Zaterdag 8 augustus

Het was een goede keus om nog een keer naar het zelfde plekje te gaan. Vanaf Vilnius is het 1700 km naar huis, dat is een heel eind. We wilden dat verdelen over 3 dagen. Wat is wijsheid 2 reisdagen, rustdag en het laatste stukje….In Polen zijn erg weinig campings en van deze camping wisten wij dat wij een prachtige plek zouden krijgen. Dus eerst een rustdag, dan een hele lange dag en dan nog een redelijke reisdag. Ondertussen zijn wij aan de laatste reisdag begonnen, en we karren lekker door. Net even getankt zowel innerlijk voor de mens, koffie en innerlijk voor de bus. Zo de prijzen hier in Duitsland, dat is ff schrikken, 3,60 voor een xl cappuccino, ik ben meteen afgekickt en zo’n 200 euro voor de bus.

Nog even terug naar donderdagavond, rond tien uur worden wij lek gestoken door de muggen, we gaan douchen, alles opruimen en vast betalen zodat wij vrijdagmorgen rond 8 uur in alle stilte kunnen vertrekken.

De vorige keer betaalden wij 30 euro voor 2 nachten, kinderen gratis ivm de leuke lucht foto’s.
Maar ook nu, doe maar 30 euro. 15 euro per nacht, jongens voor een plek groter dan onze tuin, gratis WIFI, gratis douchen, gebruik van kano en bootjes, dat is toch wel even wat anders dan in Jurmula 30 euro per nacht. Weliswaar zaten wij daar wel aan zee maar het prachtige zwembad was meer een decor voor een fotoshoot.

Rond 23.00 uur stopt er een grote auto met reclame teksten direct naast de camper, het is al aardig donker en wij vragen ons af of dat een taxi is? Misschien jongeren die lopend op vakantie zijn en nog hun tentje moeten opzetten. Als dat dan maar niet voor achter of naast de bus gebeurt want dan kunnen wij niet vertrekken. De taxi blijft staan en er wordt wat gerommeld. Johan gaat even kijken en ziet dat ze nog een prutje aan het koken zijn en er een tentje wordt opgezet. Het is geen taxi, gewoon hun auto. In de kattenbak liggen 3 fietsen, ze hebben niet veel bij hun en kunnen volgens mij nauwelijks zitten.

Het zijn geen jongeren maar dertigers. 2 stelletjes.

Wanneer wij ’s morgens de wekker om 7 uur horen, zien we dat de late buurtjes de tent alweer aan het opruimen zijn. Een kort nachtje voor hun. 3 lopen er naar voren en de auto rijdt er achteraan. Daar worden de fietsen uit de auto gepakt en de fietsen worden geladen met spullen en de 3 gaan op de fiets voor dag en dauw de camping af. Fietsen voor een goed doel met een volgauto? Wij vertrekken en het duurt niet lang dat de zon flink aan de hemel schijnt. Wij gaan een lange dag rijden. Onderweg lezen, sudoku, hapjes maken, wegpiraten bekijken, heel lang doen om door een stadje te komen doordat een vrachtwagen op een auto geknald is, de sexy sisters uit de bossen zien komen (zusterpakje doet het vast goed bij de vrachtwagen chauffeurs)

We stoppen onderweg voor de koffiepauze, benen strek pauze en een hapje eten pauze. Rond 8 uur gaan wij in de buurt van Berlijn op zoek naar de camperplaats achter een Hotel aan het water. Niet dat we daar nog wat aan hebben maar het ligt op de route en kost maar 10 euro.

Wij gaan de snelweg af en volgen de bordjes, het weggetje wordt steeds smaller, tegen liggers gaan meteen de inhammen in, maar toch…erg smal. We komen aan bij het Hotel en zien een volle parkeerplaats en 1 camper, daar passen we never nooit. Ik zie een bordje over 30 meter met een foto met camper alleen met duck tape half afgeplakt zodat het een auto lijkt. De mannen gaan toch ff kijken en zien daar de daadwerkelijke parking aan het water met een aantal campers. We rijden door en zoeken een plekje, we worden door iedereen van top tot teen bekeken, na alle vriendlelijkheid de afgelopen weken vind ik het hier een kille en stugge bedoening. Het duurt niet lang of er staan een stuk of 3 kerels op het pad druk te redeneren dat wij alles kapot rijden. Geen één heeft het lef om naar ons toe te komen maar wel zo hard redeneren dat wij het horen. Het lijkt wel of ze een buurt app hebben, de één na de ander komt even langs wandelen en loeren. Ze voelen zich betrapt als blijkt dat wij schuin achter de camper zitten te eten en ze ineens ons in het vizier krijgen.

We moeten ons bij het Hotel melden en de tien euro betalen, daar zijn ze allervriendelijkst. Aanliggende buren zullen het wel niet zo op de travellers hebben en hebben misschien het bordje ook wel afgeplakt. Wij gaan rond half twaalf op 1 oor en horen niks meer.

Vanmorgen om 7 uur wandel ik nog ff naar het Hotel om broodjes te kopen, op het bord zag ik staan dat je daar broodjes kon kopen. Het gaat niet gemakkelijk, we verstaan elkaar totaal niet, er lag 1 zakje klaar of ik die had besteld en dat had ik natuurlijk niet gedaan.

Geen probleem, ze haalt het bij het buffet vandaan, wanneer ik wegloop zie ik de twee behulpzame dames op het balkon dekbedden uitkloppen. Gutte fahrt roepen ze en ze waaien alle twee, dat maakt weer veel goed.

Gisteren hadden wij het op het heetst van de dag rond 32,3 graden in de bus en buiten 37,5

Dat rondje buiten rennen was alsof we in de Yoshua Treas stonden.

Vandaag vertrekken wij met een warm zonnetje, het duurt niet lang of wij zien donkere wolken en de regen klettert tegen de ramen.

Wij tuffen lekker verder.

De eerste minuutje van gemaakt en ga nu met Marjolijn de film Marie Antoinette kijken.

Tot Later!