woensdag 31 juli 2013

The Hiawatta Family

We waren gebleven bij de zondag, nadat we uitvoerig de Niagara Falls hebben bekeken rijden we naar de overnachtingsplaats richting New York. Ineens lijkt het of de vakantie bijna voorbij is en doordat we afscheid gaan nemen van ons huisje op wielen. Raar want we hebben nog bijna een week. 4 nachten in het Hotel voordat we zaterdagavond 7 uur terug vliegen en zondagmorgen jullie tijd rond 10 uur op Schiphol zijn. Paar uur te laat want Bastian is dan net vertrokken richting zijn vakantie week op Terschelling. Een maand zonder je liefje is best veel. Gelukkig krijgt Bastian bijna de hele dag life verslag via Whatsapp en ik denk dat hij straks chronisch slaap te kort heeft door het tijdsverschil. Maar wij verder met ons verslag we komen aan op een mooie camping. Een beetje tussen de mooiste en bijna mooiste camping in. Een vennetje waar jochies zitten te vissen. Mooie plaatsen met een lekker plekje half in de zon half in het bos. Rond 7 uur branden alle vuurtjes weer bij de RV en de Hiawatta’s beginnen met seinen. Het is echt traditie in dit gebied van Amerika. Gustav gaat naar de campingwinkel om een zak hout te halen en koopt er meteen één of ander kaarsje bij zodat de hens er sneller in gaat. Zo zit ook de Family Ebbers rond het kampvuur als de nieuwe buren uit North Caroline naast ons komen te staan. Do you live here is her first question. No we come from Holland. Realy, awsom, ik begin het woord steeds leuker te vinden. IK excuseer me voor de rook maar dat is niet nodig. We love fire, thats Camping. Ze verteld me de traditie van de marshmallow en een de Mayden cracker. Je houdt de marshmallow boven het vuur en smeert het uit op het speciaal daarvoor gemaakt honing crackertje, daarboven op een plakje chocolade. Haar gezicht spreekt boekdelen het moet wel hemels zijn. Tja deze uitleg hadden we wat eerder moeten hebben want gisteren zien we in de Wall*mart  een schap met de tekst “De kinderen gaan bijna weer naar school zorg dat je dit in huis hebt”. En een schap met 1 + 1 + 1  cracker, marshmallow en chocolade. Zo jammer dat ik geen voedsel mee mag smokkelen. Wij genieten en zitten lekker te stinken bij ons vuurtje de marshmallow traditie proberen we in Nederland maar eens. Morgen hebben we een doorreisdag om op tijd de RV in te kunnen leveren vlakbij New York.

Ps Er worden bloopers gemist…….ze zijn er wel…….
Op het vliegveld stond ik te treuzelen omdat er vertraging was ik dacht dan nog maar ff naar de wc. Kom ik terug iedereen gevlogen, staan ze al in de Gate hebben ze mijn rugtas zo gepakt en mijn flesje sap met losse dop er in gestuiterd. Sorry mam het boek ziet er nu echt gebruikt uit. Ik koop een nieuwe voor je met andere titel (-;
De zoetjes extra grote verpakking 500 stuks legde ik steeds neer zodat ze niet konden vallen. Iemand? deed dat niet bij de eerste bocht zoetjes gelanceerd door RV. De rest van de reis kroop ik over de vloer om zoetjes te rapen. Was vast een leuk gezicht.
Iedereen vind na het boek gedoe dat ik nu ook echt een elektronische geval moet kopen. Minder ruimte, als die nat geworden was, volgens mij was ik dan ongelukkiger dan nu, maar ok ik ga overstag. Wanneer ik bewust boodschappen doe op de groente en fruit afdeling is er eentje door de rest aangeschaft. We zijn 200 mijl verder en hij doet het niet ………Maar in Amerika is de service groot telefoontje naar de klantenservice van de fabriek en omdat wij travelars zijn krijgen wij in New York een adres op kleine afstand van het Hotel om hem om te ruilen. We wachten af…… (PS dat is dus gelukt)
In het museum krijg ik ineens een kletsnatte rug hmm weer een flesjes accident gelukkig nu een waterflesje waar het dopje scheef op zit. Het boek USA – Oost ziet er nu tenminste gebruikt uit. De invalide wc is lekker ruim waar ik alles uit de tas kieper om hem met closetpapier te drogen.

Leukste uitspraak deze vakantie was de eerste dag van Gustav; Johan zegt nadat de Hoteldeur achter hem dicht valt: We did it; precies 24 uur later, 3 vliegtuigen, douane zus, douane zo en weer wachten, bus naar Hotel etc. Gustav: Ook niet onbelangrijk we zijn mama onderweg niet kwijt geraakt )-:  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten