Hamburgers voor onderweg.....

Daar zijn we weer, de verbinding is niet zo super zodat ik niet kan kijken waar we zijn gebleven.
De laatste gasten arriveerden gisteravond om 23.00 uur een zweedse jongeman met zijn vriendin uit Moskou. Nadat ze het lakenpakket hadden op gehaald hebben we ze niet meer gezien. Ze hadden een lange dag gehad en ze kwamen vanuit Stavanger waar ze een Thunderstorm, sneeuw en hagel hadden gehad. Dat beloofd nog wat wat dat is ons reis doel.
Nog 1 avondje voetbal en dan is dat ook weer voorbij. Wanneer ik vanmorgen naar het toillet gebouw mijn haar föhn komt de Russin vragen wie er gewonnen heeft. Trouwens Bastian gaat nog uit gebreid bloggen over de föhn en de fluitketel. Onbegrijpelijk dat ze haar haar gaat föhnen in het toiletgebouw om niemand wakker te maken en vervolgens de hele camping wakker maakt met de fluit van de fluitketel. Zodat Bastian het bed is uit gesprongen om alle uitslapers te redden. Leuk om te melden dat er niemand meer op de camping was en Bastian en Marjolijn de enige twee waren die hun nest niet uit te krijgen zijn.
We slapen uit en rond 11 uur zitten we aan de koffie en brood wanneer de "baas"uit zijn huis stuitert.
Johan is net de dagelijkse campingfoto aan het maken wanneer hij hard roept Good Morning give me the camara. A picture from the hole family. We moeten even geduld hebben Bastian zijn haar zit nog niet in de gel. Hij blijft hangen voor een praatje over de geschiedenis van deze camping, zijn oude mobiel home uit 1985 die midden in het pad staat moet ik even bekijken. Hij is te erg voor woorden, uit 1985 en niet meer geschikt om de weg om te gaan. Des al niet te min ziet hij er wel wat in. Hij dacht aan een disco aan de ene kant en een hotdogkraam aan de andere kant. Hij laat de radio horen die doet het in ieder geval wel. Droom lekker verder zal ik zo zeggen. Hij haalt uit zijn receptie hokje een luchtfoto van de camping uit de jaren '60 toen het nog een farmer was. We begrijpen uit de uitleg dat de stier langs kwam, zijn ding deed en weer weg ging en er kwamen meer koeien. Ok, een fokkerij lijkt mij. We vertellen dat we voor hem een luchtfoto anno 2014 kunnen maken inclusief een filmpje. De drone wordt te voor schijn gehaald en de buurman komt er ook bij. De "baas"is helemaal hyper en ze gaan aan de slag. De shop van de buurvrouw er bij op want dan kan hij haar verblijden met een mooie foto. Hij is haar nog wat schuldig. De film en foto's worden op een sticky gezet en hij gaat aan de slag. Hij gaat het gras nog groener maken en de foto op de site zetten en we weten het allemaal zeker de camping daar staat volgend jaar geen bordje APEN maar COMPLET!
Omdat ik gisteravond tien tellen op de camping heb gepast en zelfs de stroomkabels voor hem heb uit gelegd om te kijken of zijn mobiel home nog verlicht kon worden mag ik vandaag weer oppassen.
Ik zit relaxed aan mijn sudoku te werken wanneer de bel bij me neer gelegd wordt. Ik ben zo terug even naar de buurvrouw om haar te verrassen met de luchtfoto.
Gelukkig geen Noorse klant in de tijd dat hij de hort op was. Je betaald van te voren en voor 5 uur komt er geen Noor aan op de camping. Makkelijk baantje zo.
Hij komt terug en vraagt of ik een diepvries heb voor de hamburgers onderweg. Ik krijg een pakket brood en in aluminium folie een pakket hamburgers voor onderweg. Hij is zo gelukkig met zijn foto's was normaal niet te betalen. Weet je wat zegt hij tegen Bastian en Gustav skiën jullie? Nou Bastian snowboarden en Gustav tja een sneeuwhal maar dat zeg je niet dat is nog duffer dan nooit geskied te hebben. Ze krijgen als dak een week een Cabin free om terug te komen in de winter. Wanneer wij vertrekken en dag zeggen, vraagt hij om een message te sturen via facebook of de camping site en the hole Family is velkommen for een week free in the Cabin......wie weet......
Eerst meer eens richting Alesund. We krijgen een mooie route mee zodat we onze route daar aan aanpassen.
En het is waar, hard werken voor Johan, een brug onderdoor met aan alle kanten minimale ruimte om te komen bij een houtzagerij op waterkracht. We rijden heel voorzichtig door wanneer wij iets van een open lucht museum zien. twee rijtjes van mensen (vrijwilligers) op een rij wachtend op bezoekers. De prijskaart van 30 NOK is door gekrast anno 2014 is het 60 NOK.
We lopen naar de dames en heren wanneer 1 dame opstaat ons velkommen heet. Ze wijst ons waar we kunnen betalen en dan zal ze ons rond leiden en het één en ander vertellen. Maar niet nadat we allemaal een sticker (betaals) op de borst hebben gekregen en een foldertje in het Nederlands. Ze zegt dat ze niet zo goed is in jaartallen in het Engels zo kunnen we mooi mee lezen. Ze is de jongste van het stel en al gauw blijkt dat ze geen Noorse is. Ze is getrouwd met een Noor en woont in Oostenrijk. Elk jaar komt ze 4 weken hier vakantie houden en helpen tijdens de rondleiding. De oom van haar man was bang dat de historie verloren ging en heeft in 1995 de handen bij elkaar geslagen en dit met heel veel andere vrijwilligers weer opgebouwd om de geschiedenis van de waterkracht en de houtzagerij niet te vergeten. In het foldertje zie ik dat ze 1 keer subsidie hebben gekregen en een prijs hebben gewonnen. Ze laat ons alles zien en verteld heel enthousiast. Ze hebben een kleine electriciteits centrale gebouwd op de kracht van het water wat naar beneden dendert uit de smeltende gletsjers. Super interessant voor de techneuten onder ons. Voor de dames was er het vilten op waterkracht.Niet met je handen en zeep wrijven totdat het vervilt maar een waterschoep die dendert totdat het pakt en gaat vilten. Wanneer we uitgebreid alles bekeken hebben en gefotografeerd hebben vraagt Virina of ik in mijn eigen taal iets in het gastenboek wil zetten. We worden door de hele crew uit gezwaaid en net als we willen instappen komt de Noorse/Oostenrijkse meneer er aan gerend mag ik misschien wel even binnen kijken. Oeps Adi we hadden er van geleerd, nog nooit heb ik opgeruimd in een tent of camper, nu poets ik en veeg ik, heb toch ook een beetje mijn trots. 3 beren van mannen wurmen zich de camper in en excuseren zich voor de nieuwsgierigheid maar ja zo'n kans krijg je niet altijd haha
Wij tuffen vrolijk verder om 5 km verder te stoppen voor een prachtige waterval, we wandelen er heen en gaan weer verder richting Alesund.
Aan het eind van de middag zien wij een camping nou ja meer camperplaats. Marjolijn en ik gaan naar binnen en vragen of er plek is. Een caravan vraagt het meisje, nee een camper en we wijzen naar buiten.
Helena roept ze door de zaak, kijk nou, hebben we daar plek voor, sure en ze kijkt naar buiten wauwww en in het Engels zeg ik voor de lol dat we een tour maken, ze roep je bent Nederlands, ik hoor het aan je uitspraak. Wat leuk, ik ben Nederlandse en ze verteld honderduit.
8 1/2 jaar geleden geëmigreerd met twee kleine kinderen en houden een wintercamping. Haar man is gister net naar Nederland gegaan om de kinderen op te halen die een weekje logeren bij Opa en Oma in Zuthpen. Het gaat prima hier, hard werken, altijd folk, hier begint het langlauf gebied. Ze gaat mee naar buiten en springt in de Camper, wauuwww dit is crazy. Elk jaar is er een Concorde beurs,  hier vlakbij zit namelijk een dealer en dan komen alle rijke patsers naar deze camping die elk jaar het nieuwste van het nieuwste willen hebben. En dan staan er een joekels ohhh mega verteld ze.
We mogen staan waar we willen en hopen dat we Noorwegen net zo fijn vinden als haar.
In ieder geval van harte welkom.
Na het settelen, het koken is het tijd voor voetbal.
En voor mij bloggen. Ik  hoor een eindje verderop een paar agressieve Duitsers in hun caravan terwijl ik vanmiddag nog dacht wat een sulletje.
Morgen gaan we een spannende dag te gemoed behalve Alesund de Trolstigveien van boven naar beneden. Jullie horen.....................