De eerste dag New York

Gisteravond hebben we eerst maar eens gegeten. Ik ging voor een lekkere salade en de rest voor een lekker lapje vlees. Marjolijn en Johan hadden wel een lekker lapje vlees maar het zat aan een spiesje.  Na het eten wandelen wij naar Times Square en kijken onze ogen uit. Zowaar nog drukker als overdag en een beetje zoals in Las Vegas allerlei stripfiguren in een pak zoals Sponge Bob, Spiderman, Elmo noem maar op. Ze proberen je te lokken voor een high five of Hunk, wil je misschien een foto maken, tja dan wordt het dokken. Rond negen uur zijn we in het hotel en als we liggen slapen we. Maar goed ook want woensdag willen we flink op stap. We spreken om negen uur af om aan de overkant ergens te ontbijten. In het Hotel kan je wel ontbijten maar het zit niet bij de prijs in. Hier heb je op elke hoek van de straat een breakfast waar iedereen eigenlijk heen gaat. Wij starten daar ook. IK ga boven aan een tafeltje zitten en de rest zoekt naar wat lekkers. Dat valt niet mee meters vitrine met van alles veel, groot, vet en zoet. Ze komen met lekkere broodjes, ham, brie, sla etc te veel de helft stoppen we in de tas en gebruiken we wel als lunch. Twee vliegen in één klap en zo gek nog niet want het leven in New York is prijzig. De 4 broodjes + koffie kost maar liefst 58 dollar, 1 doller = 78 cent reken maar uit. Gustav denkt omdat er op de kassabon alleen een totaalbedrag staat dat het een slechte actie is; een toerist zien we toch niet meer terug mmm we vergeten het maar gauw.

Wij gaan na het ontbijt naar Empire States Building. Hier kan je vanaf de 86 ste verdieping over heel New York kijken. De lift brengt ons per minuut 300 meter hoger met starten en stoppen erbij. Alsof we de ruimte worden in geschoten. Het binnen komen is al een attractie. Buiten staan tig proppers allemaal keurig in kostuum ons naar binnen te lokken. Nu hebben wij een New York pass gekocht, kost wat maar dan heb je ook wat. We hoeven nu nergens over na te denken bijna alles kan met de pas gedaan worden. Wanneer je binnen komt is het een doolhof van gangen, door poortjes, looplijnen alsof er heel veel wachtenden zijn. Overal security of hostess. Bij de ingangspoort zelfs een police man zoals altijd flink bewapend. Riemen af, alles uit je broekzak, door de scan, rugzak door de scan en wanneer je piept gaat de security met de detector over je kleren. Bij ons geen gepiep. We gaan verder het gebouw in door een doolhof van wachtrijen naar de lift. Where do you come from. Jaja de vraag van de dag. De liftboy was in Amsterdam geweest. So cool, I will live there. Marjolijn en hij wilden al huizenruil doen. We zijn boven en het is Amazing, we zien alles Central Park, De mooie bruggen, Vrijheidsbeeld noem maar op. Voordat we het gebouw weer verlaten gaan we naar een minibioscoop met beweegbare banken voor een fly over New York. Leuk bedacht.  We vliegen alle kanten op en in de film botsen we overal tegen aan.

Buiten gekomen gaan we eerst naar de Walgreen/Pharmacie waar je buiten medicijnen ook alles wat met vreten te maken heeft kunt kopen en bij de kassa zelfs sigaretten. Ik ga mij gelijk laten omscholen als dat in Nederland gaat gebeuren hahaha Wij kopen een lekkere kop koffie en een broodje take a way.

Wij gaan verder naar 9/11 Memorial

Marjolijn en Johan zijn op de beruchte plaats geweest toen Marjolijn in groep 8 zat, het was toen 1 grote bouwput. Ondertussen is er enorm veel veranderd. Een vader van een omgekomen brandweerman heeft geld gedoneerd om het Memorial centrum op te zetten. De bouwput is een prachtig park geworden. In de fundering van World Trade Centrum North en Soud is een grote kunstmatige waterval gemaakt. Van prachtig marmer gesteente met alle namen van de omgekomen mensen op de rand rondom de waterval in messing? uit gesneden. Wij gaan eerst naar het Memorial Centrum, heel erg indrukwekkend. Eigenlijk kan ik het niet eens hardop vertellen en ik heb enorm veel bewondering voor alle vrijwilligers die in het centrum en in het park met duidelijk herkenbare kleding staan om vragen te beantwoorden en om te vertellen over de nachtmerrie waar mee zij te maken hadden via hun werk. Bij ons vertelde een brandweerman. Het centrum is verdeeld in allerlei vakken. Waar je langs schuifelt met alle andere belangstellenden allemaal stil en onder de indruk. Vitrines met gevonden spullen en spullen die afgestaan zijn door familie. Overal staan de namen bij van wie het was of wie het heeft afgestaan. Zoals een paar pumps die gevonden zijn, kleding van hulpverleners, aktetassen met spullen, twee revolvers die in elkaar versmolten waren door de hitte. Op de spullen zit nog de laag stof en deels weg gesmolten door de hitte van de kerosine die het vliegtuig verloor. Op borden staan teksten zoals een sms van iemand die in het vliegtuig zat; Julia hier ben ik John ik denk dat het vliegtuig gehacked is en dat dit niet goed gaat aflopen don’t forget, i love you forever……….Alle mensen hadden toen der tijd overal posters opgehangen van hun vermiste familielid in de hoop dat iemand ze in een ziekenhuis had getroffen. Deze posters zijn verzameld en hangen daar bij elkaar, wanden vol: Vermist, met meest recente foto, naam, leeftijd, welke afdeling ze werkten. Door de recente foto’s zijn het gevoelige familie foto’s zoals een man die pas vader was geworden met zijn baby, een moeder in de speeltuin met haar kinderen. Er liggen over doosjes met tissues en tja die zijn bij veel mensen nodig. De ramp krijgt door deze Memorial eenpersoonlijk gezicht. Wij lopen door naar het park. Wij moeten opnieuw door de beveiliging, ongelofelijk veel beveiliging, entree is gratis maar graag een donatie om het park te kunnen blijven onderhouden. De beveiliging is ook absoluut goed omdat dit ook een herdenkingspark is voor nabestaanden en die moeten zich daar veilig en gerespecteerd voelen. Een erg mooie gedachte is dat op de verjaardag van een omgekomen iemand een witte roos in de naam wordt gestoken. Op zo’n groot aantal mensen is er natuurlijk elke dag wel iemand jarig. We zien dan ook her en der een witte roos in en naam geprikt staan. Bij ene John heeft de familie de naam verder op gevuld met rode rozen. Bijzonder dat een paar mensen met verkeerde gedachten dit alles heeft kunnen veroorzaken. Het memorial centrum en het park staat om de bouwplaats waar de nieuwe World Trade Center wordt gebouwd. 1 toren heeft het hoogste punt al bereikt en de andere wordt hard aan gewerkt. 1 boom staat als enige overlevende in het park verder allemaal nieuwe aanplant. Wij nemen na en tijdje op een bankje gezeten te hebben afscheid en gaan verder. We gaan naar Wallstreet. We komen in het gebied van de kostuums en dametjes op hakjes. Wel een contrast aan het eind van de Wallstreet staat een kerk met tegen de hekken aan talloze bergjes stof. Wat is dit, het beweegt. Het zit er tussen in. Daklozen, zwervers, rugzakken, junkies zeg het maar. We hoeven er niet langs we zoeken het maar niet op. We zien in deze wijk veel Chineze vrouwtjes die er keurig uitzien met handschoentjes aan alle prullenbakken na zoeken op blikjes en plastic flesjes. Enorme balen hangen aan een kar of fietsje om in te leveren voor statiegeld. Er gaan wat flesjes de prullenbak in.

Bij Wallstreet is het straatbordje even leuk en de enorme kantoren verder is er niet zoveel te zien. Er werken veel rokers. Net zoals in Holland is het binnen verboden te roken er staat dus een hele haag van rokers buiten waar ik nooit zo blij mee ben maar Gustav al helemaal niet. Vanaf Wallstreet wandelen wij de stad uit naar de kant van het water en zien de Brooklyn bridge van dichtbij. Een plaatje. We kunnen de hop on hop of water taxi nemen. Kunnen we lekker een poosje zitten en varen ook langs het Vrijheidsbeeld. Daar gaan we natuurlijk nog heen maar het is leuk om er al vast een glimp van op te vangen.

Het is een leuk tochtje, we hebben een heuse reisleider aan boord die ons van alles verteld en ondertussen iedereen bij langs gaat waar ze vandaan komen. Bij het Vrijheidsbeeld wordt ruim stil gestaan zodat de leukste foto’s gemaakt kunnen worden.

Rond half 5 staan we weer op de vaste wal en gaan we richting hotel. Onderweg komen we een foodmarket tegen. We halen een paar tankjes water en wat brood en lekkers voor donderdag. De boodschappen zijn dubbel zo duur als bij de Wallmart. Hoe doen de mensen van New York dat ze moeten toch ook hun boodschappen halen en ze verdienen vast niet meer dan de mensen in de dorpen. Rond 5 uur zijn we in het Hotel, even lekker douchen, dommelen en bijkomen. Misschien even bloggen. Rond 7 uur gaan we naar de pizzahut.

Het wordt de Mac want de Pizzahut zag er super goor uit. Nu stond er vorige week in de krant dat in New York de airco was uit gevallen bij de Mac Donalds en dat het personeel toen is gaan staken. Staken is ontslag en ik denk dat wij vanavond te maken hebben met een Mac met een heeeeeel nieuw team. Hoe langzaam kun je lopen je zou bijna omvallen. Tjee het is dat ik vakantie heb.

Tot en met 8 uur kun je nog bij Madame Tussauds naar binnen en het is 5 voor 8. Wij denken dat we dat kunnen halen als ik onderweg mijn drinken dan maar opdrink. Wij kunnen het inderdaad halen als we niet precies de verkeerde kant op rennen. Geen nood we gaan naar Rockefeller Center naar The top of the Rock.

In deze wijk zitten heel veel studio’s en we komen langs Radio City Music Hall. Heel groot staat daar aangeplakt dat er vanavond America's Got Talent show is. Lachen alles is afgezet met hekken en er staan talloze meiden te wachten. Wij zien de bewakers aan de zijkant met de deuren open en 1 van de zalen waar we nu het zicht op hebben. Grappig want we kijken vaak genoeg naar het programma. Aan de overkant is het Rockfeller Plaza wij steken over om daar naar binnen te gaan. John Rockefeller bouwde er in 1928 kantoorgebouwen met prachtige openbare wandel promenades. Op het dak van etage 30 Rockfeller Plaza kunnen we New York bij avondlicht kijken. Het binnen komen tafereeltje is niet anders dan bij de andere gebouwen. Hoe vaak mijn rugtas nu al is gecontroleerd. Met zijn allen in de lift. Beetje raar, we stappen in en het licht gaat uit. Hier gaat wat gebeuren. Ja hoor het plafond blijkt doorzichtig te zijn en er verschijnen film beelden, kleuren en geluid. Hmm al die kabels die zie ik liever niet. Het uitzicht is amazing. Zo ver je kunt kijken lichtjes van enorme wolkenkrabbers, wegen, bruggen, auto’s als miertjes onder ons. Ook zien we nu onder ons Limo’s bij America's Got Talent. Wie weet wat we straks allemaal nog voor bekende sterren gaan zien.

We kijken en maken foto’s en gaan rond tien uur naar beneden op weg naar ons Hotel. America's Got Talent is net afgelopen en de eerste mensen massa is verdwenen. Ineens een gegil blijken de finalisten in één keer naar buiten te lopen en 1 van de bekende jury leden. Marjolijn wordt ook helemaal hyper en roept naar Johan foto’s maken, Johan vraagt zich af van wie. Marjolijn springt in de massa en klikt een paar foto’s. Iedereen stuitert en fladdert die naar buiten komt het is gewoon lachen. Een Amerikaanse jongen komt naar me toe, Hey Mem what’s the hel is here going on……We steken over en een groepje meiden allemaal met hetzelfde shirt staan nog na te genieten. Ik vraag voor wie ze waren en of hij the best was. De hele groep gaat uit hun dak en grijpen een jongen die de ster bleek te zijn. “He is the best” in de kwart finale. Mogen we een foto maken? Oh jehhhh. Marjolijn denkt dan wel samen met mij. Ze gaat gauw naast hem staan en hij staat er cool met Marjolijn op. Ondertussen is Gustav druk aan het googlen wie hij is en of zijn act leuk was. Hij had een leuke act met petjes. ” Kid the Wiz’s audition in Episode 801 consisted of litefeet dancing to his own music. Jury Howard Stem, Mel B, and Howie Mandel Kwart Finale”

 We zoeken thuis nog wel eens op You tube. Nu op naar het Hotel. We hebben echt wel veel gedaan. Nog ff wat drinken en om half 12 slapen we allemaal.

Nou ja ik slaap met een kussen op mijn hoofd. In New York is het 24 uur per dag 7 dagen per week geluid, heeel veel geluid. Als de laatsten hun stalletje inpakken zijn de eersten alweer bezig om een plekje te veroveren. De hele nacht toeterende taxi’s, winkels tot 00.00 uur open, proppers die hun waar aan de man moeten brengen.  

PS ik zit hier trouwens nu ff lekker in mijn uppie met op de achtergrond sirenes, airco,s, New York in de regen, paardenkoetsjes hoor ik, stofzuigers op de gangen, vooral toeters maar ook straat muzikanten en verkeersregelaars die fluiten. Wat een geluiden bestaan er zeg.

We zijn vanmorgen naar een museum geweest daar vertel ik later over. Het regende nogal zodat we even een stop in het hotel doen. Gustav, Marjolijn en Johan zijn naar hun lievelingswinkel en ik heb de super lange blog van gisteren gemaakt. Ze komen zo terug en dan gaan we weer gezellig op stap.

Tot Later M@rina!