Vrijdag 24 juli

Waar waren we gebleven, volgens mij bij de camping 500 meter vanaf de snelweg met zwembad. Maar eerst er is weer een Antonidesje jarig, Lars 16 jaar Proficiat. Dat wordt over twee week mee met Marjolijn en Gustav naar Lord. Terug bij de camping met zwembad. Het ziet er allemaal perfect uit. Achter ons op de strook gras bivakkeren een stelletje in een piepklein tentje. Bij het opbreken vraag ik me af of ze zittend geslapen hebben zoveel er uit zo’n tentje kan komen. De stadscamping heeft 3 keukens waar alles ligt om te koken en om te eten, koelkast om je spullen in te bewaren, tafeltje en stoelen om even lekker te zitten. Daar zijn de backpackers blij mee.

Wij zitten lekker in het zonnetje rond de klok van tienen aan het ontbijt. De Litouwse buurmannen zijn al naar hun werk. De vriendelijke leuk uitziende schoonmaakdame van het park geeft het huis van de buurmannen een grondige schoonmaakbeurt.

Wij gaan nog ff de tank legen en vertrekken dan richting Klapeida. Daar vandaan gaan we met de boot naar het schiereiland Koerse Schoorwal. Een eiland met een lengte van ongeveer 100 km.

De boot is een soort pont zoals bij Marjolijn naar de achterkant van centraal naar Noord. Hij hoeft maar 600 meter te varen, ze gaan af en aan en de prijs, kost maar liefst 47 euro. Theoretische is er een veel kortere route maar dan moet je door Rusland en dat gaat niet zomaar. Je bent een visum nodig wat  110 euro per persoon kost. En dan is het ook nog zo dat een Rus ons zou moeten uitnodigen….in de praktijk zijn daar wel foefjes voor maar de boot is eenvoudiger.

De reis gaat voorspoedig, we picknicken nog een keer en rond het middaguur varen wij naar de overkant.

We hobbelen het eiland op, er zijn 6% hoogteverschillen en de weg is in de mannentermen een witte weg. Die moet je op de vaste wal zoveel mogelijk vermijden. Geen probleem, iedereen heeft hier de tijd en er is ook maar 1 weg, voor heen en terug. Wanneer we net op weg zijn op het eiland gaan we de slagboom door, Natuurpark en daar moet je voor betalen. 20 euro zou dit een retour zijn? We merken het vanzelf.

Dit eiland wordt bewoond door 4000 Litouwers in de zomer komen daar 50.000 toeristen bij. In de boekjes en folders staat dat er niet meer dan 2000 mensen per dag worden toe gelaten. Maar goed ook, anders is het meer mens dan natuur.

Wij gaan het eerste dorpje Juodkranté meteen bekijken. Schattige Pipi Langkous huisjes. We maken een wandeling langs 75 houten sculpturen gemaakt in 1980 door Litouwse kunstenaars. Ze beelden legenden en sprookjes uit. Het heksenbos. Wij vinden Rapunzel het mooist.

De kleine houten vissershuisjes hebben het grote raam openstaan en daar zit de vissersvrouwen geduldig te wachten achter een koelvitrine om verse vis te verkopen. In de vitrine staren ons grote vissenogen en openstaande bekken ons aan.

Talloze restaurantjes en overal zitten mensen. Ze eten twee maal per dag warm. Bij een restaurantje zien we een bord staan het is CoffeTime, beter misschien met iets bijzonders erbij. We zien op de kaart geen taartjes of gebakjes dan nemen we toch een dessert dat is toch bijna gelijk aan een taartje. Het is heerlijk. We wandelen terug naar de bus en gaan op zoek naar de camping in Nida.

Het is er vol en onoverzichtelijk, als je een plekje gevonden hebt kom je het maar zeggen is de boodschap bij de receptie.

Op het eerste veld liggen her en der gele balken als richtlijn, hier staan hoofdzakelijk campers en een enkele caravan. Verder in het bos staan overal trekkerstenten, klein, simpel en geen luxe.

We staan tussen Duitsers, Fransen en tegenover ons voornamelijk hele families uit Litouwen.

Best een grote camping, best veel gasten, toch heel erg stil.

De families zijn nu aan het bbq en aan het keuvelen, tennis geluiden en een djembé familie, die af en toe even hun energie kwijt moeten.

Na het eten rond de klok van achten wandelen wij nog even naar boven naar het hoogste punt van Nida. The Parnidzio, een zonnewijzer van steen met een heel getallenstelsel er om heen zodat je kunt berekenen wanneer je geboren, jarig bent etc. Het uitzichtpunt is magnifiek. 

Diepe duinen, en de landtong van het schiereiland wat hier overgaat van Litouwen naar Rusland. Ongelofelijk wij staan hier gewoon te kijken naar Rusland. Halverwege zie je de uitkijktorens van Rusland en een bootje dobbert voor de kust. Er staat een informatiebord waar precies op staat waar je wel en waar je niet mag lopen. Om te voorkomen dat je op Russische grond gebied komt en om te voorkomen dat je de duinen molt. Omdat wij in Nederland nergens in de duinen mogen lopen, lijkt Marjolijn het super om hier door het zand te springen. Wij doen de schoenen uit en rennen de duinen af naar het hoogste punt. De kleuren, het uitzicht en de stilte is prachtig. Ik dacht dat ik een hondje ver bij zijn baas vandaan zag rennen, Marjolijn zag hem op hetzelfde moment net iets beter het was een vosje. Bijzonder hij rent langs een groep mensen die nog op de plek stonden waar wij net naar beneden wandelden. Nou de animal spot van vandaag is top. Een eekhoorn in het heksenbos, dan wel weer heel zielig een wasbeertje met de pootjes omhoog op de autoweg en nu nog een vosje.

Rond de klok van elven zijn we weer terug bij de bus. We gaan nog ff wat drinken en duiken er lekker in. Heb ik al gezegd dat we hier een uur tijdsverschil hebben met jullie? Vandaar langer licht. En dat Gustav in de supermarkt een heerlijke watermeloen van ruim 7 kilo had gekocht die onderweg met een keiharde plof uit de koelkast de camper door vloog.

Dat we enorm genieten van de nieuwste aanschaf producten. Reis föhn doet het super, de wok is zoveel handiger als een braadpan, eindelijk jus zonder klontjes met behulp van de garde. De reisdroogmolen is nog niet gebruikt, wie weet aankomende dagen.

Dat wij in Nederland wel eens wat dankbaarder mogen zijn met onze kilometers goede fietspaden.

Hier fietsen en wandelen de mensen, lang niet altijd met een oranje hesje, gewoon langs de autoweg. Je houdt je hart soms vast.