Alesund

Gekscherend zeggen we elke keer wie kan het rijtje in één keer opzeggen waar we allemaal gekampeerd hebben? En daar gaan we….

Bij de Deense boer zonder dieren, In Kopenhagen op de camping (voetbalveld), in Zweden in de haven met de meeuwen, In Oslo in de haven met de mooie bootjes, Lillehammer vandaar gingen we raften (2 nachten), toen kwamen wij bij de Deense man waar we hamburgers mee kregen, daarvan uit belanden wij bij het Nederlandse echtpaar,  haven bij Alesund, we rijden door naar de Trollstigveien en Jotenheimen……klopt het ???? Niemand kan het meer achter elkaar zeggen, gelukkig hebben we de blog en de foto's.

Tijdens de voetbal Duitsland – Argentinië heb ik de laatste blog gemaakt. Ik had geprobeerd er foto’s bij te plaatsen, dat ging niet geheel vlekkeloos, waarschijnlijk 1 blog met afwisselend kleine en grote letters en een foto erop staan.

Wat nog wel grappig was tijdens de voetbalwedstrijd, ik riep naar binnen naar de mannen, Duitsland een doelpunt, 3 man/vrouw brullen heel hard nee nog steeds niet terug. Ik hoorde de Duitsers toch heel hard schreeuwen vanuit het restaurant.... Heeeey hoe kan dat,  toch een doelpunt,  wordt er ineens van uit de bus gebruld. Satellietje hé, dan loop je er net even achter aan.

Mijn computerverbinding was wel geniaal. De laptop van Johan heeft wel wat power, Gustav het genie had allemaal lijntjes uit gelegd zodat wij met de Wifi code vanuit het restaurant gewoon in de bus konden internetten. Een wifi avond haha

Daarentegen zijn we nu al twee dagen internet loos. Wij kamperen nu voor de tweede dag in het wild samen met andere wild kampeerders, gewoon ergens de weg af gaan en op een soort van landweggetje, parkeerplekje om je broodje te eten en nu voor een nacht gaan staan. Wij staan hier met een stuk of tien campers en 4 mini tentjes. Ons uitzicht is heel erg des IJslands, maar we zitten in Jotunheimen. Enorme bergen, bergriviertjes met een uitzicht op allemaal sneeuwvlekken. Toen we aankwamen was het zonnig maar wel winderig. De lange broek, een t-shirt en windjack zijn nodig. Wij hebben al onze luxe bij ons, een eindje verderop staan een vader en moeder met hun zoon van een jaar of 9, geen wc, geen stromend water of andere luxe. We hebben hier geen bereik, er staan hier ook een aantal Noren daar vertrouwen wij op.

Nu eerst waar we zijn geëindigd. Bij het Nederlands echtpaar. Maandag ochtend vertrekken wij richting Alesund. Het moet één van de leukste stadjes zijn, dat willen wij zien. De dame die ons rond leidde bij de waterkracht bron wees ons op het mooie gemeente museum met een verdieping over de tweede wereld oorlog. We komen rond het middaguur in Alesund  aan. We weten dat er in de haven camperplaatsen zijn. Het weggetje er naar toe is niet mis. Bijna recht naar beneden, meteen de bocht om en nogmaals de bocht weer om. Goede oefening. We komen veel campers tegen zodat we ons afvragen of het niks is of dat het er vol is. Een tegenligger gebaren wij met de duim omhoog en naar beneden. Een brede glimlach en een duim omhoog is het antwoord. Dan gaan wij verder met deze pittige route. En inderdaad een haventje met uitzicht op de fjorden, toilet gebouwen en een parkeerplaats voor 24 uur. Wij zoeken een plekje en gaan eerst maar eens even rustig eten. Op deze camperplaats staan veel Duitsers, boven gemiddelde leeftijd met zien en gezien worden. Het liefst met de handen in de zakken voor de camper staan  met er naast een verlept vrouwtje met de peuk op de onderlip.

Onze overbuurman rijdt in een 112 rode brandweerauto uit Nederland om gebouwd tot camper met Duits kenteken. In het stadje komen we nog een Engelse brandweerauto tegen, zo’n echte firecar met aan de voorkant de slang aansluiting, geweldig mooie wagen.

Na 7 prachtige dagen trekken wij een lange broek aan en nemen we een zomerjas mee. Het miezert een beetje. Gelukkig niet van lange duur. We wandelen via GPS naar het Alesund museum. Een prachtig oker geel houten huis wat vroeger het politie bureau was, nog te zien aan de cellen die er in zitten. We zien de geschiedenis van Noorwegen, de tweede wereldoorlog en de ontwikkeling in de geschiedenis van bijv de schoenmaker, tandarts enzovoort. We wandelen na het museum het stadje in om naar 200 boetieks onder 1 dak te gaan. Boetieks klinkt sjiek maar stelt dus niks voor. De Vero Moda die er mee stopt, ebay sieraden noem maar op. Wel een heel sjiek winkeltje van koffie, chocolade en diverse soorten ijs. Ik heb de afgelopen week net Chocolat gelezen,  het winkeltje trekt ons naar binnen. Ik ga voor de cappuccino maar de rest voor het softijs. Vooral voor de selfservice van het softijs. Wij zien een wand met trekhendels zoals je bier tapt. Boven elke hendel staat de smaak. Ik vraag aan een meisje van een jaar of 10 hoe het werkt. Heel simpel. Je pakt een beker en je tapt je softijs in, zoveel je wilt, dan loop je langs de bak met topping, bijv chocolade hagel, gum beertjes, verse kersen etc. wat je maar wilt en je gaat naar de kassa.Je beker wordt gewogen en de prijs is 29 kronen per 100 gram. Ik krijg nog als tip: Don’t do Mango/Chocolat is a dirty flavour. Ok. Ik had meer aan de tip gehad hoeveel is ongeveer 100 gram. De beker van Gustav was vol maar die van Johan was helemaal erg. Omgerekend hebben ze voor heel wat euro’s weg gewerkt. Ik moest de prijs zien als een totale beleving, het tappen, kiezen en het opeten ervan.

We lopen nog even een winkelstraat in en zien een echte Noorse souvenirwinkel. Alles aanwezig, Noorse truien, trollen, viltsloffen. Gustav heeft zich voor genomen om een Noorse trui te kopen die zo fout is dat hij door dat hij zo fout is weer mooi is. Er moest rendieren op staan en sneeuwvlokjes. Het is gelukt de rest van de vakantie foto’s zie je Gustav in deze trui. Johan koopt een traditioneel vest en Marina een modern Noors vest. Marjolijn die……schaamt zich voor haar familie…..

Het is ondertussen 7 uur als we terug komen bij de camper. We gaan koken en film kijken.

Het wordt een latertje eerst modern sneeuwwitje, ik dacht, wat lief en romantische, nou niks romantische. Bikkelhard 12 + film. We gaan nog even lachen met de nieuwste Lego film met het stemmetje van Kees Tol. Weer een dag voorbij.