Zaterdag 1 augustus

We worden wakker en het zonnetje schijnt heerlijk. Wanneer de rest bezig is uit bed te komen,  loop ik even naar voren om de bus tijden naar Jurmala te bekijken. De meisjes van de receptie zijn heel behulpzaam. Ze pakken er een kaartje bij en vertellen wat ik zeker moet gaan bekijken, moet proeven en moet zien. Hoe lang we blijven, want ….ze hebben nog wel meer tips.

Elk kwartier stopt de bus voor de camping richting Riga en stopt midden in het centrum Majorie. It is simpel. We lopen na de middag naar de bushalte en inderdaad binnen 10 minuten stopt een bus. Maar de bus is vol, heeel vol. We stappen in en kopen een kaartje, wel 70 cent. De chauffeur zegt geen woord te veel, eigenlijk zegt hij niets. Hij gaat niet rijden want de deur kan nog niet dicht. Gustav staat nog tussen de deur. Alsof een juf wacht tot haar klas vanzelf stil wordt wacht hij net zolang tot de mensen inschuiven.

Ik tel op het bord bij de 18^de stop moeten wij eruit.

Het is in de bus een kakofonie van stemmen en geurtjes.

Waarschijnlijk komt het overgrote deel van de markt een eindje verderop. Talloze tassen en boodschappenkarretjes vullen de bus zoals een bus die van de huishoudbeurs komt. Stink chrysanten, muffige droogbloemen, groenten, vis, alcohol, goedkope geurtjes en niet te vergeten klotsende oksels inclusief die van ons. Bij elke stop is het een geduw en getrek om de bus in en uit te komen. De geluiden laaien op inclusief die van mijn eigen familie. Tja je raakt elkaar nu eenmaal aan in zo’n overvolle bus. We stappen in het centrum uit en gaan wandelen langs de boulevard. Tijd voor een terrasje met het zoveelste lekkere Letse gebakje. Er komt niemand helpen, ze lopen toch echt wel met dienbladen. Marjolijn en ik gaan maar eens even binnen kijken. Aha je zoekt je taartje uit en die neem je mee, je krijgt een houten cijfertje om op je tafel te zetten en komen de cappuccino nabrengen.

Oh nee zegt Marjolijn niet naar rechts kijken zegt ze tegen de Fam. Een amber winkeltje, tja ik ben nog steeds op zoek, na de koffie zoek ik nog even verder……ik ben geslaagd een leuke ketting voor later, ter herinnering en om te dragen, van mijn verjaardagsgeld. Dusss bij deze gulle gevers bedankt voor de mooie ketting!

Ook hier de meest prachtigste villa’s zijn verlaten, ook veel pracht en praal, genoeg mensen om geld aan te verdienen en toch…

Rond 4 uur hebben we alles gezien en besluiten we om niet de bus maar over het strand terug te wandelen. 10 km in stevige pas om eens even alle taartjes er af te wandelen.

Bij 8 km mogen we een break met een biertje en een cappuccino.

Het bier tappen duurt een eeuwigheid.

Ze vraagt aan mij of ik bij mijn cappuccino ook ijs wil. Een bijzondere koffie daar heb ik wel zin aan. Welke smaak? Mango sorbet klinkt goed. Ik zie al zo’n Starbucks achtige speciale  koffie. Ineens staat in een ordinaire papieren beker daar mijn cappuccino die al lauw is omdat het bier tappen een eeuwigheid duurt. En in mijn andere hand krijg ik een ijshoorntje met mango ijs gedrukt. Wat moet ik nou met een koud ijsje en lauwe koffie en in welke hand moet ik het geld aannemen. Wat een ongein. Ze liggen alle drie in een deuk. Ze vroeg ook nog If you need WIFI. Nou fam Ebbers kan niet zonder WIFI. Er staat vast een code op de kassabon, heb je die vragen ze.

Ondertussen is Marjolijn mijn ijsje aan het opeten, ligt Gustav bijna onder de tafel van het lachen en ik zit te hanussen om die kassabon uit mijn broekzak te prutsen.

En ja hoor daar valt mijn wisselgeld, maar liefst 2 euro uit mijn zak, precies tussen de vlonders.

De koffie is nu nog minder lekkerder en de Familie heeft nog meer lol inclusief Adi die dit nu ook dubbel van het lachen zit te lezen! )-:

Wij wandelen de laatste 2 km naar de camping, ondertussen is het half 8, tijd voor koken, eten, badmintonnen, lezen en bloggen!

Morgen gaan wij verder op zoek naar het Rondale Paleis en al een beetje weer terug naar Litouwen.

Tot later!

Ps misschien weet iemand van jullie het, maar onze conclusie is na googelen en Wikipedia, in 1994 verdwenen de Russen hier en ging Letland bij EEG horen. Waarschijnlijk zijn daardoor vele huizen leeg komen te staan en het onderhoud gestaakt.

Echt erg jammer, als het dichterbij huis was……….hier zijn talloze dromen van Letland, bed and

breakfast Huize Marina…..