Dinsdag 28 juli

Vandaag weer jarigen, Mariken en Henk Zantingh, Van harte gefeliciteerd!

Vanmorgen heb ik heerlijk in het zonnetje buiten aan tafel het blog van de afgelopen twee dagen geplaatst. Deze camping staat in een heel armoedig gebied. Huizen staan onafgebouwd, geen bouwmateriaal meer te zien. Het geld was op en de bouw is gestopt. Huizen zijn vervallen, gordijnen hangen schots en scheef, golfplaten daken die nodig aan vernieuwing toe zijn.

De WIFI viel weg waardoor ik even bij het huis van de campingbaas aan het zoeken was naar ontvangst. Ze heeft het waarschijnlijk gezien, wanneer ik weer bij de camper ben komt ze vragen of ik vragen heb. Nu je er toch bent, we hebben de beelden voor haar van de drone, of het goed is of we nog een dagje blijven staan en waar is de eerstvolgende supermarkt. De dame van de camping verteld dat de komst van de euro op 1 januari 2015 niet veel geluk heeft gebracht. De prijzen zijn erg hoog, de banken stopten met geld lenen, kortom er is veel armoede.

De supermarkt is op 4 km, please blijf nog een nacht en kom je dan ook weer bessen plukken……Ik vertel haar dat we naar de kruisenberg gaan, of het voor haar ook betekenis heeft. Dat heeft het zeker, je brengt een kruis voor geboorte, blijdschap, herdenking als je erin gelooft. Een berg van geloof, hoop en liefde. Mijn bedoeling was om de Palmpasen stok van huis mee te nemen, om het op te sieren en dan het kruis te plaatsen tussen alle kruisen. Ik kon de stok niet meer vinden op zolder en eerlijk gezegd was de lol er een beetje vanaf na onze onstuimig vertrek vol van ziekte en gedoe.

Wij kunnen niet zo goed een voorstelling van de berg maken.

We slaan het weggetje in richting de berg en zien al her en der een kruis staan. We parkeren de auto en lopen naar de ingang van het wandelpad naar de berg toe. Zoals je overal bij de begraafplaatsen enorme bloemenwinkels, Maria beelden en kaarsen ziet staan, zie je hier 5 winkeltjes met dezelfde spulletjes op een rij. Kruisen in allerlei soorten en maten, vanaf 1 euro tot 50 euro, met Jezus aan het kruis, bidprentjes, rozenkrans kettingen, met amber (plastic) etc etc  Ik koop een kruis van 2 euro, met amber en Jezus aan het kruis. Het geeft zo’n raar gevoel. Marjolijn vind het not done. Wat zijn we nou helemaal aan het doen een eervolle plaats maken wij als toerist oneervol. Bovendien geven de 50.000 kruisen in de verte een unheimische gevoel. We lopen het paadje op, samen met andere mensen wel of niet met kruis, ieder met zijn eigen gedachte. Het begint als iets heiligs, door het kopen van de kruis heeft iets oneerbiedigs maar loop je daar op dat paadje…..komen er toch emoties……

Hoe dichterbij je komt, hoe groter de heuvel en dan zie je pas wat 50.000 kruisen betekent.

Na de onderdrukking van de opstand van 1831 tegen Tsaristisch Rusland verschenen de eerste kruisen op deze heuvel. De atheistische Sovjets haalden in 1961 de heuvel leeg, kort daarna verschenen de eerste kruisen opnieuw. In 1973 ging de bulldozer er overheen. In 1975 ging er nogmaals de bulldozer overheen, toch verschenen er opnieuw kruisen op de berg. Tenslotte werd de heuvel met rust gelaten en tijdens het bezoek van paus Johannes Paulus 2 in 1993  stonden er kruisen en religieuze sculpturen van heel de wereld.

Het is niet te beschrijven, de hoeveelheid georganiseerde chaos van kruisen van misschien maar 5 cm tot meters hoog. Begin 2015 is een mega kruis geplaatst met een raket erop en alle namen er op van het pilotenteam van Polen, om ze wijsheid en geluk toe te wensen tijdens hun vluchten. Wij steken onze kruis boven op de berg. In het midden loopt een houten trap over de heuvel en aan weerszijden zie je metershoog kruisen in allerlei vormen en maten. Prachtig verweerd of net geplaatst. De zon schijnt fel, wat iets glooiends geeft over al deze kruisen neer gezet met een boodschap. Elk huis heeft toch zijn kruisje…..

We wandelen na een uur kijken, voelen, opnemen terug naar de bus en gaan terug richting de camping om eerst nog even boodschappen te doen.

De winkel is weer een uitje op zich. Bij het vlees hoort een fles cola, tenminste als wij het goed lezen, om nou twee flessen Zero te laten staan, vraag ik het na. Oh oh de taal, geen Engels en geen Duits. Ik moet op de plek blijven staan en de verkoopster haalt de cola, tenminste dat denk ik. Nee er is iemand van achteren gehaald die Engels kan en de overige verkoopsters staan achter het schap stiekem mee te luisteren. We komen er weer uit. We kopen drank omdat het zo goedkoop is en omdat de kersenlikeur GUSTAV heet. Marjolijn koopt schattige bloemen pantoffeltjes met een mooie strik. Echt Fashion voor 3,50.

We gaan de winkel uit en het zonnetje is verdwenen, het onweert en het bliksemt, we rennen door de regen met de kar en flikkeren alles gauw in de camper.  Ondertussen is het 5 uur en we zouden terug gaan naar de camping, vanwege het leuke veldje waar we kunne badmintonnen en lekker buiten zitten maar om nou 30 euro te betalen om via het raampje naar het veldje te kijken heeft geen zin. Ik vind het wel vervelend voor de camping mevrouw maar ja die snapt vast dat de regen er voor gezorgd heeft dat we door zijn gegaan naar een volgende plaats.

We besluiten om terug te gaan naar de Kruisberg. De parking is officieel een camperplaats, om 18.00 uur gaan de slagbomen omhoog en tot 9 uur ’s morgens mag je gratis wegrijden en daarna is het een parkeerkaartje van 2,90. Waar hebben we het over.

We zitten net lekker aan de koffie wanneer er een jongen met zijn racefiets aan de hand langsloopt. Halverwege keert hij om en komt naar de bus. Hij zag ons nummerbord en dacht Hollanders kunnen vast Engels. Hij heeft zijn band leeg en is op zoek naar een fietsenpomp. Of wij iets hebben. Johan en Gustav denken dat wij iets hebben van de bus wat ook op de fietsband kan. Helaas missie mislukt, hij gaat naar het info centrum om het te proberen. Hij vertelde dat hij zo’n 250!!! km per dag fietste en dat hij de groep kwijt geraakt was. Band al wel verwisseld of geplakt maar nu nog lucht erin.

Ik loop de camper uit om even te kijken wat er nu precies op het bord staat over de overnachting met campers. Ik zie de jongen weer terug komen en vraag of het ok is. Ee het is niet ok, en eigenlijk is hij wel een beetje radeloos. Of wij een Iphone oplader hebben. Vast wel, zijn Iphone is leeg en kan zijn vrienden niet bellen, ze zijn met een groep van 13 en op weg naar Riga, ze fietsen per dag 250 km, hij had nu 15 km gelopen en zou nog 20 km moeten voor het volgende punt en ziet dat niet meer zitten, koud en nat en eigenlijk geen idee waar de rest is.

We gaan naar de camper en leggen de Iphone aan de lader, ik zie dat er een Duitse camper arriveert met een fiets achterop met onder het hangslot een fietspomp. Samen met de jongen ga ik naar de kruisenheuvel op zoek naar het echtpaar. We vinden ze en ze beloven wanneer ze uit gekeken zijn naar onze camper komen dan zet ik eerst een kopje koffie voor de klappertandende rijwieler. Ondertussen is de Iphone weer aan het opladen en bleek de telefoon ook al een paar keer gegaan zijn in de bus toen ik op de kruisberg aan het zoeken was.

Na de koffie, zijn de Duitsers terug en komen naar de camper en doen hun uiterste best om te helpen. Helaas de band is toch kapot en er komt geen lucht in. Gelukkig hebben de jongens elkaar bereikt en zijn onderweg naar deze plaats. We hebben leuke gesprekken over hun fietstocht, sponsoren, hij fietst met een speciale fiets of eigenlijk niet zo simpel mogelijk, geen versnellingen, urbancycling, vak apart. Na een uur komt de auto aan gescheurd en stappen er twee jongens uit die hem een dikke knuffel geven. De ene jongen draagt een camera en filmt alles, tja het promotiefilmpje wat hoort bij de sponsering van hun fiets tocht. De jongens rijden in zijn auto van de koffie compagnie waar hij voor werkt. Hij moet en zou ons adres hebben en stuurt ons een koffiebonen voor de hulp die we hem hebben gegeven.

Hoeft echt niet, het was een leuke ontmoeting en onze dag was totaal anders dan we vanmorgen hadden gedacht.

Wij zwaaien ze uit en gaan eten koken.

Beertje Paddington film gaan we kijken, een beetje een kerstfilm voor kinderen maar wij vinden hem best leuk.

Trusten voor straks, wij rijden morgen door naar Riga waar we de komende 3 dagen verblijven.

Tot later!