot 22.00 uur lange rijen auto’s voor stonden. De diesel is 1 euro en de benzine 1,20.  Een koopje.

Het internet is hier super goed, de rest kijkt film, ik werk het blog maar even bij.

Morgen gaan we richting de natuur………. Nida

Tot Later!

Woensdag 22 juli

We worden woensdag wakker rond een uur of half tien, het mooiste weer van de wereld. Ik spring eruit om de stoeltjes en tafel uit het ruim te halen en ga de tafel dekken. We gaan heerlijk ontbijten in het zonnetje met het uitzicht op het prachtige meer. Her en der ligt een bootje en kinderen spelen in het zand. Het is hier een paradijsje. Het zonnetje is flink aanwezig maar door het windje heb je dat niet door. De zonnebrand halen wij er maar eens bij. Hier staan hoofzakelijk Duitsers, Engelsen en twee echtparen uit Holland. Ze staan tegen over ons met de kikker vijver ertussen. De campers staan tegen over elkaar maar er zijn vast afspraken gemaakt over niet de hele dag met elkaar bemoeien. Alhoewel toen wij de camping opreden vergaten ze de afspraak en vielen ze bijna achterover van de tuinstoel om hun uitschuifbare nekkies te draaien. Omdat er een vlag in de grond staat,  uit voor ons een onbekend land,  hadden wij niet door dat het Hollanders waren. De vlag in de vorm van de Zweedse  met de kleuren geel/blauw/groen/rood ra ra

Bij ons wordt het plan gevat om de scooter van de camper te halen, de mannen willen toeren in de omgeving en er moet bier worden gehaald. Wij de dames voelen er wel voor om het meer op te gaan met een kano. Wanneer wij langs de 2 campers komen met de gekleurde vlag zien wij dat het Hollanders zijn, van die Hollanders die geen Goeie morgen zeggen, gek, kost geen cent meer.

Marjolijn en ik nemen het bootje over van een Duits echtpaar die net terug komen met hun See Dog een Golden Retriever die graag zwemt. Wij dobberen en peddelen een flink stuk. Wanneer wij na een uur terug komen, gaat het Duits echtpaar opnieuw varen. De Golden retriever heeft een leuke Birkenstock slipper in zijn bek, haha die komt hij Marjolijn brengen, koddig gezicht.

Wij gaan terug voor een broodje en een kopje thee. We zitten stiekem de overburen te begluren wanneer de overbuurvrouw ineens op springt met in haar hand een grote map. De namenlijst van de NKC club. Oh neeeee ze zijn het leiderspaar van de Nederlandse Kamper Club, vandaag verzamelen 15 kampers uit Nederland zich op deze camping om een reis te maken door de Baltische staten en om te eindigen in Sint Petersburg. Een warm welkom volgt. Er wordt gewezen waar ze moeten gaan staan. Vanaf nu hebben we een leuk schouwspel. De één na de ander komt binnen rijden en de haantjes vliegen van hot naar her. Hysterische gelach horen wij.  Marjolijn en ik zitten op een afstand wolkjes met tekst te maken passend volgens ons bij de verschillende soorten mensen. We geven ze namen zoals streepje, de stratenmaker, Tante An (dezelfde stem als Judith haar moeder) een Marina, zo zie ik er over 20 jaar uit denkt Marjolijn etc Sommigen lopen met mappen rond, wij denken dat ze thuis een foto van een stukje kamper moesten maken en dat is nu een speurtocht langs alle kampers. Een soort van kennismakingsspel. Als je de laatste bent van de groep ben je de sjaak dan heb je minstens 3 bijdehanter mannen die jou vertellen hoe je je kamper moet plaatsen. Wij hopen toch zo dat er 1 de kikkervijver in gaat. Wanneer een vrouwelijke aanhang het hoofd uit het raam steekt en haar man ook nog een goede aanwijzing geeft schreeuwen drie van die kerels, jij moet je er niet mee bemoeien wijffie………dat beloofd wat.

Wij hebben er wel lol om, pionnen worden neer gezet voor de laatste 2 en op minstens 2 plaatsen wordt een metershoge vlag in de grond gezet van de NKC club.

Johan en Gustav zijn ondertussen terug en gaan nog even met de drone de lucht in. Op de film zien ze een camper met hoge snelheid het veld afgaan naar een etage hoger bijna over de landende drone heen. Jaja de Hollanders hebben de Italiaan met zijn vrouw het veld afgejaagd, die wilde niet meer tussen de groep staan. Een lol dat ze hebben dat ze hem hebben weg gejaagd, met nog meer kabaal gaan ze aan het begin van de avond jeu de boules spelen. En ineens om 21.00 uur is het stil, aha na negenen allemaal weer naar je eigen honk. Jammer, we hadden gehoopt op een BINGO avond in het leuke honkje voor op de camping. We wilden stiekem aanschuiven. Gustav en ik gaan vannacht de vlaggen roven, dat is toch ook een spel?

De mannen hebben behalve bier lekkere speciale hapjes mee genomen.

Nadat Johan en Gustav terug waren en even hadden gespeeld met de drone zijn Marjolijn en Johan nog ff gaan toeren. Opnieuw naar de winkel geweest voor nog meer typische Poolse hapjes en een lekkere cornetto, een Kit Kat cornetto.

We gaan lekker bbq, salade eten en tot een uur of tien zitten we heerlijk buiten met de kaarsjes aan , af en toe even badmintonnen , lezen en gratis WIFI (-:

Wij besluiten dat we nog een dagje blijven in dit paradijsje

Tot later!

Dinsdag 21 juli

Na negenen komen maandagavond nog twee Russische Families aan. Ze gaan met hun vouwwagen naast ons staan. Waarschijnlijk voor tijdelijk, want niemand kan meer een kant op zo. Deze camping is voor tenten geen fijne plek. Hobbels en bobbels en overal mul zand, als het regent staat alles blank en de plekken zijn onoverzichtelijk en klein. Daar heeft de Russische familie ook moeite mee. Ze gaan verderop het terrein op en zetten de boel op. Vanmorgen willen wij niet te laat op want we willen richting Litouwen rijden, onderweg hebben we nog twee punten waar we willen kijken. We zien hoe ver we komen. Het is net zoals in USA en Noorwegen, de afstanden zijn altijd groter door omleidingen en oponthoud. We moeten ons kastje van de tol al opwaarderen, duurder dan we dachten. Weer op zoek naar een benzinestation, het kan lang niet overal.
Vanmorgen was de wekker overbodig, om half 7 zijn er twee stelletjes toe gelaten op de camping die de nacht waarschijnlijk hebben gereden en achter onze bus de tent opzetten. De dag beginnen ze feestelijk wanneer alles staat met je raadt het al Bier en BBQ. Ik moet mijn eerste kopje thee nog zetten daar zijn de eerste halve liters al naar binnen gewerkt. Ik weet niet of er een BOB was maar om tien uur stapten ze in de auto met zijn allen voor een dagje uit.

Wij verlaten de camping achterwaarts via de uitgang voor een rijdagje. De wegen zijn of perfect of verschrikkelijk, treinovergangen moet je stapvoets doen anders heb je geen kopje meer heel, de weg van de camping naar het centrum is kapot, gebarsten en diepe kuilen. We moeten een stuk terug want ineens een bord niet hoger dan 3,5 meter. Waarschijnlijk van bomen met overhangende takken. We nemen geen risico. Er wordt best veel gelift door backpackers, Marjolijn en ikzelf voelen daar wel voor een stelletje met een gitaar, onderweg zingen en gezellig kletsen. Helaas vandaag maar twee lifters maar die hadden geen gitaar bij zich, wel een sexy pakje aan.................zijn we maar niet gaan doen.
Rond 16.00 uur komen we bij een camping aan in Mrogroma. Gustav heeft onderweg gebeld en er is plaats.
Wanneer wij het zandweggetje oprijden vragen wij ons af of er wel gasten zijn. Tot onze verrassing moeten wij het bochtje om en zien wij een panoramacamping met 3 terrassen. Een camper groter dan onze bus met een Smart achterin wordt onze buurman, een Duitser, te dik, te bruin en op leeftijd met zijn te jonge vriendin die gezellig bij hem op schoot zit. We zien een futter met een mini bouwkeetje tot in de puntjes verzorgd met een keurig opgemaakt bedje en een tractor ervoor. Villa Carolina, vast een ode aan zijn vrouw. Met een slakkengangetje van 25 km trekt hij de wijde wereld in en heeft heftige discussies met mede gasten. Echt leuk voor het programma Man bijt hond.
De camping eigenaar vind de bus er goed uit zien, hij draait zich om en zegt en zij ziet er ook goed uit tegen Marjolijn hahaha ouwe snoeperd, de nieuwe Wolfgang van vorig jaar.
Johan ziet in de wc een poster dat je voor kunt eten. Het eten van de streek, lijkt mij wel wat. ik ga heen en vraag of we nog mee kunnen eten. Om 7 uur worden wij verwacht, wanneer ik met Marjolijn een rondje doe langs de kikker vijver en de schommelstoel komt hij ons met de auto waarschuwen, het eten is klaar half 7 aan tafel. We dachten lekker buiten zitten op zijn balkon, die is vol, we worden het huis in geloodst en zitten in de huiskamer van de Familie Frische Hausgemachte Reibeplätzchen mit Apfelmus te eten. Lekker pittig met zoet. Heerlijk.
We moesten geen twee nachten blijven zei de eigenaar, twee weken was beter, wie weet als hij elke avond voor me kookt haha
Het is hier schitterend, keurig nette en schone voorzieningen, uitzicht over het meer met een steiger om een duik te nemen en er liggen kano's en waterfietsen die je mag gebruiken.
Wie weet wat we hier nog meer beleven.
Tot Later Marina

Maandag 20 juli

We slapen lekker uit, voor de één is dat 8 uur en voor de ander liever niet uit je bed komen.

We gaan na het ontbijt en de koffie lopend richting Gdansk. De tram stopt hier voor de deur, het is het eindpunt voor het strand, maar we hebben nog geen geld om te kunnen trammen.

We lopen een kwartier voor de eerste bank. Onderweg is het rondkijken naar de Poolse dames veelal met Oranje haar en legging’s.  Wij zien vele eettentjes langs de weg met roombroodjes voor nog geen 40 euro cent. Begraafplaatsen met een winkeltje voor de ingang met bloemen, Mariabeelden en kaarsen. Wij stappen voor de bank op de tram. Je kan bij de automaat een kaartje kopen en bij de chauffeur. Bij de automaat krijg je korting. We springen de metro in en vragen bij de chauffeur een kaartje voor een uur, het centrum is 5 km. Zien we later dat we hadden moeten afstempelen, niet gedaan dus illegaal gereisd. Sorry. We kunnen het kaartje voor de terug weg gebruiken, beetje beschamend als je weet dat het maar 90 eurocent is.

Vanuit het reuzenrad

We rijden langs kleurloze vervallen woon flats en langs felgekleurde goed onderhouden flats, heel veel volkstuintjes waar mensen net als bij Amsterdam een mini huisje op hebben staan. Hoe dichter we bij de stad komen hoe meer Amsterdamse huisjes we zien. Het is een prachtig centrum, trapgevels, een kathedraal en huizen met trap, barokken trappen en zo relaxed. Overal heerlijke eettententjes, traditionele gerechten en barnsteen sierradenwinkeltjes met hun koopwaar op straat. We genieten van cappuccino’s, traditionele Poolse breakfast een sof ijsje met een 20 cm hoge toren. We gaan in het reuzenrad en slenteren langs alle sieraden winkels met barnsteen kettingen. Echt prachtig maar de mooiste ketting kost wel 350 euro dat is nogal wat, zoveel geld heb ik niet op mijn verjaardag gekregen (-;.

Ik koop een Matroeskja. Ze zijn er in vele soorten en maten, omdat ik niet kan kiezen vraag ik aan het meisje welke ik zou moeten kiezen.

Ze pakt er twee, ze beelden de aardbeien en bloemenvelden uit van deze streek in Polen. We gaan voor de zwarte, net Staphorster stipwerk zegt Marjolijn haha.

Als afsluiter pakken we nog een terrasje voor een Pools biertje. Eigenlijk hebben we ook wel trek in wat maar de kaart is onleesbaar.

We vragen of we iets kunnen eten, we dachten natuurlijk aan een bitterballetje maar dan op zijn pools. Hij wijst twee namen aan per portie 5 Slotskie , helemaal goed doe dat maar keer 4. Hij komt terug de ene kan niet de andere wel en of we zeker weten dat we het 4 keer willen hebben. Ja hoor dat weet The Ebbers Family zeker. Gustav denkt dat het pinda's worden en inderdaad de 4 porties zijn samengevoegd tot twee soepkommen met zoute pinda's. Best lekker hoor en dat voor 1 euro pp.

Rond 5 uur zijn we terug bij de camper waar de Poolse vrouw druk staat te gebaren en een heel verhaal verteld waar we geen biet van verstaan. We denken dat de camping zo vol is en we op anderhalve plek staan we moeten iets opschuiven. Geen probleem we zullen zien of we buren krijgen.

Vanavond gaan ze Starwars kijken en ik ga voor mijn boek.

Later M@rina!

Zondag 19 juli

Zondag 19 juli

Wanneer wij de parkeerplaats verlaten, bedenken de heren dat er nog een draadje of een schroefje aan gedraaid moest worden. Echt je wilt niet weten wat een elektronica heeft de bus op meerdere plaatsen. Met dat Gustav het plaatje met alle draadjes omhoog tilt horen wij een sissend geluid. Zo’n geluid als de deuren van de bus open gaan. Dat klonk niet goed, en vind maar eens welk draadje het heeft veroorzaakt en welke zekering moet worden vervangen. Het geluid van de sissende deur heeft ervoor gezorgd dat de busdeur niet meer automatische dicht gaat. Ze zoeken en zoeken, maar vinden niet de oorzaak, boeie we gaan rijden, de deur sluiten we handmatig alleen door dat hij nu niet in de klik valt hebben we muziek onderweg. Een suisend geluid zoals een openstaand raam. Maar goed ook want het draadje van de radio doet het ook niet, we gaan zelf maar zingen we gaan nog niet naar huis nog lange niet nog lange niet……..We tuffen lekker door en de zon schijnt lekker. Het lijkt buiten geen 30 maar het voelt wel 35 graden. Rara het draadje van de airco doet het niet daarentegen is de verwarming loei heet. Met dat gegeven krijgt Gustav een ingeving en weet welke groep de oorzaak is. We rijden de eerstvolgende parkeerplaats op en in inderdaad het juiste zekeringetje is gevonden. We rijden cool verder en zingen weer lekker mee met het foute uur van Gustav.

Hoe verder wij richting het Noorden van Polen rijden hoe meer auto’s met de lichten aan, donkere wolken en waarschijnlijk regen.

Rond zes uur, later dan we dachten komen we in de stromende regen aan op de camping nabij Gdansk. 300 meter van zee en 5 km van het centrum.

Gelukkig kunnen ze hier een paar woorden Engels maar we kunnen niet pinnen. We hebben nog geen contant geld, dat is geen probleem, een kwartier hier vandaan zijn banken genoeg dat komt morgen wel.

Eerst maar eens kijken naar een plekje op de camping. De camping jongen, Gustav en ik staan in de stromende regen om de camper door het hek te loodsen. Dat gaat niet wat worden, kleine paaltjes op verkeerde plaatsen dat gaat niet zonder rammen.

Hij gaat de sleutel van de uitgang halen en wij rijden via de uitgang zonder problemen de camping op. We staan op een mooie grote plaats met uitzicht op de rijtjes campers die gewoon via de ingang de camping zijn opgekomen.

Wij gaan ons heerlijke camping recept alla Karin Luiten zonder pakjes en zakjes koken, zalm met spinazie. De mannen gaan film kijken, Star Wars, Marjolijn tekenen en ik ga verder met mijn boek. Morgen hopelijk droog en zonnig en een dagje Gdansk.

Zaterdag 18 juli vertrek naar Letland, via Polen en Litouwen

Zaterdag 18 en zondag 19 juli

Hé hé, ik zit, ik mag de laptop van Gustav lenen om een beginnetje te maken met het vakantie blog. Ik zie heel veel bos en vlaktes, ik zie meer vrachtwagens dan personen auto’s en de nummerborden van de vrachtwagens wijzen naar landen zoals Litouwen, Letland, Kroätie, en Polen.

Precies we rijden door Polen naar Litouwen om in Letland in de stad Riga te eindigen. We hebben veel tips gekregen van Katja, Marjolijn haar huisgenoot die tot haar elfde levensjaar daar heeft gewoond.

Een stad heeft meer betekenis als er enige lijntjes naar toe lopen. Zoals de Kathedraal in Riga die voorop het boekje staat, Katja is er gedoopt, ik hoop de Kathedraal zeker te bezoeken om een kaarsje aan te steken.

Ik zal bij het begin beginnen, wij zijn niet zonder slag en stoot van huis gegaan.

Wij hebben een behoorlijke ziekenboeg achter gelaten, wat een heel dubbel gevoel geeft om vakantie te gaan vieren en vrolijk te vertrekken, ik wil daar toch even stil bij staan. Beide ouders zitten in de lappenmand. Mijn zus en haar man wachtten al weken op de uitslag van een gezwel in het bekken en de lever van mijn zwager.

Afgelopen donderdag bracht ik Dropje het konijn naar mijn moeder op het moment dat mijn zus en haar man bij het specialistische team in het UMCG het slecht nieuws gesprek kregen. Er is geen behandeling mogelijk alleen pijn vermindering door middel van bestraling wat morgen (maandag) gaat beginnen. Wij volgen elkaar via het blog van zus en zwager, berichtjes op Facebook (gisteren ging hij met een Ferrari op stap) via de whatsapp en natuurlijk af en toe een belletje. Elke kerk die ik tegenkom zal ik bezoeken om een kaarsje aan te steken in de hoop dat ze kracht zullen krijgen om deze moeilijke periode liefdevol, met zo’n min mogelijk pijn door komen.

Zaterdagmorgen om zeven uur gaat de wekker, zoals altijd is het streven van Johan om zeven uur eruit en acht uur rijden en net zoals altijd tel er maar een uur bij op. Voordat iedereen het nest uit is, broodje heeft gegeten, laatste spullen heeft gepakt en wij met de kar vol geladen naar de loods gaan om de busss uit de loods te loodsen en de kastjes in te pakken zijn we een uur verder.

Wanneer alles een plekje heeft gekregen in de kastjes, het eerste kopje koffie is gezet, rijden wij rond negen uur richting Emmen, Meppen, Duitsland om door te gaan naar Polen.

Dit jaar geen opstart problemen met zachte banden, gas tanken in een volle tank gewoon heel relaxed op een rustige snelweg richting Polen.

Onderweg in Duitsland zien we veel auto’s met langwerpige aanhangwagens waar zweefvliegtuigjes in zitten. Grappig gezicht  Op de viaducten in Duitsland staan veel ouders met kindjes te zwaaien naar vrachtwagens in ruil voor een druk op de claxon. We horen er bij, geen horses vragen dit jaar, ze vinden ons wel fun , er wordt hard gezwaaid en flink op de claxon gedrukt. Hadden wij nu maar de claxon uit de film RV. Ik denk dat alle Poolse mannen vrachtwagenchauffeurs zijn want we zien alleen maar vrachtwagens, nauwelijks personen auto’s. Misschien komt het door het grensgebied, ze rijden hier af en aan.

We bellen onderweg naar Marjan, die zoals bijna elk jaar jarig is in de vakantie om haar te feliciteren. We zingen 1 regel, had er even eerder aan moeten denken, we reden Duitsland in de verbinding werd slecht en de verbinding verbroken. De verjaardag was er vast wel gezellig om.

Wanneer we Polen binnen rijden moeten wij op zoek naar een elektronische betaalsysteem voor achter de ruit. Wij vallen door ons gewicht onder de vrachtwagens en buiten de tolwegen om moet er daardoor ook voor sommigen gewone wegen betaald worden wat alleen kan door middel van dit kastje.

Wij rijden een grote parkeerplaats op bij een tankstation, wat eettentjes en heeeeel veel vrachtwagens. Bij de oprit zit een deftig of is het nou sexy geklede dame op een tuinstoel de chauffeurs te verwelkomen in de hoop op meer. Tja dat is nogal wat. Dit is nou een stoephoer wordt er getetterd door de mannen. Even wennen. We kunnen het systeem hier niet kopen maar moeten 2 km die kant op. Welke kant? Die kant! Een behoorlijke taal barrière en een hoop gegiechel, geen Duits of Engels, men spreekt echt alleen Pools en laten wij daar nou geen kaas van hebben gegeten.

We gaan 2 km die kant op, maar het blijkt 2 km de andere kant op te zijn zodat we nu 4 km terug moeten de andere kant op. Ik zie in mijn ooghoeken 2 dames uit het bos komen, leuke boswandeling gemaakt dacht ik nog, totdat wij er weer opnieuw langs komen. De wandel pakjes zijn erg bloot, de tongen gaan uit de mond en maken fladderende bewegingen naar de mannen met een hoop gejoel in de hoop op meer. Of doen ze gek omdat wij toeristen zijn? OMG je zal toch zo je brood moeten verdienen langs de snelweg. Dit is echt een ver van mijn bed show. Welkom in de echte wereld zeggen mijn reisgenoten, als of zij dit wel elke dag tegen komen.

Het pasje is ondertussen gelukt en wij gaan op de campingapp op zoek naar een camping. Dat valt niet mee. Sexclubs en Nightclubs genoeg we hebben er al een stuk of 10 geteld maar campings, ho maar.  We vinden er 1 waar we nog ff voor moeten kachelen.  Geen probleem we hebben alles aan boord, eerst even eten, rond acht uur zullen we daar aankomen. Wanneer wij het bordje camping volgen rijden we langs een motel, het huis waar mega groot Familie camping De Kroon op staat en zien een gezellig tafereeltje van feesttenten, een dansende menigte, springkussens en Helium ballonnen. Een pittig klein kordaat dametje stapt uit de menigte direct naar ons toe. Marjolijn en ik willen de beentjes wel ff strekken en zien ons al heerlijk de salsa mee dansen.

Mevr spreekt alleen Pools en we komen niet verder dat het feest is en geen plaats voor camping gasten. Haar armen maken een grootste beweging wat duidt op vol, geen plaats we hebben feest. We rijden terug naar de weg en gaan googlen. Twee keer plegen we een telefoontje, helaas geen plaats, 4 woorden Duits en geen plaats. En 1 camping neemt de telefoon niet op. Op het kruispunt staat aan de rechterkant een benzinestation waar 5 vrachtwagens staan om te overnachten. Wat kan ons gebeuren, we parkeren er tussen en gaan gezellig samen met de Poolse vrachtwagens overnachten.

We zetten ons tuinstoeltje buiten en drinken eerst maar eens een bakkie. Op de achtergrond horen wij de Karaoke van de camping wat geen camping was. Marjolijn zingt mee vanaf de parkeerplaats. Ik voel mij buiten gesloten door de Poolse dame zegt jongste. Haha wel leuk gezegd.

Rond half tien worden wij gebeld door de camping die niet opnam. Het wordt een erg moeilijk gesprek, we mogen komen, rond half 11 zullen we er dan zijn, maar we staan nu prima. Ze spreekt ook alleen Pools en begrijpt niet dat we al een plek hebben. Geen enkele taal lukt. Alles wordt fout vertaald, ze doet enorm haar best maar ze snapt het niet. De hond mag zeker mee….Na Duits, Engels, Frans en een bye bye het gesprek maar weg gedrukt. Sorry aardige Poolse Mevrouw.

We gaan de film Minions kijken en rond half 12 duiken we erin. De karaoke is gestopt, de vrachtwagenchauffeurs laten zich niet zien en verder is er geen reuring. Tot een uur of half 3 een groepje lallende Polen zich ophouden bij het tankstation. Geen idee, ik was te moe om er wakker van te liggen ze doen hun best maar.

Vanmorgen rond 9 uur wanneer wij ons broodje eten komt er een auto bij de vrachtauto naast ons. Aha er lag helemaal geen chauffeur te slapen, hij was elders en wordt nu terug gebracht naar zijn vrachtwagen. Wanneer wij rond tien uur starten met een kopje koffie voor vertrek gaan bij de buren de braadworstjes op de bbq en horen wij de bierblikken open sissen.

Hoop toch nog een ander stukje Polen te zien. Vandaag rijden wij naar een kustplaats dichtbij een grote stad. 300 meter van het strand, en met het openbaar vervoer morgen naar Gdansk.

We tuffen nu gezellig verder en morgen meer.

Later Marina!