Zaterdag 18 juli vertrek naar Letland, via Polen en Litouwen

Zaterdag 18 en zondag 19 juli

Hé hé, ik zit, ik mag de laptop van Gustav lenen om een beginnetje te maken met het vakantie blog. Ik zie heel veel bos en vlaktes, ik zie meer vrachtwagens dan personen auto’s en de nummerborden van de vrachtwagens wijzen naar landen zoals Litouwen, Letland, Kroätie, en Polen.

Precies we rijden door Polen naar Litouwen om in Letland in de stad Riga te eindigen. We hebben veel tips gekregen van Katja, Marjolijn haar huisgenoot die tot haar elfde levensjaar daar heeft gewoond.

Een stad heeft meer betekenis als er enige lijntjes naar toe lopen. Zoals de Kathedraal in Riga die voorop het boekje staat, Katja is er gedoopt, ik hoop de Kathedraal zeker te bezoeken om een kaarsje aan te steken.

Ik zal bij het begin beginnen, wij zijn niet zonder slag en stoot van huis gegaan.

Wij hebben een behoorlijke ziekenboeg achter gelaten, wat een heel dubbel gevoel geeft om vakantie te gaan vieren en vrolijk te vertrekken, ik wil daar toch even stil bij staan. Beide ouders zitten in de lappenmand. Mijn zus en haar man wachtten al weken op de uitslag van een gezwel in het bekken en de lever van mijn zwager.

Afgelopen donderdag bracht ik Dropje het konijn naar mijn moeder op het moment dat mijn zus en haar man bij het specialistische team in het UMCG het slecht nieuws gesprek kregen. Er is geen behandeling mogelijk alleen pijn vermindering door middel van bestraling wat morgen (maandag) gaat beginnen. Wij volgen elkaar via het blog van zus en zwager, berichtjes op Facebook (gisteren ging hij met een Ferrari op stap) via de whatsapp en natuurlijk af en toe een belletje. Elke kerk die ik tegenkom zal ik bezoeken om een kaarsje aan te steken in de hoop dat ze kracht zullen krijgen om deze moeilijke periode liefdevol, met zo’n min mogelijk pijn door komen.

Zaterdagmorgen om zeven uur gaat de wekker, zoals altijd is het streven van Johan om zeven uur eruit en acht uur rijden en net zoals altijd tel er maar een uur bij op. Voordat iedereen het nest uit is, broodje heeft gegeten, laatste spullen heeft gepakt en wij met de kar vol geladen naar de loods gaan om de busss uit de loods te loodsen en de kastjes in te pakken zijn we een uur verder.

Wanneer alles een plekje heeft gekregen in de kastjes, het eerste kopje koffie is gezet, rijden wij rond negen uur richting Emmen, Meppen, Duitsland om door te gaan naar Polen.

Dit jaar geen opstart problemen met zachte banden, gas tanken in een volle tank gewoon heel relaxed op een rustige snelweg richting Polen.

Onderweg in Duitsland zien we veel auto’s met langwerpige aanhangwagens waar zweefvliegtuigjes in zitten. Grappig gezicht  Op de viaducten in Duitsland staan veel ouders met kindjes te zwaaien naar vrachtwagens in ruil voor een druk op de claxon. We horen er bij, geen horses vragen dit jaar, ze vinden ons wel fun , er wordt hard gezwaaid en flink op de claxon gedrukt. Hadden wij nu maar de claxon uit de film RV. Ik denk dat alle Poolse mannen vrachtwagenchauffeurs zijn want we zien alleen maar vrachtwagens, nauwelijks personen auto’s. Misschien komt het door het grensgebied, ze rijden hier af en aan.

We bellen onderweg naar Marjan, die zoals bijna elk jaar jarig is in de vakantie om haar te feliciteren. We zingen 1 regel, had er even eerder aan moeten denken, we reden Duitsland in de verbinding werd slecht en de verbinding verbroken. De verjaardag was er vast wel gezellig om.

Wanneer we Polen binnen rijden moeten wij op zoek naar een elektronische betaalsysteem voor achter de ruit. Wij vallen door ons gewicht onder de vrachtwagens en buiten de tolwegen om moet er daardoor ook voor sommigen gewone wegen betaald worden wat alleen kan door middel van dit kastje.

Wij rijden een grote parkeerplaats op bij een tankstation, wat eettentjes en heeeeel veel vrachtwagens. Bij de oprit zit een deftig of is het nou sexy geklede dame op een tuinstoel de chauffeurs te verwelkomen in de hoop op meer. Tja dat is nogal wat. Dit is nou een stoephoer wordt er getetterd door de mannen. Even wennen. We kunnen het systeem hier niet kopen maar moeten 2 km die kant op. Welke kant? Die kant! Een behoorlijke taal barrière en een hoop gegiechel, geen Duits of Engels, men spreekt echt alleen Pools en laten wij daar nou geen kaas van hebben gegeten.

We gaan 2 km die kant op, maar het blijkt 2 km de andere kant op te zijn zodat we nu 4 km terug moeten de andere kant op. Ik zie in mijn ooghoeken 2 dames uit het bos komen, leuke boswandeling gemaakt dacht ik nog, totdat wij er weer opnieuw langs komen. De wandel pakjes zijn erg bloot, de tongen gaan uit de mond en maken fladderende bewegingen naar de mannen met een hoop gejoel in de hoop op meer. Of doen ze gek omdat wij toeristen zijn? OMG je zal toch zo je brood moeten verdienen langs de snelweg. Dit is echt een ver van mijn bed show. Welkom in de echte wereld zeggen mijn reisgenoten, als of zij dit wel elke dag tegen komen.

Het pasje is ondertussen gelukt en wij gaan op de campingapp op zoek naar een camping. Dat valt niet mee. Sexclubs en Nightclubs genoeg we hebben er al een stuk of 10 geteld maar campings, ho maar.  We vinden er 1 waar we nog ff voor moeten kachelen.  Geen probleem we hebben alles aan boord, eerst even eten, rond acht uur zullen we daar aankomen. Wanneer wij het bordje camping volgen rijden we langs een motel, het huis waar mega groot Familie camping De Kroon op staat en zien een gezellig tafereeltje van feesttenten, een dansende menigte, springkussens en Helium ballonnen. Een pittig klein kordaat dametje stapt uit de menigte direct naar ons toe. Marjolijn en ik willen de beentjes wel ff strekken en zien ons al heerlijk de salsa mee dansen.

Mevr spreekt alleen Pools en we komen niet verder dat het feest is en geen plaats voor camping gasten. Haar armen maken een grootste beweging wat duidt op vol, geen plaats we hebben feest. We rijden terug naar de weg en gaan googlen. Twee keer plegen we een telefoontje, helaas geen plaats, 4 woorden Duits en geen plaats. En 1 camping neemt de telefoon niet op. Op het kruispunt staat aan de rechterkant een benzinestation waar 5 vrachtwagens staan om te overnachten. Wat kan ons gebeuren, we parkeren er tussen en gaan gezellig samen met de Poolse vrachtwagens overnachten.

We zetten ons tuinstoeltje buiten en drinken eerst maar eens een bakkie. Op de achtergrond horen wij de Karaoke van de camping wat geen camping was. Marjolijn zingt mee vanaf de parkeerplaats. Ik voel mij buiten gesloten door de Poolse dame zegt jongste. Haha wel leuk gezegd.

Rond half tien worden wij gebeld door de camping die niet opnam. Het wordt een erg moeilijk gesprek, we mogen komen, rond half 11 zullen we er dan zijn, maar we staan nu prima. Ze spreekt ook alleen Pools en begrijpt niet dat we al een plek hebben. Geen enkele taal lukt. Alles wordt fout vertaald, ze doet enorm haar best maar ze snapt het niet. De hond mag zeker mee….Na Duits, Engels, Frans en een bye bye het gesprek maar weg gedrukt. Sorry aardige Poolse Mevrouw.

We gaan de film Minions kijken en rond half 12 duiken we erin. De karaoke is gestopt, de vrachtwagenchauffeurs laten zich niet zien en verder is er geen reuring. Tot een uur of half 3 een groepje lallende Polen zich ophouden bij het tankstation. Geen idee, ik was te moe om er wakker van te liggen ze doen hun best maar.

Vanmorgen rond 9 uur wanneer wij ons broodje eten komt er een auto bij de vrachtauto naast ons. Aha er lag helemaal geen chauffeur te slapen, hij was elders en wordt nu terug gebracht naar zijn vrachtwagen. Wanneer wij rond tien uur starten met een kopje koffie voor vertrek gaan bij de buren de braadworstjes op de bbq en horen wij de bierblikken open sissen.

Hoop toch nog een ander stukje Polen te zien. Vandaag rijden wij naar een kustplaats dichtbij een grote stad. 300 meter van het strand, en met het openbaar vervoer morgen naar Gdansk.

We tuffen nu gezellig verder en morgen meer.

Later Marina!