Donderdag 15 september
Het is alweer zaterdag een week nadat wij via Zoetermeer
en Leidschendam vertrokken richting Rome. Maar eerst terug naar woensdag op
donderdagnacht. Midden in de nacht worden wij wakker van regen en onweer. Op
zich niet zo erg als je lekker warm in bedje ligt, het wordt wat minder als je
alles buiten hebt laten staan. Johan is het bed uit gesprint en heeft alles
naar binnen gegooid.
De luifel laten we maar staan, we hopen niet dat hij voor
het luchtruim kiest, wel een beetje jammer dat hij nu kletsnat moet worden in gerold.
We duiken het bed weer in en geloven het wel, we pitten
lekker verder.
Wanneer ik ’s morgens wakker wordt hoor ik al diverse
mensen vertrekken. De grijze golf houdt duidelijk niet van een minder dagje.
Onze overbuurman, had ik nog niet eens verteld, zijn vrouw ligt te breien of te
haken, hij luistert de hele dag naar geheime zender muziek, nou ja hij niet
alleen, iedereen op het veldje luistert mee, waggelt de hele dag rond zijn
campertje en moet zijn best doen om niet als een bosbesje weg te rollen. Zijn
buik is mega. Deze buurman was verstandig,
hij had zijn hele hebben en houwen al ingepakt en opgeruimd. Dat was ook
minstens een dag werk. Wel beresterk de buurman, in zijn uppie tilt hij de
fiets met elektrische ondersteuning en scootmobiel voor mevr achterop. De
scootmobiel was met name zeer handig voor mijnheer om water te halen en
‘smorgens de porta pottie te legen bij
het daarvoor aangewezen punt.
De camping ziet er grauw en nat uit. In de regen gaan wij
de luifel inrollen, vuilnis wegbrengen en de tank legen. Ondertussen pik ik
heel eerlijk nog een paar vijgen van de campingboom.
We rijden het drukke Zwitserland uit richting Italié. Bij
de grens weer het dilemma wie en wat we nou zijn en waar we nu bij horen. De
lange rij campers voor ons gaan in de rij van personenauto’s staan, wij kiezen voor
de caravan en bus rij. Wat dacht je wat de douane meneer zwaait dat we in één
keer door mogen rijden. De andere rij heeft uitgebreide paspoortcontrole. Zijn we
blij mee, we tuffen verder, de wegen zijn breed, rustig en de omgeving wordt
steeds bergachtiger en erg mooi. De reis gaat voorspoedig. We rijden door de
bergen die bekleed zijn met olijfbomen en wijngaarden. Mega grote oleander’s en
her en der gekleurde dorpjes tegen de bergen geplakt.
Rond 16.00 uur komen we aan in Deiva Marina, tip van Adi.
Allervriendelijkst en ik ik heb in een kwartier tijd nog nooit zo vaak mijn
naam horen noemen. Grappig is dat. Ze hebben een super service, Adi had het ons al verteld,
de hele dag door gaat er een shuttle bus
naar het station in het dorpje om vandaar naar Cinque Terre te gaan. Gratis en
voor niks! Een duidelijke uitleg bij de receptie hoe je het beste kunt reizen.
Je reist 3 sationnetjes verder en je koopt daar een dagkaart waar je mee kunt
treinen, bussen en de paden mag bewandelen in het National Park.
Ze lachen wel om de enorme bus en vragen zich af waar die
moet staan. We kunnen kiezen uit twee plekjes, 1 voor bij de receptie naast
twee andere of iets verderop. Maakt ons niet uit, het is hier overal prima. We
draaien de zeiknatte luifel uit en gaan lekker koffie drinken in de zon.
We eten vroeg zodat we nog even de fiets kunnen testen.
Ik op de brommert dan johan op een vouwfiets, voor wat hoort wat. Middels een vernuftig systeem
op vloermat met een touw aan katrolletje trekt Johan de fietsen uit het midden
van de camper en vouwt het als een echte vouwfiets uit.
Daar gaan we, inderdaad daar gaan we, tot aan beneden bij
het strand hoeven we niet te trappen we rollen er heen. Ik krijg schreeuwend
rem instructies en schakel instructies misschien had ik mijn skeelerhelm mee
moeten nemen.
In het dorpje wandelen we over het strand met een
behoorlijk woeste zee. Ik loop langs de vloedlijn door het water, beetje naar
links, beetje naar rechts en ineens is daar die grote golf, niet naar links en
niet naar rechts maar zorgen dat ik blijf staan.
Tot de knieën toe de broek nat haha
Onderweg droogt het wel weer. Een schattig dorpje, sjieke
strandstoeltjes met parasolletjes maar daartussen vergane glorie. Leegstaande
bouwvallen, jammer.
We fietsen terug, bijna een klim. We zitten lekker lang
buiten. Echt vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten