Londen by Night

Het lijkt alweer eeuwen geleden dat we Londen by night gezien hebben. Ondertussen zit ik als een zakenvrouw achter in de auto te bloggen. Londen by Night was weer een heel avontuur. Rond 8 uur ZIjn we richting de bus gelopen om het avontuur boven de grond te bekijken. We gaan boven in zitten en gaan via Bayswater Road naar Piccadilly Circus toe. Het is 8 uur en we hadden gedacht dat het rustig zou zijn op een enkele toerist na op de Oxfort Street. Het is mega druk en het lijkt de avondspits wel. De bussen en taxi's rijden mannetje aan mannetje door de smalle straten en bij de kruispunten kronkelen auto's, taxi's, bussen en de voetgangers om elkaar heen en af en toe moet iedereen als een puzzel in elkaar schuiven omdat Oom Agent er ook langs moet. Het schemer wordt duister en alle mega panden worden prachtig verlicht. Het is prachtig het is net alsof we rijden door Universal Studios maar nu in het echt. We gaan kijken op Piccadilly Circus, Londen eye en de Big Ben. Het ziet er allemaal amazing uit en het is overal mega druk, de winkels blijven tot laat open en de metro's zijn bomvol met toeristen en Londenaren. Vanaf de Londen Eye willen we terug naar Paddington Station dat vinden we toch wel het mooiste station en we hebben daar een leuke sushibar gezien. De High Tea is nu wel gezakt en een echte Sushi bar is ook wel leuk. Tja de mensen van de metro roepen wel steeds iets om maar daar luisteren wij niet meteen na. De Gele Circle lijn is uitgevallen er ligt iets op het spoor en kan 25 minuten vertraging geven. 25 minuten is in Holland niet lang maar hier gaat iedere 3 minuten er één en dan is het erg lang. Met behulp van de Sir bij de poortjes krijgen we een alternatieve route en is het ondertussen half 11. Met een mopperende Gustav die niet op 1 scone kan leven. We gaan maar naar de Mac waar we eerder gezeten hebben niet te ver van het Hotel maar een beetje op safe spelen. Lopend kunnen we het nu nog halen. Maar het leven na tien uur is niet zo romantische meer als tussen 8 en 10 uur. Niet de fraaiste personen komen binnen niet iedereen kan meer recht op de benen staan en slapen op straat wil dan ook. Eigenlijk vergeleken met San Fransisco stelt het geen hol voor maar het is not my cup of tea. We gaan naar het metrostation om naar huis te gaan. Tja en wat wriemelt daar over de grond. Muizen griezel de griezel het nachtleven van Fam Muis is ook begonnen. We lopen erheen en tussen de kieren zijn ze nog sneller weg dan ze kwamen. We zijn blij als we om half twaalf een bedje voelen. Ons laatste nachtje Londen.